در سرمقاله ، این روزنامه با انتقاد از اینکه کالاهای موجود در کشور معالجه جدی دریافت نمی کنند.
“می توان گفت که معنای بسیاری از کلمات در ایران کاملاً تحریف شده است. مانند تجارت.
با توجه به تعریف حقوقی تجارت ، “هرگونه اقدام فعلی یا ترک که تشریفات قانونی مربوط به ورود و خروجی کالا را نقض می کند.” با این حساب ، قاچاق انسان یک جرم است. این جرم معمولاً از دیدگاه عمومی ساخته نمی شود ، به طوری که مجرم نباید محکوم و مجازات شود. اگر قاچاق انسان در نگاه همه باشد ، قاچاق دیگر نیست. این نوعی واردات و صادرات است که نباید آنرا قاچاق خوانده شود.
وضعیت وحشتناک سوخت و انرژی در کشور باعث افزایش حساسیت خود به قاچاق شده است ، و به عنوان رئیس جمهور قوه قضاییه ، همانطور که در اظهارات دیروز ، مشخص شد که برخی از این افراد که بر خلاف تبلیغات و القاء در قاچاق سوخت شرکت کرده اند ، از کلاس محروم شده اند و هیچ ذخیره و ذخیره ای ندارند. اگر عوامل عوامل سیستم در موارد قاچاق سوخت به قاچاقچیان و قاچاقچیان کمک کند ، طبق استانداردهای قانونی با آنها رفتار می شوند و از خدمات قبلی آنها غفلت نمی شوند. ”
این واقعیت که رئیس جمهور محترم قوه قضاییه چنین سیاستی را نشان می دهد نشان می دهد که تجارت بشر به خوبی و غیرمستقیم پنهان نمی شود و او می داند که این تجارت آزاد و فاسد با مشارکت قبلی است. چرا از دست نمی رود؟ از آنجا که هیچ عقل سلیم ، یک بندر کوچک و دورافتاده از کاخ و 2 میلیارد گردش مالی TOMIN ، مانند ده ها خانه لوکس اعتقاد ندارد! واقعاً؟
یا به گفته رئیس دادگستری ، حجم ذخایر غیرقانونی فروشگاه سوخت در بندر کلاه “بیش از 2 میلیون لیتر” است. یک پالایشگاه برابر با تولید روزانه است. به گفته وی ، قاچاق سوخت برای چندین سال از نظر حجم و زمان ایجاد شده است تا به وضعیت فعلی برسد و “اگر 6000 بندر نیسان هات به بندر آورده شود ، آنها نمی توانند ذخایر سوخت غیرقانونی را در بندر تخلیه کنند.”
توضیحات مربوط به انتقال هزاران مخزن صنعتی و سوخت با صدها مایل لوله سوخت است. در اصل ، آیا کسی معتقد است که چنین اقداماتی را می توان با حاکمیت و قدرت مأموران اداری ، امنیت و اجرای قانون موجود در خلیج بصره از چشمان خود پنهان کرد؟
برای کوچکترین فعالیت قانونی ، چند مجوز باید از چندین سازمان بدست آید ، چگونه چنین صنعت فاسد زیر چشمان تیز خود است؟ در این صورت ، مأموران اداری و اجرای قانون این پدیده خطرناک تر از اصل قاچاق انسان هستند.
این فقط یک شوخی ناگوار با کلمات است. البته ، تمام چنین حرکتی بدون رضایت باز یا ضمنی نمی تواند انجام شود. از آن لحظه به بعد ، تولید سوخت در پالایشگاه و ساخت ده ها تانک بزرگ و صدها تانک و ورزشکار نباید بیشتر از یک کارخانه بزرگ قاچاق خوانده شود.
این یک روند واضح از حداقل دانش مستقیم بخش های مدیران است. بنابراین مسئله واقعی قاچاق نیست. مسئله اصلی افراد و مؤسساتی است که دارای قاچاق مردم عادی هستند. آیا امروز فقط باید مدیران قاچاق را امتحان کنید؟
چنین شغلی به عنوان مثال مشهور خوانده می شود: “به ابتدای اشتر بروید و من پنهان/پنهان هستم.
اگر شتر را می توان در مناره پنهان کرد ، می توان آن را قاچاق سوخت نیز نامید. به جای تعیین قانون ضد فروش و ارز ، بهتر و ضروری است که از سایر قوانین مناسب برای مقابله با همه مدیران و مدیران احتمالی این پدیده استفاده کنید.