مراسم بزرگداشت فرامرز هاروکان با حضور هنردوستان برگزار شد. دوستت دارم دوست!/قریبیان فرهنگی ماندگار است

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، به نقل از روابط عمومی سجاد عزیزی آرام، در آغاز بیست و هشتمین ماه دیدار خود در آستانه، از شاعر فقید محمدعلی بهمنی که پیش از این در برخی از جلسات کانون زمستان حضور یافته بود، یاد کرد. آثار او را نقد می کند. وی به احترام این هنرمند از حاضران خواست یک دقیقه سکوت کنند.

سپس کتاب های «شب رویا» و «مرد ناصرالدین شاه» علیرضا مرتضی قلی معرفی شد.

بعداً فیلم سخنرانی علیرضا مرتضی قلی منتشر شد، او روی صحنه رفت و یکی از غزلیات خود را برای حاضران خواند.

سپس مراسم تجلیل از استاد هنرمند با پخش کلیپی از فرامرز هوروکان آغاز شد.

در این مراسم داریوش فرهنگ در مورد فرمارز هاروکن گفت: بازیگری با استعداد که برای هر کاری روش و منش دارد; بدون مرز حاضر به انجام هیچ کاری به هر قیمتی نیست. او با اخلاق است و نظم خاص خود را دارد. مهمترین ویژگی آن این است که دارای سبک است. راه می‌رود، می‌نشیند، می‌ایستد، اعتراض می‌کند، واکنش نشان می‌دهد و از همه مهم‌تر، چشمانش همچنان به او می‌درخشد.

وی ادامه داد: برخورد با هنرمندان کار بسیار پیچیده ای است. کار هنرمندان پرسیدن است نه مسئولین پاسخگویی. آیا هنرمندی را می شناسید که کشور و مردمش را دوست نداشته باشد و کار نکند؟ آقای هاروکان خداحافظی کرده بود اما آقای هاروکان! حرفه ما بازنشستگی و سن ندارد. حرفه ما به شما، بازی شما و چشمان روشن شما نیاز دارد.

گوهر خیراندیش در بخشی دیگر از این مراسم نیز با بیان این مطلب گفت: آقای داودی بعد از نوشتن فیلمنامه «مرد بارانی» گفتم چرا یک مرد باید هر بار در فیلم ها با هم رابطه عاشقانه داشته باشد و وقتی همسرش شد او را ببیند. ? گفتم این وضعیت را دوست ندارم و فیلم را قبول ندارم. در آن زمان نمایش «عروسی خون» به کارگردانی استاد علی رفیعی را اجرا می کردم، آنها را به تماشای رویا تیموریان دعوت کردم و به این ترتیب نقش را از دست دادم. وقتی همسرم نقش‌های اصلی را بازی می‌کرد، هر روز از اخلاق، اخلاق، استایل و ظاهرشان صحبت می‌کرد. آقای هاروکان جواهری در چشمانش دارد و این نگاه یک داستان کامل را منعکس می کند. هر وقت زنده یاد اسماعیل خانی از نظم، مهربانی، احترام و صبر آقای هاروکان صحبت می کرد، با خودم می گفتم چه نقش بزرگی را از دست داده ای! هنوز امیدوارم که آنها برگردند و بتوانیم با هم بازی کنیم.

بعدها ایرج راد گفت: هیچ کس مجبور نشد در این مراسم شرکت کند، همه به عشق دیدن هاروکان بیگ آمده بودند. تشکر از مردی که سال ها در سینما درخشید، زحمت کشید و باعث افتخار او شد. او نه تنها در عرصه بازیگری و با آثار خودش توانست برای سینمای ایران شخصیت بیاورد. از نظر شخصیت و شهرت جایگاه ویژه ای دارد. یک هنرمند برجسته در سینما خود را فقط یک چهره نشان نمی دهد، او خود یک فرهنگ است و در انسانیت، منش، اخلاق، رفتار و تأثیر عمیقش در جامعه جایگاه ویژه ای دارد. آقای نزدیک! شما افتخار کردید و ما به همکاری با شما افتخار می کنیم. ما به شما افتخار می کنیم. نام شما همیشه در تاریخ سینمای این کشور جاودانه خواهد ماند.

ابوالحسن داوودی در بخشی دیگر از مراسم بزرگداشت فرامرز الحروکان به بیان خاطراتی پرداخت و گفت: در 13 فیلمی که کار کردم این شانس را داشتم که با بسیاری از بازیگران و شخصیت های بزرگ سینما کار کنم، اما افراد کمی بودند که می توانستند این کار را انجام دهند. این این یکی از آرزوهای من بود که بتوانم با آنها همکاری کنم. یکی از اینها مرز هاروکان بود. خوشبختانه در فیلم «مردبارانی» شرایط فراهم شد، ابتدا قرار بود با زنده یاد شکیبایی کار کنیم اما این همکاری میسر نشد زیرا با فیلم آقای مهرجویی در تضاد بود. ناامید به سراغ آقای هاروکان رفتم و او پذیرفت. این فیلم یکی از تاثیرگذارترین کارهایی بود که با یک بازیگر انجام دادم. حتی زمانی که فکر می کردم یک حرفه ای هستم، چیزهای زیادی از او یاد گرفتم.

