مربا هنوز هم یکی از اصلی ترین غذاهای موجود در سفره های صبحانه امروزی جهان است. هفته گذشته، مگان، عروس خانواده سلطنتی بریتانیا، یک شیشه مربای توت فرنگی خانگی، اولین محصول از باغ او در ایالات متحده، برای دوستان تأثیرگذار خود فرستاد تا آن را تبلیغ کند.
بنابراین چه عاشق مربا باشید چه نباشید، مربا احتمالاً از یک روش ساده که فقط برای نگهداری میوه در فصل استفاده می‌شود، به یک میان‌وعده یا صبحانه سلطنتی تبدیل شده است که نمادی از ثروت است و گاهی اوقات شیرین نیست. ، ممکن است برای شما جالب باشد.
تاریخچه جام جم
تعیین تاریخ دقیق پخت مربا در دنیا کار ساده ای نیست. غذاهای مربا مانند قرن هاست که وجود داشته اند. ماری آن بورمنس، مورخ مواد غذایی می گوید: «در زمان های قدیم نگهداری با عسل و شکر یک روش معمول بود.
اما Boermans می گوید که اولین دستور العمل های مربا در کتاب آشپزی Apicius، نوشته شده در قرن چهارم پس از میلاد، در اوج امپراتوری روم، یافت می شود.
سارا بی هود، نویسنده مواد غذایی، می گوید: «در سرتاسر جهان، عسل به طور گسترده ای برای حفظ و نگهداری غذا، به ویژه میوه ها استفاده شده است. عسل ارزان، به راحتی در دسترس بود و دارای خواص ضد میکروبی طبیعی بود.
اما شکر طعم مربا را بهتر می کند. نیشکر بومی آسیای جنوب شرقی است و بعد از اینکه نیشکر در ایران باستان شناخته شد، تنها بین قرن های سوم و ششم میلادی بود که مربا به شکل امروزی برای اولین بار به دنیا معرفی شد.
هود در مربا، ژله و مارمالاد: یک تاریخ جهانی می نویسد:
اگر بتوان ملتی را مخترع مربا و مارمالاد توصیف کرد، ایران در دوره ساسانیان که تا قرن ششم میلادی نیشکر کشت می‌کرد، کاندیدای مناسبی است.
چگونه مربا به آن سوی دنیا رسید؟
چند قرن بعد، جنگجویان صلیبی استفاده از شکر را در آشپزی در سراسر اروپا و بریتانیای قرون وسطی رایج کردند و روشی جدید و خارجی برای نگهداری میوه و تولید خوراکی های شیرین اختراع کردند. این البته ارتباط مستقیمی با درآمد آنها داشت.
بورمنز می گوید: «شکر کمیاب و گران بود. بنابراین مربا مختص ثروتمندان بود و نماد موقعیت اجتماعی بود.
بنابراین جای تعجب نیست که اعضای خانواده سلطنتی این چاشنی سلطنتی را درست کرده اند. در اواخر دهه 1600، لویی چهاردهم پادشاه فرانسه هنگام پذیرایی از مهمانان در کاخ ورسای مربا را به عنوان یک غذای مجلل سرو می کرد. مرباها و مارمالادهای تهیه شده از میوه‌هایی که در باغ شخصی‌اش رشد می‌کردند را با دقت به مهمانانش سرو می‌کرد.
یکی دیگر از خانواده های سلطنتی که عاشق مربا بود ملکه ویکتوریا انگلستان بود و از این رو کیک اسفنجی به نام ویکتوریا وجود دارد. کیک ویکتوریا از لایه‌هایی از کیک اسفنجی شیرین تشکیل شده است که با لایه‌هایی از مربای توت فرنگی ساندویچ شده است. کاخ باکینگهام تا به امروز مرباهای خودش را می فروشد.
البته مربا علاوه بر اینکه یک خوراکی شیرین است در طول تاریخ کاربردهای دیگری نیز داشته است. در کتاب سوم پیشگوی معروف نوستر آداموس، «رساله آرایش و مربا» که در سال 1555 منتشر شد، دستوری برای تهیه مربا به نام «مربا عشق» وجود دارد. او به این ترتیب نوشت:
اگر زنی از این مربا بخورد، آنقدر دلش می سوزد که عاشق شود.
برای تهیه این مربا باید از گیاه عسل، مقداری مواد معدنی رنده شده و خون هفت گنجشک نر استفاده کنید. هود همچنین به دستور العمل های دیگری برای تهیه مربا و مارمالاد اشاره می کند که در طول تاریخ به عنوان دارو به ویژه برای درمان سوء هاضمه استفاده می شده است.
تجارت مربا و برده
تا اواخر قرن هجدهم، بسیاری از مردم به دلیل گرانی شکر، کمپوت های مربا مانند بدون شکر درست می کردند. با این حال، با ارزان شدن شکر، اقتصاد مربا نیز تغییر کرد. ارزانی شکر نتیجه مستقیم نیروی کار برده ای بود که توسط قدرت های استعماری اروپایی در مزارع کارائیب به کار گرفته شد.
ربکا ارل، مورخ مواد غذایی، نویسنده و استاد تاریخ در دانشگاه ورشو می گوید: از بسیاری جهات، مربا یک محصول استعماری است. کار مردان و زنان بردگان آزاد بودند که شکر را از یک غذای لوکس به یک غذای رایج در انگلستان تبدیل کردند.
ارل توضیح می دهد:
«طبقه کارگر در انگلستان عموماً چای شیرین و مرباهای شیرین و بدون میوه را روی نان می‌خوردند. در واقع مربا به نوعی سوخت انقلاب صنعتی بود.
این غذاها مواد مغذی زیادی نداشتند، اما کالری مورد نیاز برای عملکرد را فراهم می کردند.
نماد موقعیت اجتماعی
امروزه می توانید مربا را در طعم های مختلف تهیه کنید، از گزینه های ارزان قیمت گرفته تا مرباهای سفارشی مانند مرباهای دست ساز مگان در انگلیس.
مربا برای پر کردن مانتی، پخش روی نان، به عنوان شیرین کننده در وعده های غذایی و همراه با دسرهای مختلف امروزه مورد استفاده خانواده های معمولی و سلطنتی نیز قرار می گیرد.
بورمنز می گوید: «هیچ چیز مانند یک لقمه نان با کره و مربا، نوستالژی دوران کودکی را تداعی نمی کند.
احتمالاً عروس خاندان سلطنتی نیز به همین قصد مربای دست ساز را انتخاب کرده است.