تومورهای فیبروم رحم: علائم، علل، درمان و پیشگیری

بعدی- تومورهای فیبروم رحم رشد سلولی غیرطبیعی در دیواره عضلانی رحم (میومتر) هستند.

بر اساس این گزارشاصطلاح “میوم” می تواند گمراه کننده باشد زیرا سلول های این تومورها منشا فیبروتیک ندارند و از سلول های ماهیچه ای غیر طبیعی تشکیل شده اند. این تومورها شایع و معمولاً خوش خیم (غیر سرطانی) هستند.

سه نوع اصلی فیبروم برخی از آنها با توجه به موقعیت آنها در رحم طبقه بندی می شوند:

1. میوم ساب سروز: این نوع در سطح خارجی رحم ظاهر می شود.
2. میوم داخل دیواره: این نوع به دیواره رحم محدود می شود.
3. میوم زیر مخاطی: این نوع در سطح داخلی رحم رخ می دهد. میوم به ندرت دهانه رحم را درگیر می کند.

علائم رایج فیبروم رحم

1. اغلب بدون علامت است و در معاینه لگن قابل تشخیص است.
2. خونریزی غیر طبیعی، مانند خونریزی بین دوره های قاعدگی و لخته های خون بزرگ که باعث ناراحتی می شود.
3. احساس فشار در مثانه یا رکتوم.
4. کم خونی (ضعف، خستگی و رنگ پریدگی).
5. افزایش ترشحات از دستگاه تناسلی (در موارد نادر).
6. مقاربت دردناک یا خونریزی بعد از مقاربت.

علل تومورهای فیبروم رحمی

اگرچه علت دقیق این تومورها ناشناخته است، به نظر می رسد هورمون استروژن برای تحریک و رشد تومورهای فیبروئید ضروری است، به خصوص که این تومورها به ندرت در دختران نابالغ و زنان یائسه دیده می شوند.

عوامل تشدید کننده بیماری فیبروم رحم

1. قرص های ضد بارداری و هورمون درمانی با استروژن می توانند باعث رشد بیش از حد فیبروم ها شوند.
2. عوامل ژنتیکی: تومورهای فیبروئید در زنان سیاه پوست 3 تا 5 برابر بیشتر از زنان سفیدپوست شایع است.

پیشگیری از فیبروم رحم

در حال حاضر، نمی توان از تومورهای میوم پیشگیری کرد، اما می توان از مصرف آن اجتناب کرد. هورمون های زنانه ممکن است به کند کردن رشد فیبروم ها کمک کنند.

نتایج مورد انتظار در بیماری میوم رحم

فیبروم ها معمولاً بدون درمان بعد از یائسگی کوچک می شوند.

در صورت نیاز به جراحی، بیمار در بیمارستان بستری می شود. میوم در موارد زیر با جراحی درمان می شود:

• 1. خونریزی شدید
  2. مشکلات باردار شدن یا باردار ماندن
  3. تبدیل شدن به سرطان (که نادر است)

میوم معمولاً بدون برداشتن کل رحم قابل درمان است و تا زمانی که رحم برداشته نشود، بارداری امکان پذیر است.

عوارض احتمالی در صورت عدم درمان فیبروم رحم

1. خونریزی شدید و کم خونی
2. در دوران بارداری، فیبروم ها می توانند باعث سقط جنین خود به خود (معمولاً از نوع زیر مخاطی)، زایمان زودرس یا جدا شدن جفت شوند.
3. فیبروم های بزرگ می توانند مشکلاتی را در رشد جنین ایجاد کنند زیرا خون بیشتری به میوم و خون کمتری به جفت می رسد.
4. احتمال عود میوم پس از جراحی وجود دارد.
5. رشد سرطانی فیبروم (در کمتر از 0.5٪ موارد رخ می دهد) معمولاً با رشد سریع تومور همراه است.

درمان فیبروم رحم

اقدامات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. آزمایش خون
2. سونوگرافی
3. لاپاراسکوپی (معاینه داخل شکمی)
4. هیستروسالپنگوگرام (بررسی رحم و لوله های فالوپ)

بسته به علائم و نتایج تشخیصی، درمان برای هر بیمار خاص خواهد بود. در مواردی که علائم خفیف هستند، ممکن است نیازی به درمان نباشد و بیمار پس از 6 تا 12 ماه برای معاینه برگردد. در برخی موارد جراحی توصیه می شود و روش های جراحی مختلفی نیز در دسترس است.

داروهایی برای درمان فیبروم رحم

1. استروژن موجود در قرص‌های ضدبارداری با دوز پایین معمولاً خطر زیادی ندارد، اما دوزهای بالای استروژن می‌تواند باعث رشد فیبروم شود.
2. پروژستین ها برای کاهش خونریزی توصیه می شوند.
3. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای تسکین درد.
4. مکمل های آهن برای درمان کم خونی ناشی از خونریزی توصیه می شود.

فعالیت در طول بیماری فیبروم رحم

اگر جراحی انجام نشده باشد، محدودیت خاصی برای فعالیت وجود ندارد. اما پس از جراحی باید مدتی استراحت کرده و حدود یک ماه از فعالیت های جنسی استراحت کنید.

چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد؟

1. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده علائم تومور فیبروم را دارید.
2. اگر علائم شما بدتر شود.
3. اگر نیاز به تعویض هر تامپون یا پد در کمتر از یک ساعت دارید.