تهمینه میلانی همچنین گفت: من با آقای هاروکان کار نکردم، اما در ۱۶ سالگی به دیدن هزاران بار فیلم گوزن ها با همکلاسی هایم افتخار کردم. وقتی 19 ساله بودم، در حین همکاری با آقای کیمیایی، ایشان را از نزدیک دیدم و فکر کردم که می توانم پاسخ تمام سوالاتم را در مورد چریک های ایران از ایشان بپرسم. وجود هاروکان بیگ برای من یک معجزه بود. آیا می دانید این نتیجه چیست؟ این جادوی نقش است. نقش های باورکردنی که ملکه ذهن ما می شود و قبول می کنیم که او همان آدم است.

سپس مسعود جعفری جوزانی گفت: صحبت درباره آقای هاروکان برایم سخت است زیرا از نسلی هستیم که سینما برای ما بسیار جدی است. وقتی ما برای تحصیل در رشته سینما رفتیم، آیا دیگران فکر می کردند که تحصیلات سینمایی عجیب است؟ آقای هاروکان تصویری است که در خاطره یک نسل می ماند و رفتار و منش آنها را تغییر می دهد. در عصر جدید بازی های دسته جمعی، ورزشی و آثار جانبی هنری به عنوان شاخص های هنری و فرهنگی یک ملت و یک کشور به شمار می رود. خلاصه تولید جمعی سینما در مقابل بازیگر ظاهر می شود و او را به تصویری ماندگار تبدیل می کند که می تواند مخاطب را از ظاهر به ذهنیت تغییر دهد.

وی ادامه داد: آقای هاروکان فقط یک چهره نیست، یک ستاره یا سوپراستار نیست، او بازیگری است که در عمق نگاه، موضع گیری و حرکت خود آن تصویر را خلق می کند. بازیکنی که فقط با یک چیز خلاصه نمی شود. گفتار، لحن و حرکت او متعادل است. هنرمندی مثل هاروکان بی حتی اگر فیلمنامه ضعیف باشد کار می کند و چنان اعتباری ایجاد می کند که می توانی ضعف فیلم را ببخشی.

جعفری جوزانی در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: هاروکان فرهنگی ماندگار است. نگاهی که آقای هاروکان به فرهنگ ایران در سینمای ایران داشت، نگاهی بود که از جانب شهامت و فداکاری برای دیگران بود. او یک دوست است.

سعید به نکته ای هم اشاره کرد: در این سال ها چیزی گرفتم که با هیچ چیز دیگری نمی توانستم به دست بیاورم. من با افرادی ملاقات کرده ام و با آنها زندگی کرده ام که ارزش زندگی کردن، لذت بردن از همراهی و یادگیری از آنها را داشته باشند. خوشحالم که فرامس سال هاست به من نزدیک است و از چنین صحنه ای می توانم به او بگویم دوستت دارم. من 50 سال است که او را می شناسم و هرگز ندیده ام که او در مورد کسی حرف بدی بزند. دلش شکست، شکست و بی عدالتی را دید، از آن آدم حرف می زدند و حرفی نمی زد. من یک کلمه حسادت و تحقیر از او نشنیدم. امروز که دوست ندارم و دلم براشون تنگ میشه با دیدن دوستان فرامز خوشحال میشم و میتونم بهش بگم یه بار دیگه دوستت دارم دوستم.

محمد متوسلانی در سخنانی کوتاه اظهار داشت: تمام صفات زیبای انسانیت در او جمع شده است. یکی دو بار در طول کارم سعی کردم با او همکاری کنم که نشد و دلم برایش تنگ شده بود. من این فرصت را داشتم که در «گناهکاران» به آنها خدمت کنم، اما برعکس بود. دعوتم کردند. امیدوارم او همچنان به درخشش خود ادامه دهد و در تصمیم خود تجدید نظر کند تا بتوانیم دوباره او را روی پرده سینما ببینیم، لذت ببریم و الگوی همه باشیم.

