بعدی- فال گرفتن از آثار ادبی یکی از باورهای قدیمی این کشور است. با گذشت زمان، ساکنان این سرزمین ها به نویسندگانی روی آوردند که فکر می کردند کلمات درستی دارند. اما با گذشت زمان تنها حافظ در فرهنگ عامه ما ماندگار شد.
لب های دوستم تشنه خون است
دیدن او برای دادن جانم است
شرم بر آن چشمان تیره و مژه های بلند
هر که درد دل او را ببیند من را تکذیب کرده است
رخت به دروازه سروان مبارک کن سیر کو
این بزرگراهی است که خانه محبوب من است
من خادم نشانه ام وفادار به این قحطی
عشق آن شیرینی مشتری من را مست می کند
طبل عطر گل و بوی عبیرافشان
گریس یکی از رایحه های عطر من است
باغبان مثل نسیمی است در دلم
تخت گل تو از اشک من است
گفت شربت قند و گلاب از لبم
نرگس پزشک قلب بیمار من است
که حافظ را به سبک غزل آموخت
دوست عزیز، کمتر پیش می آید که صحبت کنم
توضیح لغات: این غزل معنای لغوی ندارد.
تعبیر عرفانی:
1- برای شما نشانه و مژده بسیار خوبی است که ببینید فرد مورد علاقه خود را خواهید دید، به هدف خود خواهید رسید و نگران نباشید. برعکس، مشغله ذهنی شما ناشی از ناباوری، وسواس و شک کاملاً غیرضروری شماست.
2- حضرت حافظ در بیت ششم شما را به خوبی توصیف می کند:
موهای معطر گل و جعبه عطر تنها نمایش کوچکی از رایحه مطبوع جانان من است که عطر و مشک می فروشد.
پس به انتقاد دیگران توجه نکنید.
تفسیر شعر:
شما علاقه زیادی به شخصی دارید و از فدا کردن جان خود برای رسیدن به او نمی ترسید. برخی شما را به خاطر این عشق آتشین سرزنش می کنند. از سرزنش دیگران خسته نشوید زیرا آنها به اندازه شما قدردان کمک شما نیستند. از وفاداری او مطمئن باشید و بدانید که او بهترین گزینه برای زندگی شماست و شما را به سمت پیشرفت سوق خواهد داد. سپس با تلاش زیاد و توکل بر خدا پیش بروید.