به گزارش خبرگزاری انتخابتو، سوگند مختاری مدرس و منتقد سینما گفت: فیلم سینمایی «جاده هالو» به کارگردانی یک کارگردان ایرانی-انگلیسی به نام بابک انوری است که پیش از این فیلم تحسین شده «زیر سایه» را در کارنامه خود داشت. او در این فیلم سینمای خود را از دست می دهد و دنیای زیرمتنی مورد علاقه اش را فراموش می کند.
این یک فیلم متقابل ژانر است. از درام خانوادگی تا هیجان انگیز روانی
وی ادامه داد: «جاده توخالی» با بازی روزاموند پایک فیلمی است که سعی دارد ژانرها را ادغام کند و به درام خانوادگی در مرکز خود وفادار بماند. این فیلم در ژانر سینما حرکت می کند و ایده های ژانر ترسناک هیجانی، روانشناختی و فولکلور را بسیج می کند.
آنوری طرفداران فیلم های ترسناک با فیلم زیر سایه این یک فیلم ترسناک لایه لایه با زیرمجموعه ای عالی از جنگ و ایدئولوژی است که آن را به یکی از بهترین فیلم های ترسناک ایران تبدیل کرده است. «زیر سایه» را در خارج از ایران جلوی دوربین برد، اما هر دو بازیگر ایرانی بودند و زبان فارسی.
«زیر سایه» هم اثری قوی در ژانر ترسناک بود و هم فیلم خوبی در عرصه سینمای جنگ بود. اما «جاده هالو» خواب‌آلود، گیج، زود تمام شده و نمی‌داند چگونه ایده‌هایش را هدایت کند. “جاده هالو” در یک ماشین، در یک مکان اتفاق می افتد. جایی که طرف جذاب آنوری در آن می درخشد. این تک لوکیشن به هیچ وجه مخاطب را خسته نمی کند زیرا کنترل تنش در دست کارگردان است.
سناریوی موقعیت محور با تنش سرد و بصری
مختاری در توضیح این موضوع گفت: «جاده هالو» اثری موقعیت محور است. فیلمنامههای موقعیت‌محور نسبت به فیلمنامههای داستان‌محور و شخصیت‌محور، به‌ویژه روایت‌هایی که یک لوکیشن را در بر می‌گیرند، کار سخت‌تری برای پرداخت طرح و ایده‌هایشان دارند.
وی افزود: فیلم با تصاویری پر از تعلیق آغاز می شود. تصاویر سرد با زنگ های تلخ که نشان دهنده یک بحث است. «جاده هالو» در این صحنه ها فضای خوبی دارد: پالت رنگی سرد، زنگ هشداری که دائما زنگ می زند، سایه هایی که فضایی تاریک ایجاد می کنند و خانه ای به هم ریخته. این عناصر برای آگاهی از بحران پیش رو کافی است.
وی گفت: ضعف واقعی این فیلم درام آن است. این اثر روایتی از خانواده، احساس گناه و مسئولیت اعمال است. ایده هایی که باید در بطن درام رشد می کردند و سپس در مسیر ژانر حرکت می کردند. با این حال تهیه کننده در پرداخت و استفاده از مواد درام بسیار عجله دارد و تنها هدف خود را ارائه ایده قرار می دهد. عدم توجه به رابطه خانواده و شخصیت آلیس باعث می شود که بیننده یک سری فرآیندها را آغاز کند و داستان را در ذهن خود ادامه دهد.
روایت در زمان واقعی؛ اضطراب و تجربه تصمیم گیری
محسن سلیمانی فاخر کارشناس و منتقد سینما نیز گفت: جاده توخالی این یک تجربه روانشناختی از والدینی است که با بحران مواجه هستند. این فیلم در زمان واقعی به سبک یک تریلر روانشناختی روایت می شود. جاده ای تاریک، ماشینی در حال حرکت، تماسی فوری از سوی دخترشان و سفری که از جغرافیا فراتر رفته و به ذهن و ضمیر والدین می رسد.
وی با اشاره به اینکه در «جاده هالو» بار دیگر با مضمون آشنای فیلمساز همچون ترس، پنهان کاری و وجدان سرکوب شده مواجه هستیم، افزود: فیلم به صورت واقعی روایت می شود؛ فیلمی که در فیلم «جاده حرام» روایت می شود. این بدان معناست که زمان روایت داستان با زمان تماشای فیلم منطبق است. این ویژگی باعث می شود که مخاطب احساس کند در یک مسیر، در یک لحظه اضطراب و تصمیم گیری قرار دارد و همین نزدیکی زمانی منشأ اصلی تعلیق و تعلیق در فیلم است.
سلیمانی فاخر با بیان اینکه فیلم با بلاتکلیفی و توهم مواجه است و مرز بین واقعیت و خیال مدام در نوسان است، گفت: فیلمنامه بر اساس اصل محدودیت مکانی و زمانی نوشته شده است. بیشتر در ماشین و در سفرهای شبانه. این محدودیت باعث تعلیق مداوم و افزایش فشار روانی می شود. این فیلم از الگوی «سفر» برای بیان سفر درونی و اخلاقی والدین استفاده می کند.
تحقیقی در مورد خانواده پست مدرن
سلیمانی فاخر افزود: یکی از لایه های «جاده هالو» وجود احساس دیاسپوریک است. سفری بی پایان بین گذشته و حال، وطن و غربت. خانواده فیلم مانند هویت دیاسپوریک در آستانه فروپاشی است. بین گناه و انکار. می توان تعبیر کرد که کارگردان با استفاده از ژانر هیجان انگیز روانشناختی اضطراب مهاجرت را به زبان جهانی تنش تبدیل کرده است. می توان آن را تصویری از ذهنیت مهاجر در فیلم دید. فردی که حتی در یک جاده آشنا احساس غریبی می کند.
فروپاشی، بحران مسئولیت و اخلاق فردی
به گفته وی، والدین و مسئولیت، گناه و انکار، ناخودآگاه راه، کنترل و تکنولوژی و عناصر ماورایی محورهای معنایی فیلم را تشکیل می دهند. شخصیت ها تیپ نیستند، بلکه حاملان وجدان جمعی طبقه متوسط غربی هستند. خانواده ای به ظاهر سالم، اما در آستانه فروپاشی اخلاقی.
وی افزود: فیلم را می توان به عنوان بازنمایی خانواده مدرن نیز دید. این فیلم از منظر جامعه‌شناختی مطالعه‌ای درباره خانواده پست مدرن است. خانواده ای که در آن زندگی آرام جای خود را به کنترل و اضطراب می دهد. فروپاشی اعتماد بین نسلی، بحران مسئولیت فردی و اخلاق در جوامع متاخر و ترس از شکست فرزندپروری در عصر تکنولوژی.
۵۹۲۴۳
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین