فلاپی مهدی دهگان ؛ کارگاه چه کاری انجام می دهد؟ هیچی! هیچی! به نظر می رسد مکانیسم این شهرک هر سال برخی از هنرمندان را به پاریس می فرستد تا بازیکنان تجاری ، تحقیق یا سبک دیگری از سایر هنرمندان از مناطق دیگر جهان ایجاد شود.
به گفته انتخابتو ، شصت سال بعد ، استودیوی هنری ما در پاریس برداشته شد. از ابتدا می دانستم که فرانسوی ها قابل اعتماد نیستند و ما مجبور شدیم خودمان را قطع کنیم به جای اینکه منتظر باشیم تا آنها با ما شکستند.
داستان چه بود؟
من در وسط آخرین اخبار ، شهر بین المللی شهر هنری پاریس ، شصت سال بعد ، ایران استودیویی را در این شهر ممنوع اعلام کرد. به چه دلیلی کودکانه هستید!
داستان این است که ایران که حدود شصت سال در پاریس در هنر بین المللی یا سیتا فعالیت می کند ، از لیست کارگاه ها ذکر شده است.
به نظر می رسید که ما از ارسال هنرمند برای کفر و واریز هزینه ادامه کارگاه برای مدتی خودداری کردیم و کارگاه را محروم کردیم. مقامات این شهر گفتند که ما برای مقامات ایرانی پیامی ارسال کردیم: “آقا ، پول کارگاه خود را بریزید.” اما ما جوابی ندادیم. ما همچنین نامه ای ارسال کردیم که تماس های مکرر پاسخ نداد و پیامی ارسال کردیم که “دوباره انجام نداد”.
برای درک!
به نظر می رسد که پنیر آن را بی تاب و احمقانه می کند. حالا تماس گرفتیم و جواب ندادیم ، می توانستیم در دست من باشیم. وست “Kelbolvand” ، فکر می کنید ما بیکار هستیم تا تلفن را کاملاً مثل شما بگیریم؟ ما علاقه مندیم ، آقا! هنگامی که شما با کارگاه آمیخته و برای ما پیام به زرت و زرات ارسال می کنید ، هنگام تماس با ما “جهنم فومر” را طراحی می کردیم.
سپس این هرگز دو روز هزینه خود را حفظ نکرده است. آیا پول کمی دارید؟ شما خودتان آب را جارو می کردید ، خوب. چقدر تنبل؟
شما پیامی دادید و جواب ندادید. پس چی؟ از آنجا که ما دو دقیقه بعد پیام های شما را انجام می دهیم ، باید با عشق فرانسوی به ما بیاییم و “خوب ، مهم نیست که چه ، شب بخیر؟”
او؟ شب بخیر؟ این همه اینها بود و ما عاشق هنرمندان ایرانی هستیم؟ رئیس شما نگفت که کیفیت کار ایرانیان و … ششمین کشور در شهر؟ حالا “شب مبارک”؟ شهر بین المللی هنر ، “تاکسی”؟
سپس ما را در یک متغیر “قرمز” قرار می دهید. نامحدود یا آشتی. اگر عصبانی هستید ، چرا ما آتلیه Yarath را می خواهید؟ اگر موافق هستید ، چرا ماریون کوتیار ایران را برای بازی در ایران در مالاکی ارسال نکردید؟
از این گذشته ، شما در محافظت از هنرمندان ما کوشا نیستید تا دوباره شما را بفرستید. شما Sohrab Sepeh را با 87 کیلوگرم و 900 گرم تحویل دادید و سرانجام آن را با 32 کیلوگرم و 300 گرم تحویل دادید.
سپس سهراب کودک خوبی از فرانسه برای تغییر بود. سهراب ، “چه بوی گیاه در گلستن” برای نوشتن وقتی از چمن بودم. هنوز مشخص نیست که شما را به پارک های اطراف رودخانه سان می فرستید. سپس “سیاست درخت را قرار دهید.” شما آن را در دهان خود قرار داده اید تا بگویید.
آقا ، آقا ، پول یا هنرمند نمی دهیم. اگر جای هنرمند “زندان” نیست ، نه! نه پاریس. هر هنرمندی که پای خود را در پاریس قرار داد ، بدبخت بود. آن مرد از ارنست همینگوی تا پیکاسو و مانند آن ، “من اسکات چیچی گالد را نمی شناسم”.