در اوایل انقلاب به خاطر کاری که شرکت کنندگان «دوران جدید» به آن تشویق شدند، ما را کتک زدند!

به گزارش خبرگزاري خبرآنلاين به نقل از روابط عمومي برنامه، بهرام عظيمي مهمان منصور باجيان در برنامه سطور بود.

این کارگردان انیمیشن درباره ممنوعیت رقص در دهه 60 در یکی از قسمت های این برنامه گفت: در سال 62 فردی به نام مایکل جکسون به دنیا و ایران معرفی شد و همه ما تعجب کردیم و در آن زمان فیلم «بریک دنس» آمد و جهان بینی ما را تغییر داد و گفتیم چرا چنین چیزی نداریم؟ در آن زمان در هنرستان اتومکانیک می خواندم و زمانی که با برقکارها دوست بودم، اجرای رقص مایکل جکسون ما را شگفت زده کرد. با هم زوم کرد.

عظیمی یادآور شد: روی شلوار، یقه بلند، آستین بلند و … پیراهن سفید می پوشیدیم تا موج این رقص در پایان رقص مشخص شود، وقتی کمیته در اوایل دهه 60 با یک نفر هلیکوپتر برخورد می کرد، او را تا سر حد مرگ کتک می زدند و به او می گفتند که هر چه می توانست در برنامه های تلویزیونی خودش انجام می داد. عصری که من و محمد زارع مثل آن بودیم او مربیان و همه ما کف زدیم!»

وی با بیان اینکه یک گروه 5 نفره رقص زمین و هوا داشتند، گفت: یک بار در پارک شفق روی حوضی که لایه ضخیم یخ روی آن بود می شکستیم که هیئت آمد، من هم زود فرار کردم و از پشت بوته ها دیدم بچه ها را کتک می زنند، یخ های حوض را شکسته و مجبور می کنند بروند زیر یخ!

غلبه بر محدودیت ها برای کشیدن کاریکاتور در مورد مردان که زنان را مسخره می کنند

این کارگردان که زمانی کاریکاتوریست در مطبوعات بود، ادامه داد: سانسور زیادی را در این حرفه تجربه کردم، بارها گفتند حق نداری این کار را بکشی، حق نداری این موضوع را بیان کنی و… من همیشه در کارگاه هایم درباره این موضوع صحبت می کنم، اما سال ها پیش روزنامه همشهری تعدادی از ما کاریکاتوریست ها را جمع کرد و گفت می توانیم کاریکاتوریست ها را هم آزار دهیم. دختران؟ به ما اجازه نداد گفتیم میشه یه دختر بکشیم؟ گفتند شما حد خود را می دانی. پس عقلم را از دست دادم و به خانه برگشتم، اما بعد با خودم گفتم با وجود این محدودیت ها باید کاری انجام دهم. چیزی در حال انفجار کشیدم و تمام محدودیت ها را دنبال کردم. یک کفش پاشنه بلند کشیدم که بند یک کفش پاشنه بلند را گرفته بود! به عبارت دیگر با محدودیت و سانسور و خطوط قرمز می توان چیزی ایجاد کرد. البته این یک میلیون است و خط قرمز پدر ما را گرفت.»

ماجرای اتمام ساخت مصلی در «تهران 1500»

کارگردان انیمیشن «تهران 1500» با بیان اینکه این انیمیشن بسیار حساس است دلایل این حساسیت را اینگونه بیان کرد: این اثر اولین فیلم آینده نگر ساخته شده در کشورمان بود و در زمانی که در حال ساخت آن بودیم صحبت از 112 سال بعد بود که تهیه کننده این اثر 60 درصد توسط شهرداری تهران و 40 درصد توسط شهرداری تهران و 40 درصد توسط آقایان الهدیر بود. دیرین” و من 16 سال است که با او کار می کنم. او و علی حجه دو نفر هستند که هنوز مرگشان را باور نمی کنم. در آن زمان گالیباف می خواست کاندیدای ریاست جمهوری شود و شایعه ای به گوش می رسید که اگر می خواهید بدانید برای ریاست جمهوری مناسب است یا خیر، فیلم 112 سال را ببینید تا از ایده های او درباره آینده مطلع شوید! همین موضوع باعث شد شهرداری سه سال بعد از این فیلم کناره گیری کند. برخورد بسیار محترمانه بود و باز هم به ما پول دادند اما مجبور شدیم این پول را برگردانیم. اما فشار اقتصادی بر ما تأثیری نداشت.»

عظیمی ادامه داد: در جمعی که تصمیم گیران عرصه هنر نشسته بودند، پرسیدند چرا هدیه تهرانی چادر در انیمیشن نیست، می گویید تا 112 سال دیگر چادر نداریم، بلند شدم و با عصبانیت بلند شدم و گفتم: «کلاهت را بلند کن، چون می گویم جمهوری اسلامی تا 112 سال دیگر وجود خواهد داشت و حالا می بینید که چقدر به من فحش دادند.» جمهوری وجود نخواهد داشت برای سالهای زیاد دیگر.”

بهرام عظیمی به سکانسی که دوربین در «تهران 1500» مسجد را نشان می دهد، اشاره کرد و گفت: فعلاً مسجد تکمیل نشده است، اما گفتند مسجد را ساخته شده نشان دهید، گفتم حداقل نقشه را نشان دهید تا مختصات آن را بدانم، گفتند نه، محرمانه است! ما از یک سرباز کمک گرفتیم و در نهایت از سربازی که در آنجا مشغول خدمت بود، فیلمی را ساختیم. را فیلم، یک اذان هست که هیچکس به من نگفت و من با تیپ خودم این کار را کردم.” آنها فکر می کردند من نمی خواهم این کار را خود به خود انجام دهم. اما باز وقتی فیلم را دیدند از من پرسیدند نمازگزاران کجا هستند!؟ نماز را از ابرها می بینیم، نماز را کجا بگذاریم؟ گفتم.

وی در نهایت با بیان اینکه با وجود اینکه خیلی به تهران 1500 داد اما آنچه می خواست به دست نیامد و 30-40 درصد به چیزی که می خواست نزدیک بود و گفت اگر سانسور نباشد چه فیلمی می سازم و گفت: فیلمی می سازم که عشق باشد، خنده باشد، اما در آخر شما را به گریه می اندازد، و حتی باید قدر زندگیتان را به مردم بگویید. او گفت.

۲۴۲۲۴۲