احمد زیدآبادی در کانال تلگراف نوشت: برخی از افراد و گروه ها عاشق آتش هستند. خداوند همیشه به دنبال بوته یا شاخه ای در جنگل است ، زیر دشت و شاخه شلیک می کند و بیابان یا جنگل را می سوزاند!
درست مثل همین آنها از آن لذت می برند. انگار فقط چیزی بود! آتش سوزی که روی پاها نیست ، باعث پوچی و ناباروری می شود!
روزنامه کیهان آتش سوزی بدون حداقل اغراق است! او بی ثباتی ، کشتن و کشتار در جامعه ایران را دوست دارد. این مورد برای سی سال بود. برای اشتعال آتش سوزی ، ابتدا سناریوی مورد علاقه خود را برای عموم باز می کند. این امر اهداف خود را برای پاسخگویی از طریق تهمتهای برجسته تحریک و تحقیر می کند. از طرف دیگر ، به محض اینکه کوچکترین واکنش را می بیند ، او فیلمنامه ذهنی خود را به عنوان یک پیش بینی می دهد و سپس از او می خواهد که بلافاصله تأخیر را درخواست کند!
این روزنامه به مدت پنج سال است که در هر حادثه کوچک شایعات فراخوانی می کند. مثل این است که مردم روی روده ها غرق می شوند! در مواجهه با هر مشکلی ، مهمترین پیشنهاد ایجاد یک شمع ، حتی مشکلات اقتصادی است!
در سی سال گذشته ، آیا کسی به یاد می آورد که این روزنامه با بوی صبر ، صبر یا لمس ، منطقی ، بخشش یا مهربانی و بخشش و بخشش ، کوچکترین توصیه را انجام داده است؟
هرکسی که چیز دیگری را به یاد می آورد ، به جز دستگیری و حبس و پیشنهاد حبس و اعدام و پیشنهاد؟
اکنون ، در نیمه سمی که تقریباً مردم و مقامات عمومی بر وحدت و همبستگی در مورد تهدیدها اصرار دارند ، جهان بار دیگر با فیلمنامه نویسی و تشویق سروکار دارد تا به اظهارات میر حسین برای ایجاد آتش سوزی جدید در کشور نیاز داشته باشد!
بنابراین ، این آتش نشانان و فیلمنامه نویسان خشونت و کشتار و کشتار را تشویق می کنند ، کشور را در مورد ثبات و سعادت نمی بینند ، و نه خدا به ما رحم نمی کند!