شواهد نشان می دهد که پس از اینکه اجداد ما یاد گرفتند چگونه به صورت یکدیگر مشت بزنند، صورت ما برای به حداقل رساندن آسیب ناشی از مشت های وحشیانه تکامل یافت.
به گزارش رازبقا، محققان ساختار استخوانی Australopis (نوعی انسان دوپا) را که 4 تا 5 میلیون سال پیش، قبل از ظهور خانواده هومو (جد انسان امروزی) می زیسته، مورد بررسی قرار دادند. صورت و آرواره استرالوپیس قوی ترین استخوان های این موجود بودند زیرا باید آماده مشت زدن بودند.
به گفته این گروه از دانشمندان، این میراثی است که تا به امروز ادامه دارد و به ما کمک می کند تا بفهمیم چرا صورت مردان از چهره زنان سخت تر است.
همانطور که امروزه می بینیم، در آغاز تکامل هموسپین ها، نرها نسبت به ماده ها انعطاف پذیری کمتری داشتند و در مقایسه با ماده ها، احتمال بیشتری داشت که در جنگ های گودال ماقبل تاریخ شرکت کنند.
محقق اصلی این مقاله دکتر D. از دانشگاه یوتا در ایالات متحده است. دیوید کریر می گوید: “استرالوپیس تعدادی ویژگی متمایز داشت که احتمالاً قدرت جنگی آنها را افزایش می داد، مانند موقعیت دست ها که باعث می شد مشت روی زمین فرود آید. ماهیچه های سوراخ شده و ظریف آن به طور موثری دست اسکلتی را به یک چماق مفید تبدیل می کرد. برای ضربه زدن.”
“اگر تکه تکه شدن نسبت دست ما واقعاً با انتخاب رفتار جنگنده مرتبط باشد، می توان انتظار داشت که هدف کلیدی تکامل صورت محافظت بهتر و کاهش آسیب در هنگام مشت زدن باشد.”
این تحقیق که در مجله Biological Reviews منتشر شده است، به موازات تحقیقات قبلی است که نشان می‌دهد سهم خشونت در تکامل انسان بسیار بیشتر از آن چیزی است که کارشناسان بخواهند اعتراف کنند. در سال های اخیر، دکتر. زیست‌شناسی به نام کریر درباره موضوعاتی مانند پاهای کوتاه شامپانزه‌ها، شباهت‌های آنها به پاهای انسان و نسبت دست‌های این نخستی‌ها تحقیق کرد.
او می گوید که این ویژگی ها عمدتاً در پاسخ به نیاز به جنگ تکامل یافته است. وقتی انسان‌های مدرن با دست‌های خالی می‌جنگند، اولین هدف حمله اغلب صورت است. آنچه ما دریافتیم این است که استخوان‌هایی که در دعواها بیشتر می‌شکنند، قسمت‌هایی از جمجمه هستند که در طول دوره نخستی‌سانان بیشترین قدرت را داشته‌اند. او در رابطه با آخرین تحقیقات خود می گوید این استخوان ها قسمت های جمجمه بین مردان و زنان هستند. زنان به دلیل قسمت هایی از جمجمه که در هنگام دعوا شکسته می شود متفاوت هستند و این قسمت ها در مردان بزرگتر است.
این بحث در مورد جنبه تاریک طبیعت انسان به زمان فیلسوف مشهور فرانسوی ژان ژاک روسو برمی گردد که معتقد بود قبل از تمدن، انسان ها «وحشی های نجیب» بودند. دکتر کریر می گوید این ایده که تمدن در حال نابودی نسل بشر است و ما را به سمت خشونت سوق می دهد، قدرت زیادی در علوم اجتماعی دارد. اما این نظریه با واقعیت ها منطبق نیست.
دکتر. کریر افزود: «اگر متوجه شویم که ویژگی‌های آناتومیکی که ما را از سایر نخستی‌ها متمایز می‌کند، توانایی ما برای مبارزه را افزایش نمی‌دهد، می‌توانیم این فرضیه را که اجداد اولیه ما خشن بوده‌اند رد کنیم.» تحقیقات ما نشان می‌دهد که بسیاری از ویژگی‌های تشریحی شامپانزه‌های بزرگ و اجداد انسان‌ساز اولیه ما – مانند دوپا بودن، تناسب دست‌ها و شکل صورت‌های ما – در واقع توانایی مبارزه را تکامل داده‌اند.
یکی دیگر از محققین این مطالعه، دکتر از دانشکده پزشکی دانشگاه یوتا است. مایکل مورگان می‌گوید: “فکر می‌کنم نظریه ما منطقی است و به سوالاتی پاسخ می‌دهد که مدت‌هاست در تئوری‌های موجود بی‌پاسخ مانده‌اند. سوالاتی درباره اینکه چرا ساختار اسکلتی عضلانی صورت ما به این شکل تکامل یافته است. تحقیقات ما در مورد صلح است. ما به دنبال درک آن هستیم. و با خشونت و تمایلات خشونت آمیز بشریت مقابله کنیم. صلح از خودمان شروع می شود و در نهایت از طریق شناخت خود و درک اینکه از کجا آمده ایم به دست می آید تبدیل به یک فرد بهتر.»