عصبانیت یکی از شدیدترین و چالش برانگیزترین احساسات است که ما تجربه کرده ایم. این احساس معمولاً باعث بی عدالتی ، شکست یا تهدیدهای واقعی یا روانی می شود. اما عصبانیت به خودی خود دشمن نیست ، بلکه واکنشی به ارزیابی های ذهنی ما به موقعیت های اطراف ما است.
در حقیقت ، هیچ موقعیتی به طور طبیعی عصبانی نیست. ما کسانی هستیم که وقایع را حس می کنیم و این برداشت ها شدت احساسات خود را تعیین می کنیم. با این حال ، راهی برای خروج از این چرخه وجود دارد: معاینه ذهنی یا ارزیابی مجدد شناختی.
تحقیقات نشان می دهد افرادی که از این تکنیک استفاده می کنند ، استرس ، افسردگی و عصبانیت کمتری را تجربه می کنند. اما اگر در این روند شفقت مشارکت داشته باشیم ، می توانیم به قاب دلسوزانه دلسوزانه برسیم ، که به ما کمک می کند تا از احساسات منفی به سمت درک ، صلح و همدلی حرکت کنیم.
نقش شفقت در کنترل عصبانیت
دلسوزی این قدرت را دارد که نظر ما را در مورد موقعیت ها نرم کند. این ویژگی بلافاصله به ما کمک می کند تا بدون قضاوت یا واکنش ، درد خود و دیگران را درک کنیم. به جای اینکه عصبانیت را به عنوان وسیله ای برای تخریب بنامیم ، می توانیم آن را به عنوان نشانه ای از نیازهای داخلی ببینیم و واکنش خود را از خشونت به ساخت و ساز تغییر دهیم.
به عنوان مثال ، تصور کنید که در یک رستوران بوده اید و پیشخدمت مدت طولانی است که به میز شما توجه نکرده است. واکنش معمول ممکن است:
“این مسخره است! ما مدتها منتظر ماندیم. خدمات اینجا وحشتناک است!
با این حال ، اگر از بازیکنان شناختی استفاده کنیم ، می توانیم بگوییم:
6. فرصتی برای خرید محصولات مدیران خودرو در سال
“ما بسیار منتظر بودیم ، اما حداقل من فرصتی برای گپ زدن با دوستانم دارم.”
اگرچه این روش تا حدودی عصبانیت را کاهش می دهد ، اما ما هنوز به سطح دلسوزی نرسیده ایم. حالا بیایید این موقعیت را با دلسوزی بگیریم:
“من مدتهاست که منتظر آن هستم ، اما ممکن است کارکنان کمتر باشند.”
این روش منطقه ای را برای درک ناراحتی شخصی و طرف دیگر تأیید می کند ، که در نهایت از عصبانیت جلوگیری می کند.
چگونه با عصبانیت دیگران مقابله کنیم؟
اگر شخصی شما را عصبانی کند ، دلسوزی می تواند به کاهش استرس کمک کند. به جای نشان دادن پاسخ دفاعی یا نادیده گرفتن آن ، می توانید از خود سؤالات زیر بپرسید:
چه او را عصبانی می کند؟
آیا آنها استرس ، ترس یا نیازهای ناسالم دارند؟
چگونه می توانم برای تأیید احساس پاسخ دهم ، اما برای کاهش جدیت درگیری؟
به عنوان مثال ، اگر همکار شما از اشتباه عصبانی شود ، ممکن است واکنش طبیعی از او دفاع کند یا با او کنار بیاید. اما اگر از دلسوزانه استفاده می کنید ، ممکن است فکر کنید:
“بدیهی است که این خطا فشار را افزایش داده است.”
مطالعه موردی: عصبانیت ناتان در پشت فرمان
ناتان ، یکی از مشتریان من ، هنگام رانندگی بسیار عصبانی بود ، به خصوص وقتی کسی بی احتیاط بود. یک راننده یک بار صبح و نزدیک به حادثه در آغوش گرفت. واکنش ناتان این بود:
“احمق! شما ما را می کشید!
عصبانیت وی به دلیل بی عدالتی و ترس بود. با این حال ، در جلسات مشاوره ، من وضعیت را تشویق کردم تا اوضاع را از زاویه دیگری ببینم:
شاید راننده عجله داشته باشد و به بیمارستان برود.
شاید به طور تصادفی به دلیل کم نور یا خستگی تخمین زده شود.
شاید او اشتباه کرده است.
سرانجام به این مسابقه رسید:
“این خطرناک و ترسیده بود ، اما من هرگز نمی فهمم که چرا این راننده انجام داد. خوشحالم که سالم هستم”
به این ترتیب او توانست عصبانیت خود را کنترل کند و از استرس غیرضروری خودداری کرد.
کاربرد عملی: دلسوزی با دلسوزی
اگر عصبانیت نرم می کنید – چه خودتان ، چه چیز دیگری – این تمرین را انجام دهید:
اولین برداشت خود را از موقعیت تعیین کنید. چه روایتی در ذهن دارید؟
فرضیات خود را بررسی کنید. آیا این جامد است یا یک طرفه؟
ببینید چه نیازهای داخلی شما تحریک می شود (امنیت ، خود ، استقلال ، یکپارچگی شخصیت).
به سایر امکانات فکر کنید.
Courteen احساسات خود را بدون قضاوت خود می پذیرد.
از طرف دیگر مهربان و مشکلات احتمالی خود را ببینید.
روایتی جدید و ملایم تر از داستان درست کنید.
بعد از این تمرین مراقب باشید. آیا او آرام بود؟ فکر می کنید کنترل بیشتری در مورد واکنش دارید؟
راه حل
عصبانیت بخشی طبیعی از زندگی است ، اما نیازی به حاکم بر واکنشهای ما نیست. با استفاده از رقابت با دلسوزی ، می توانیم موقعیت ها را به آرامی تجزیه و تحلیل کنیم و به جای تشدید تنش ، آرامش و درک متقابل را بدست آوریم. این تغییر نگرش نه تنها سلامت عاطفی ما را بهبود می بخشد ، بلکه به ساختن جهانی نیز کمک می کند که در آن دلسوزی جایگزین تغییر کند.
منبع: دکتر