دانشمندان روش جدیدی برای تبدیل زباله های آشپزخانه به مواد مهندسی پیشرفته پیدا کرده اند. محققان موفق شده اند روغن پخت و پز استفاده شده را به پلاستیک قابل بازیافت با چسبندگی کافی برای تحمل وزن خودرو تبدیل کنند. این دستاورد آیندهای را نوید میدهد که در آن زبالههای غیرخوراکی جایگزین سوختهای فسیلی برای تولید مواد پلیمری خواهند شد.
به گزارش LiveScience، محققان دانشگاه کارولینای جنوبی با شکستن و تنظیم مجدد ساختار شیمیایی روغن سوخته توانستند پلیمرهای پلی استری تولید کنند که بسیار شبیه به پلاستیک های تجاری هستند اما بسیار چسبنده تر هستند. جالب است بدانید که سالانه تقریباً 3.7 میلیارد گالن روغن پخت و پز دور ریخته می شود و اکنون می توان آن را به یک ماده با ارزش تبدیل کرد.
ساخت چسب قوی با روغن پخت و پز استفاده شده
چربی ها از زنجیره های بلند اسیدهای چرب متصل به مولکول های گلیسرول تشکیل شده اند. دانشمندان با شکستن این پیوندها و ایجاد واکنش های شیمیایی جدید، ماده ای ساخته اند که از نظر انعطاف پذیری شبیه «پلی اتیلن کم چگالی» (LDPE) است، اما بر خلاف آن، به دلیل اتم های اکسیژن، پیوندهای بسیار قوی با سطوح مختلف ایجاد می کند.
آزمایشات عملی نشان داده است که قدرت چسبندگی این ماده فراتر از حد انتظار است. در یک آزمایش میدانی، محققان دو صفحه فولادی ضد زنگ را با استفاده از این چسب به یکدیگر متصل کردند. این اتصال به قدری قوی بود که توانستند از آن برای یدک کشی یک سدان چهار در در سربالایی بدون جدا شدن چسب استفاده کنند.
علاوه بر این، آزمایشات آزمایشگاهی نشان داد که این چسب می تواند وزن 123 کیلوگرم را تحمل کند. مقایسه این نتایج با چسب های تجاری موجود در بازار نشان داد که پلیمر جدید دوام برابر یا حتی بیشتر از نمونه های صنعتی موجود دارد.
برخلاف پلاستیک های سنتی که از نفت خام به دست می آیند و قرن ها در طبیعت باقی می مانند، این ماده جدید کاملاً قابل بازیافت و زیست تخریب پذیر است. مولکول های استری موجود در ساختار این چسب باعث می شود که به راحتی آن را به اجزای تشکیل دهنده آن تجزیه کرده و دوباره به پلاستیک تبدیل کنید. آزمایشات نشان داد که حتی پس از چندین بار بازیافت، خواص مکانیکی و چسبندگی مواد تغییر چندانی نکرده است.
این چسب به دلیل ترکیب منحصر به فرد دوام و انعطاف پذیری، برای طیف وسیعی از صنایع، از خودرو گرفته تا الکترونیک ایده آل است. محققان معتقدند این ماده میتواند جایگزین مناسبی برای چسبها و لمینتهای موجود در بستهبندی، تولید قطعات خودرو، تجهیزات پزشکی و دستگاههای الکترونیکی باشد.
یافته های این تحقیق در مجله American Chemical Society منتشر شد.






ارسال پاسخ