«عباس یاری» منتقد سرشناس از مجله سینمایی خداحافظی کرد

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، متن کامل یادداشت عباس یاری به شرح زیر است:

خداحافظ دوستان…

دوستان و همکاران گرامی

متأسفانه پس از 42 سال عمر و جوانی خود را صرف شرکت در نشریات مجله فیلم، کتاب سال، فیلم بین الملل، تقویم سینما، مجله فیلم و کتاب سال و ساخت و تجهیز استودیوهای آنها کردم. این واحد مطبوعاتی را ترک کردم، مجموعه ای پرافتخار فرهنگی است که در تمام این سال ها در دام هیچ حزب و گروه و گروه و باندی نیفتاده و با آرامش و حمایت خوانندگان دوست داشتنی خود به راه خود ادامه می دهد. و نویسندگان مخلص

همه می‌دانند که من شخصاً در این سال‌ها به دنبال هیچ اجاره‌ای نبوده‌ام و پرداختن به مشاغل شخصی و غیر مطبوعاتی خط قرمز من است. اما شریک من، آقای گلمکانی معتقد است که سلیقه و دیدگاه ما با هم سازگار نیست، زیرا زمانه تغییر کرده است و نحوه مدیریت این واحد مطبوعاتی نیز باید تغییر کند و باید در هر زمینه ای تصمیم شخصی بگیرند.

پس از چهل و دو سال اکنون با وجدان آسوده خانه ام را ترک می کنم زیرا همه می دانند که زندگی و جوانی خود را وقف خدمت به این گروه و تربیت نیروهای فعال آن کرده ام.

البته در ابتدای تأسیس «فیلم امروز» تصمیم گرفتیم مانند گذشته در امور معنوی و مالی او شریک شویم، اما با گذشت زمان کم کم نگاه همسرم تغییر کرد و من هم دیدم. من پس از چهل و دو سال از این کشتی خارج شدم و قلبم را در خانه گذاشتم و احساس کردم که این مرکز شناخته شده مانعی برای موفقیت بیشتر است. در دوره اول فقط محرابی زنده ماند. خاطره و دیدگاه‌های سیاسی ولیعهد، تنها سه سال بعد، باعث ایجاد ترمز در مسیر پیش‌رو شد.

با رفتن شریک سوم امیدوارم این واحد مطبوعاتی با مدیریت مستقل جناب آقای گلمکانی با موفقیت بیش از پیش به راه خود ادامه دهد.

دستان پر مهرتان را می بوسم که سالها با شور و عشق همراه ما بوده اید و به گذشته ای افتخار می کنم که در آن بر مشکلات جنگ و راکت انداز و بمب و تحریم و بی کاغذی و بی پولی فائق آمدیم. با تمام توانمان اگرچه ناهماهنگی ها یکسان بود، اما فشارهای مرگباری را نیز تحمل کردم تا این مشارکت را حفظ کنم و از فروپاشی آن جلوگیری کنم.

اعتراف می کنم که این جدایی برای من به اندازه مرگ یکی از بستگان دردناک است، اما انگار «پایان تلخ بهتر از درد ابدی است».

از طرف خودم از تمامی دوستان و همکاران عزیزی که سالها در کنار ما بوده اند کمال تشکر را دارم.

امیدوارم خدای ناکرده من را ببخشند اگر در حین کار حتی ذره ای جسارت در دلشان باقی ماند.

۵۷۵۷