مهدی مولایی در جوان نوشت: مهدی کروبی پنجشنبه هفته گذشته در دیدار با فرزندان میرحسین مولایی در منزل شخصی خود سخنانی انتقادی را با بی شرمی شگفت انگیزی نسبت به شرایط کشور، عملکرد نظام و حتی رهبر معظم انقلاب اسلامی بیان کرد.
وی مدعی شد که رهبر انقلاب به رای مردم احترام نمی گذارند و بر اثر تصمیماتی که ایشان گرفته اند کشور از مسیر درست منحرف شده است. وی در ادامه بی شرمی خود را فراتر برد و گفت: آقای خامنه ای نه تنها تحمل رأی مردم را ندارد، بلکه از تقلب و سرکوب خشن حمایت می کند و ما را متهم به فتنه گری، تنگ نظری و طمع می کند و مدعی تخریب اقتصاد، فرهنگ، امنیت و اخلاق است.
این سخنان و نمایش اخلاق و عطوفت یک شیخ دوست داشتنی که در تاریخ پس از انقلاب به نماد بی احترامی به افکار مردم و بداخلاقی های سیاسی تبدیل شده است، مضحک و غم انگیز است.
شیخ شهرآشوب در آخرین سخنرانی خود از بی توجهی به آرای مردم و نابسامانی های اقتصادی، فرهنگی و اخلاقی صحبت کرد، اما حقیقت این است که اگر بخواهیم از حق انتخاب و رای مردم صحبت کنیم، ابتدا باید سابقه روشنی در رعایت این حق داشته باشیم.
در انتخابات سال ۱۳۸۷ مردم با هیجان و مشارکت فراوان پای صندوق های رای رفتند و نتیجه را با سازوکار قانونی پذیرفتند. با اعلام نتایج مهدی کروبی و میرحسین موسوی نتیجه را نپذیرفتند و به جای ادامه اعتراض از طرق قانونی و سازوکارهای تعریف شده، با شور و هیجان اجتماعی و آشوب های خیابانی به میدان انقلاب مخملی رفتند.
درگیری علنی و مکرر کروبی با شورشیان و تشویق حامیان او به ادامه جلسات عملاً راه را برای گفتگوی ملی و صلح اجتماعی مسدود کرد و راه را برای هرج و مرج و درگیری هموار کرد. در حالی که قانون اساسی شورای نگهبان و نهادهای بازرسی کشور را به عنوان آخرین مرجع در تشخیص سلامت انتخابات می پذیرد، اما ایشان و دوستانش با بی توجهی به این سازوکارها، شبهه را در دل قشری از جامعه کاشتند، هزینه سنگینی بر کشور تحمیل کردند و تحریم های بسیاری را بر ملت تحمیل کردند.
خائنانی که ماه هاست با جاه طلبی های کهنه خود امنیت کشور را زیر پا گذاشته و باعث شهادت بسیاری از جوانان کشور شده اند، امروز بی شرمانه نگران از بین رفتن امنیت کشور هستند. شعبه های اخذ رای و تجمع دختران و پسران حامی آنها خواستار تخریب فرهنگ بودند، مردم افسارگسیخته ای که کانون تنبلی و هنجارشکنی بودند.
بداخلاقی هایی که از اطاعت از قانون سرباز می زنند، خیابان ها و اموال شخصی مردم را به آتش می کشند و در کنار مجاهدین خلق و تروریست های آمریکایی هستند پرچمدار اخلاق شده اند. انگ ایجاد بازداشتگاه در بنیاد شهید در دوره آقای کروبی هنوز پاک نشده که منتقدان ایشان سرکوب شده اند!
نکته حائز اهمیت این است که رهبر معظم انقلاب در آن روزها نه تنها به شدت از آرای مردم پاسداری می کردند، بلکه در خطبه های نماز جمعه و در جلسات مختلف همه نامزدها را به آرامش، خویشتن داری و رعایت قانون فراخواندند. وی تاکید کرد: ملاک رای مردم و قانون است و اختلاف نظر باید در چارچوب نهادهای قانونی حل شود نه در کوچه و خیابان و هیاهوی رسانه ای.
اما برخی از چهره ها از جمله کروبی به جای این که به این ندای پدرانه گوش فرا دهند، دست از سر راه برداشتند و به درد حوادثی دامن زدند که آسیب های مادی و معنوی به امنیت و اقتصاد کشور وارد کرد. اگر از احترام یا بی احترامی به رای مردم صحبت کنیم، تاریخ به خوبی نشان می دهد که این رهبر بود که در آن سال پرحادثه پای آرای مردم ایستاد و کشور را با صبر و مهارت و درایت به « لبه پرتگاه » رساند.
لازم است به آقای کروبی یادآوری کنیم که امیرالمومنین علیه السلام به آقای کروبی فرمودند: «بزرگترین خیانت، خیانت به ملت و بزرگترین خیانت، خیانت به ائمه است». به عبارت دیگر، بزرگترین خیانت، خیانت به ملت و زشت ترین حیله، فریب رهبران است. هرکس به نام دفاع از مردم، احساسات مردم را بر ضد قانون تحریک کند، در واقع به ملتی که برای احقاق حق خود می جنگد، ظلم می کند و بردباری و بردباری مدیریت آن روزها یادآور سبک زندگی علوی بود. امام علی علیه السلام مالک اشتر را به تفکر و دوری از تصمیمات عجولانه ترغیب می کند و می فرماید: «اگر چیزی را سفارش می کردم، به دقت سفارش می کردم و عجله نداشتم».
اگر می خواستم امری کنم، امر به صبر و نهی از عجله می کردم. بهتر است شیخ پرحاشیه در سنین پیری به جای اینکه بخواهد نام خود را تغییر دهد و در رسانه ها نقل شود، گوشه توبه را انتخاب کند و برای کردار و گفتارش استغفار کند، زیرا خداوند توبه کننده و عفو کننده است!