سام هوروکان در ادامه این مراسم گفت: اقتباس در سینمای ایران به دلیل مشکلاتی که بین تهیه کنندگان و نویسندگان وجود داشت، عموما موفق نبود. اما هاروکان بیگ از جمله بازیگرانی بود که آثار موفق زیادی بر اساس کتاب هایی چون «سایه های بلند باد»، «خاک»، «چشم ها»، «مرگ پلنگ»، «غزال» داشت. و…

در نهایت فرامرز هاروکان با تشویق حضار روی صحنه رفت.

وی در سخنانی کوتاه از حاضران تشکر کرد و گفت: آقای فرهنگ خود یکی از اسطوره های سینمای ایران است، به عنوان بازیگر و کارگردان کارهای بزرگی انجام داده است. سریال زیبای «سلطان و شبان» که از بهترین های تولید سریال ایرانی هستند و فیلم «طلسم» به یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران تبدیل شدند. آقای متوسلانی سال ها قبل از من هم در سینما بودند. قرار بود در فیلم زیبای «جستجوگر» بازی کنم که متاسفانه به دلایلی نتوانستم این کار را انجام دهم و سال ها بعد در فیلم «گناهکاران» بازی کرد.

وی ادامه داد: من به جز خانم درخشنده که پیام محبت آمیزی فرستادند و شرمنده ام، شانس زیادی برای همکاری با کارگردانان زن نداشته ام. جدا از آن، من فرصت همکاری با خانم تهمینه میلانی را نداشتم، اما ایشان دوست صمیمی من و یکی از پردرآمدترین کارگردانان سینمای ایران هستند. ایرج راد یکی از اساتید است و با وجود اینکه پسرم سام پسر آقای راد در این فیلم است اما افتخار حضور در یکی از اولین فیلم های او یعنی طوفان را داشتم.

وی افزود: باید از زنده یاد نعمت حقیقی یاد کنم، او اولین کتاب را در کتابفروشی سخن به من داد و من کتاب خوان شدم که برای شغلی که می خواستم شروع کنم مهم بود. فیلم «مرد بارانی» موفقیت آمیز بود و وقتی با این فیلم سیمرغ جشنواره فجر را گرفتم، جایزه واقعاً برکتی به من داد. از آقای داودی برای ساخت این فیلم تشکر می کنم. من به عنوان کارگردان با آقای جوزانی کار نکردم، اما در آژانس دوستلوک همکاری داشتیم و ایشان برای کارگردانی فیلمنامه چشمیشاه را به من تحمیل کردند. دوستی ما ادامه دارد و ادامه خواهد داشت. جناب آقای ملابی، من را بردند به سال هایی که وارد سینما شدم. آقای ملابی سال ها با نام مستعار فیلمنامه می نوشت. بسیاری از مردم هنوز عاشق فیلم نماز ظهر هستند.

هاروکان گفت: درود می فرستم به همه هموطنان عزیزم که 57-58 سال، شاید 60 سال به گفته پسرم (از جوانی و از زمانی که به دفتر ساموئل خاچیکیان رفتیم) با من خوب بوده اند. و من به دوبله فیلم ها در زیرزمین کمک کردم) و از همه برای حمایتشان تشکر می کنم.

وی سپس به پاس فعالیت مستمر و موثر مادام العمر در عرصه بازیگری با اهدای نشان استاد سال از مرکز ادبیات زمین، تندیس، لوح تقدیر و هدایایی از طرف فرمرز الکاروکان تجلیل شد. کارگردانی آثار سینمایی و ادبی.

آیدین نظمی با خوانندگی و نواختن پیانو قطعه ای را اجرا کرد.

در بخشی دیگر از مراسم، شرکت کنندگان در بخش مسابقه ترانه های خود را خواندند و جایزه آهنگ ماه توسط هیئت داوران به سوسن صدیقی و جایزه خوانندگی پاپ به رامین جوکار اهدا شد.

از دیگر بخش‌های این مراسم، خواندن شعر محمدعلی بهمنی و قطعه‌ای توسط مهدی یغمایی و نوازندگی پیانو محمدرضا چیرالی علی بود.

گوهر خیراندیش، داریوش فرهنگ، تهمینه میلانی، پژمان بازغی، بهمن فرمان آرا، ابوالحسن داوودی، نصرالله مدقالچی، فرزاد موتمن، اصغر همت، شهره سلطانی، ایرج راد، سام هاروکان، کوروش تهامی، مجید قناد، مصعرفی، مصاعد، سعید. جوزانی، بهرام دهقانی، فرزاد حسنی، شهید احمدلو، مهدی یغمایی، محمدرضا چیراگلی، حمید غلامعلی، مازیار عصری، علیرضا عیوضی، چنگیز حبیبیان، محمد متوسلانی، فرخ نعمتی، سهیلا رضوی، علی قائم مقامی، جمی‌مقامی، جماعتی، حسینی، فرخ نعمتی. نشاط خواه مهدی میامی و… از مهمانانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

5655