روزنامه واتان در سرمقاله امروز گفت: سیاست ، تصمیمات و پیامدها نه تنها بر اساس محاسبات و داده های منطقی درک می شوند ، بلکه عمیقاً تحت تأثیر خصوصیات رفتاری و انگیزه های سیاسی بازیگران و تصمیم گیرندگان قرار می گیرند. از دیدگاه رفتاری ، سه مدل کلی را می توان در تصمیم گیرندگان و تعامل ها تشخیص داد. شجاعت ، ترس و خیر. این سه ویژگی روانشناختی در پاسخ به “خطر” است.
“شجاعت” در حضور ترس. فرد شجاع احساس ترس می کند ، اما اجازه نمی دهد ترس بر تصمیم و عمل ترس غلبه کند. بنابراین ، هدف و درک شجاعت ، آگاهی ، عقلانیت و واقعیت خطر. “Tahor” کورکورانه از عواقب این عمل نادیده گرفته یا نادیده گرفته می شود. فرد ترس و ترس را احساس نمی کند یا آنها را به روشی خطرناک نادیده می گیرد. وجدان بیش از عدم غرور ، بی دقتی یا آگاهی است نه یک ارزش اخلاقی.
“ترس” یک واکنش غریزی و طبیعی به یک خطر و تهدید درک شده است. ترس خوب یا بد نیست ؛ حتی باید گفت که همیشه یک مکانیسم دفاعی مهم برای بقا وجود دارد که به ما هشدار می دهد. این مشکل زمانی رخ می دهد که ترس مانع از حرکت کار یا ارزشهای ما می شود.
این سه ویژگی در هنگام ترکیب با بازیگر و انگیزه قابل توجه است. آیا سیاستمدار معیار سود و زیان شخصی خود ، منافع عمومی و ملی است؟
نتیجه این ترکیب شش حالت مختلف است. بهترین و مطلوب ترین شکل سیاست ، شجاعت در تصمیم گیری و اقدامی است که بر منافع عمومی متمرکز است. به عبارت دیگر ، حتی اگر موقعیت شخصی سیاستمدار در هزینه باشد ، مکانی که مردم و کشور تصمیم جسورانه ای برای منافع دارند.
در مقابل ، بدترین حالت باید با ترس یا سوءاستفاده در خدمت منافع فردی استفاده شود. این یک مزیت مادی نیست. به عبارت دیگر ، سیاستمدار با ترس از دست دادن قدرت یا تصویر شخصی یا با ماجراجویی و ماجراجویی از اصلاح اصلاحات یا ماجراجویی لازم امتناع می ورزد. اگر به سیاست معاصر خود نگاه کنیم ، می فهمیم که در بسیاری از موارد ما از مطلوب ترین تصمیم فاصله داریم.
ما در ادامه یارانه های انرژی و ارز و ارز و سیاست های بهره بانکی ، ترس در خدمت منافع شخصی می بینیم. با صلاحیت می دانست که یارانه های انرژی و یارانه های نفتی از گذشته بحران است ، اما این امر به طور جدی برای واکنش عمومی و کاهش آن اصلاح نشده است. این ترس این نبود که از آسیب به کشور جلوگیری شود ، بلکه برای محافظت از وضعیت سیاسی شخصی وی و گروه های مربوطه.
از طرف دیگر ، تصمیمات جسورانه در خدمت منافع شخصی بارها و بارها دیده شده است. برخی از سیاست های پوپولیستی اقتصادی ، از جمله ادغام قیمت انرژی در میهمان هفتم ، واضح است. تصمیم محبوبیت کوتاه مدت مردم باعث شد این کشور بحران اقتصادی طولانی مدت داشته باشد. سالها بعد ، سربازان متوجه اشتباه خود شدند و اعتراف کردند.
از طرف دیگر ، این یک اقدام شجاعانه برای دفاع از منافع عمومی بوده است. ششمین سال از ترس از ادامه پاستور در سال ششم ، گروه دیگری از گروه مزایای انگیزه و شخصی با جسارت وارد انتخابات شدند. با این حال ، نتیجه با اهداف خود سازگار نبود.
نمونه های دیگری از علایق عمومی یا شخصی وجود دارد. اجرای برنامه یارانه های نقدی ثابت با شعار عدالت و بهبود منابع معیشت در سال ششم آغاز شد ، اما باعث تورم و بی ثباتی اقتصادی شد زیرا از عقاید و ارزیابی های خبره بی خبر بود و پس از مدتی ارزش یارانه پول از بین رفت.
آنچه سیاست رسمی ایران بیش از هر زمان دیگری به آن احتیاج دارد ، بازگشت شجاعت به عموم است. شجاعت به معنای پذیرش هزینه های سیاسی برای اصلاح سیاست ها و ساختارهای ناکارآمد است ، به معنای اعتراف به شجاعت به اعتراف به خطا و مسئولیت است ، نه شعارهای قرار گرفتن در معرض منطقی شجاعت در جهان. هنگامی که سیاستمداران به جای منافع فردی یا جناح روی منافع عمومی تمرکز می کنند و در تولید سیاست شرکت می کنند ، این کشور می تواند از چرخه ترس آزاد شود.
در صورت عدم وجود چنین شجاعت ، سیاست بین دو تله خطرناک نوسان دارد: ترس از رکود و انفعال و گسترش بحران های جدید. تنها شجاعت سیاسی بر منافع عمومی متمرکز است که می تواند این چرخه ناقص را بشکند.