مهسا بهادری: هدر دادن بودجه عبارت جالبی است که هیچ کس به آن اعتراض نمی کند، اما به طور کلی یکی از سه بهانه استفاده از آن برای هدف و جلب نظر شخصی به حساب می آید.
مثلاً اعلام می کنند جشنواره جهانی فیلم فجر بعد از پنج سال بدون افشاگری مالی باید با جشنواره ملی ادغام شود و باعث هدر رفتن بودجه فیلم می شود، اما آیا رقمی برای این تعداد اعلام شده است؟
اما این تمام ماجرا نیست، هر کارگردانی در هر زمینه ای تصمیمی را که می خواهد می گیرد، مثلاً یکی جشنواره را به خاطر دوست داشتنش ادغام می کند، دیگری جشنواره را جدا می کند چون دوست ندارد، اما اصولاً تا چه حد؟ آیا این اعمال نظرات شخصی بر سینما و تصمیمات تأثیر می گذارد؟ آیا مدیریت ضرر دارد؟ در پی این اتفاق گفت وگویی را با غلامرضا موسوی، فیلمساز و رئیس انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران انجام دادیم که در ادامه می خوانید.
سیاست های فیلم و جشنواره را چگونه ارزیابی می کنید؟
حقیقت این است که سیاست جشنواره مشکل دارد. منطقی ترین راه برای مدیریت جشنواره صباح، جداسازی بخش ملی از بخش بین المللی است، تجربه آقای رائد فریدزاده در برگزاری رویدادهای جهانی به او این فکر را داد که این دو جشنواره را از هم جدا کنند.
وقتی این دو جشنواره ادغام شدند، توضیح دادم که این اقدام منطقی نبود، زیرا جشنواره بین المللی تحت الشعاع بخش ملی قرار گرفت و البته همین اتفاق افتاد و یکی از دلایل این ماجرا این است که فیلم ها ملی توجه همگان را به خود جلب می کند و ادغام این دو جشنواره، جشنواره فجر بخش بین المللی است که باعث می شود شما یک هزینه بپردازید.
ما هم نتیجه این کار را دیدیم. هیچ نامی از سینمای جهان در این جشنواره حضور نداشت و اتحادیه تولیدکنندگان مستقل سینمای ایران نیز اجرایی نداشت. او همچنین بیانیه ای منتشر کرد و به طور منطقی توضیح داد که چرا با این ماجرا مخالفت کرده است، بنابراین به نظر من این تصمیم بسیار درست بود. امیدوارم به زودی شاهد شورای سیاستگذاری باشیم که بتواند سیستمی را ایجاد کند که اینگونه افراط نکند و با چنین مسائل مهمی سلیقه ای برخورد نکند.
پس از تغییر وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی چه تضمینی وجود دارد که این دو جشنواره با یکدیگر تداخل نداشته باشند؟
هیچ ضمانتی وجود ندارد چون کسی برای سوال نیست، بنابراین وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، هیچ مسئولی وجود ندارد که بپرسد چرا این اتفاق افتاده است، اما در واقع این موضوع باید بررسی شود و شورای جشنواره بی‌طرف و کارشناسی تشکیل شود. . برای اجرای سیاست جشنواره ها.
در این سه سالی که جشنواره به صورت یکپارچه برگزار شد چقدر سرمایه هنری و انسانی در سینما هدر رفت؟
به نظر من در زمان آقای خزاعی و زمانی که این دو جشنواره با هم برگزار می شد، هیچ موفقیت بین المللی نداشتیم.
وقتی آنها رفتند ما چگونه کاری را انجام دادیم؟
در نهایت مدیران جشنواره آقایان میرکریمی و عسگرپور توانستند جشنواره را به سمت جشنواره گروه الف ببرند و این اتفاق به خودی خود یک موفقیت است و ما هم یکی از آنها باشیم. این جشنواره جزو بهترین جشنواره های دنیا بود و اقدام و کار بسیار ارزشمندی بود و در این مدت آقای عسگرپور فقط توانست از فیاپ مهلت بگیرد، بنابراین فکر می کنم اگر رویکرد کارشناسی باشد می توانیم به نتایج خیلی خوبی برسیم. .
تاسیم زمانی که تصمیم به ادغام جشنواره گرفتند، موضوع هدر رفت بودجه را نیز مطرح کرد. حتی گفتند اگر جشنواره به صورت جداگانه برگزار شود، ضایعات مالی و بودجه ای زیادی رخ می دهد. در حد بسیار محدود؟
نکته اصلی این است که ببینیم کدام بودجه هدر می رود، این یک شعار است یا واقعیت؟ اگر چنین گفته ای صحت داشته باشد، قطعا موافقم که حتی یک ریال از بودجه فیلم نباید هدر رود. حال سوال این است که این بودجه بر سر چه کارشناسی هدر رفت؟ طبق کدام آمار وقتی این دو با هم جمع شدند بودجه ای هدر رفت؟
مشکل اینجاست که ما عادت داریم بدون توضیح و داده با هم صحبت کنیم. در واقع اگر اظهار نظر کنیم بیشتر این مشکلات حل می شود.
با توجه به شکست کلی، به نظر شما چقدر زمان نیاز داریم تا به موقعیت قبلی خود برگردیم؟
جشنواره بین‌المللی امسال برگزار نمی‌شود، اما به لطف خدا، بخش بین‌المللی را به خوبی می‌شناسد، امیدوارم برنامه‌ریزی جشنواره در راستای سیاست باشد لغو شد و سینمای ایران به دنیا معرفی شد، این نمایندگان مجلس که مشغول کارهای امنیتی هستند باید هر چه زودتر تعویض شوند.
آیا آقای خزایی به جای تبلیغ جشنواره، این دو جشنواره را با هم تلفیق کرده و این را برجسته کرده است؟
در اطلاعیه انجمن تهیه کنندگان همچنین عنوان شده بود که جشنواره دچار ضعف شد و نمونه این اتفاق انتخاب دبیر جشنواره بود که منجر به غیبت تعداد زیادی از هنرمندان شد.
۲۴۵۲۴۵
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین