بعدی- حیدر رقابی چهره ای ناشناخته اما آشنا برای همه مردم ایران است. شاید تا به حال نام او را نشنیده باشیم، اما همه ما حداقل یک بار در زندگی خود با شاهکار او روبرو شده ایم.
بر اساس گزارش فردا، حیدرعلی رقابی سال ها مشغول شعر و ترانه بود. اما به جز یک آهنگ که یکی از آشناترین آهنگ های تاریخ موسیقی ایران است، حتی یک بیت از این ترانه ها و اشعار امروز در ذهن مردم ایران نیست. آهنگ من را ببوس
داستان ساخت آهنگ ماندگار “مرا ببوس”
داستان های زیادی از زندگی رقابتی وجود دارد. به دلیل گمنامی که در طول سال ها از زندگی او برخوردار بوده است، جزئیات دقیقی از زندگی او در دست نیست. اما نام او را نمی توان به سادگی نادیده گرفت. زیرا رقابی خلیق یکی از آهنگ های مهم، زیبا و ماندگار تاریخ موسیقی ایران است.
رکابی در 19 دی 1310 در تهران به دنیا آمد و در 23 دی 1366 در تهران درگذشت و به دلیل شرایط خانوادگی خیلی زود به ادبیات و سیاست روی آورد. وی از بستگان بیژن ترقی ترانه سرای معروف و تاجر سرشناس دوران پهلوی محمدحسین شمشیری بود.
رقبی نام خانوادگی «هال» را برای خود برگزید و اشعار خود را با این نام منتشر کرد. با این حال، شعرهای او راه به جایی نبرد و زندگی شاعرانه اش چندان پربار نبود.
پس از کودتای 28 مرداد، دکتر راکبی از حامیان پاکستانی محمد مصدق به زندان افتاد. پس از مدتی با وساطت محمدحسین شمشیری، حیدر رقابی به شرط خروج برای همیشه از ایران از زندان آزاد شد. شمشیری این شرط را به رکابی داد و چون بزرگ خانواده بود، رکابی موافقت کرد و از ایران رفت.
رکابی به آمریکا رفت و در آنجا حقوق خواند. سپس به آلمان رفت و تحصیلات فلسفه را تا اخذ مدرک دکترا ادامه داد. سرانجام پس از انقلاب ۵۷ به ایران بازگشت و مدتی در دانشگاه به تدریس فلسفه پرداخت، اما با انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج شد. اما هیچ یک از این اقدامات منجر به شهرت رقابتی نشد. جرقه شهرت رقابتی شب قبل از سفر به آمریکا زده شد.
رقابی آخرین روز خود را در ایران با زنی که دوستش داشت گذراند. فردای آن روز قبل از اینکه برای همیشه ایران را ترک کند، از فرودگاه با دوستش مجید فافادار تماس گرفت و برایش آهنگی خواند.
منو ببوس منو ببوس
آخرین بار
خدا حفظت کنه
من به سمت سرنوشت می روم