علائم بیماری پارکینسون چیست؟

اضطراب ممکن است با پارکینسون و ام اس مرتبط باشد

علی کوتوبی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بیماری پارکینسون نوعی بیماری تخریب کننده عصبی است که در آن سلول های عصبی سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و سایر اعصاب بدن از بین می روند. به دلایل مختلف نمی توانند مانند گذشته کار کنند و حتی گاهی توانایی های خود را به کلی از دست می دهند.

بیماری پارکینسون بعد از آلزایمر دومین بیماری شایع در دسته بیماری های تهدید کننده و تخریب کننده سیستم عصبی است که یک بیماری مزمن محسوب می شود. این بیماری با گذشت زمان ایجاد می شود، علائم آن ظاهر می شود و الگوی حمله ای وجود ندارد، به علاوه پارکینسون پیشرونده و تدریجی است و با گذشت زمان بر شدت بیماری افزوده می شود.

مدیر عامل انجمن کمک به پارکینسون اظهار داشت: علائم بیماری پارکینسون ممکن است در هر فردی متفاوت باشد و علائم اولیه این بیماری خفیف بوده و مورد توجه قرار نگیرد و این علائم بیشتر از یک طرف بدن شروع می شود و معمولاً از آن طرف شروع کنید بدن باقی می ماند؛ لرزش دست ها، بازوها، پاها، چانه یا سر، سفتی عضلات، کندی حرکات و اختلالات تعادل و هماهنگی که گاهی منجر به زمین خوردن می شود از علائم اصلی بیماری پارکینسون هستند.

قطبی با اشاره به اینکه پارکینسون 5 مرحله دارد، ادامه سخنان خود را اینگونه ادامه داد: مرحله اول خفیف ترین نوع پارکینسون است و ممکن است در این مرحله علائمی وجود داشته باشد، اما آنقدر شدید نیست که در فعالیت های روزانه فرد اختلال ایجاد کند. سبک زندگی عمومی؛ مرحله دوم، نوع متوسط ​​بیماری پارکینسون است و علائم آن نسبت به مرحله اول بارزتر خواهد بود.

در مرحله دوم بیماری، سفتی، لرزش و… اشاره کرد که علائم ظاهر شد. تکان دادنوی گفت: مرحله سه مرحله میانی پارکینسون است که نقطه عطف بزرگی در پیشرفت بیماری و مرحله دو است، اما بیماران در مرحله سه با از دست دادن تعادل بیشتری مواجه خواهند شد. و کاهش رفلکس

مدیر عامل جامعه مددکاری پارکینسون افزود: استقلال بیماران مرحله سه پارکینسون را از مرحله چهار متمایز می کند. در مرحله چهارم امکان ایستادن بدون کمک وجود ندارد و بیمار می تواند حرکت کند. واکر یا به نوع دیگری از وسایل کمکی نیاز دارید، بخش پنج پیشرفته ترین مرحله بیماری پارکینسون است و سفتی پیشرفته در پاها نیز می تواند باعث ایستادن شود.

کوتوبی بیان کرد: چنین فرآیندی باعث می شود که بیماران در مرحله پنجم نتوانند بایستند یا راه بروند و بیمار در این مرحله نیاز به ویلچر دارد و اغلب نمی تواند بدون افتادن به تنهایی بایستد و برای جلوگیری از افتادن بیمار نیاز به مراقبت دارد. زیرا در هر زمانی از روز می توان کمک کرد.