وضعیت جواد رضویان این روزها نگران کننده است

بهترین برای: جواد رضویان این روزها با قهوه پدرش به صحنه ویدیو بازگشت. او بازیگری است که گذشته ای ریشه دار دارد، با خاطرات فراموش نشدنی اش در ذهن مخاطب جای دارد و به واسطه نقش های متعدد و متنوعی که ایفا کرده، جایگاه ویژه ای در عرصه تلویزیون و سینمای ایران پیدا کرده است. هرچند به نظر می رسد سبک بازیگری او بیشتر برای انواع خاصی از نقش ها مناسب است و کارگردانان می توانند تیپ های خاصی را برای او خلق کنند، اما رازویان با استعداد خود توانسته شخصیت های ماندگاری فراتر از یک تیپ ساده خلق کند.

چه در فیلم‌هایی مثل «شاخه گلی بری عروس» که بین ژانرها و شخصیت‌ها در نوسان است و چه در نمایش‌های بلندی مثل «سیب خنده» که هنوز بخش‌هایی از آن در اینترنت پخش می‌شود و موفقیت بازی‌اش به وضوح قابل مشاهده است.

سرتیپ به سبک رضوی

زمانی که جواد رضویان وارد آثار مهران مدیری شد، توانست ژانرهایی را متفاوت و فراموش نشدنی نسبت به همنوعان خود اجرا کند. از لهجه بری در سریال پاورچین گرفته تا استفاده خاص از فرم بدن و صورت، این تیپ ها را به ویژه برای مخاطب جذاب کرد. با این حال، اگرچه در سال‌های اخیر در ژانر بازیگری و نقش‌های او تکرار شده است، اما نگرانی‌هایی در مورد فعالیت هنری او وجود داشته است. این موضوع شاید از سریال در مربریش شروع شده باشد که لهجه رضویان به عنوان یکی از عناصر کمدی در اکثر سکانس ها و پشت صحنه این سریال به کار رفته است. در واقع بسیاری از لحظات خنده دار سریال «در مربریش» که همچنان در اینستاگرام و شبکه های اجتماعی پرطرفدار است، با لهجه قمی جواد رضویان ساخته شده بود و به نظر می رسید عنصر جدید و خاصی در سریال وجود نداشته باشد. از نظر پیچیدگی متن و داستان.

تکرار همان فرمول قدیمی!

این روند اکنون در سریال «قهوه پدرم» تکرار می شود. اگرچه هنوز برای قضاوت قطعی درباره این سریال زود است و شاید در قسمت های بعدی به موفقیت بیشتری دست یابد، اما به نظر می رسد مهران مدیری برای خلق لحظات خنده دار به همین فرمول های تکراری متوسل شده است. در این سریال استفاده آگاهانه رازویان از لهجه تندتر و گاه نامفهوم، بار دیگر همان حس تکرار را در مخاطب ایجاد می کند. این اتکای بیش از حد به ظاهر و صدای جواد رضویان نه تنها گامی تازه در کارنامه هنری او رقم زد، بلکه باعث شد او طعمه تکرار و پیش بینی پذیری شود.

نکته جالب دیگر اینکه یکی از سریال های سال های 1377 و 1378 و دوران کرونا به کارگردانی رازویان و سیامک انصاری این روزها از شبکه آی فیلم بازپخش می شود. این موضوع نگرانی را بیشتر می کند زیرا رازویان همان لهجه و شخصیت خاص را در این سریال بازتولید می کند و به دلیل قابل پیش بینی بودن آن، بازیگری با چنین پتانسیل و استعداد بالایی مانند رازویان دچار فرسایش و تکرار نمی شود. مستثنی شده است.

چه حیف آقا جواد!

جواد رضویان از آن دست بازیگرانی است که شخصیتی خاص و منحصر به فرد دارد و به راحتی می تواند در نقش های مختلف بدرخشد. با این حال، تکرار مداوم ژانرهای مشابه، آن را به قالب های تکراری و قابل پیش بینی محدود می کند که هم برای خود و هم برای مخاطب ناعادلانه است. رازویان طی سال های گذشته توانسته شخصیت های مختلفی را به تصویر بکشد که هر کدام در ذهن مخاطب منحصر به فرد است. اما به نظر می رسد این روزها از این تنوع فاصله گرفته و بیشتر به کلیشه هایی که برایش ایجاد شده است تکیه کرده است.

حیف که بازیگری با این پیشینه و استعداد مثل رازویان در دام تکرار افتاد و جایگاهش را در دنیای سینما و تلویزیون از دست داد. او به جای اینکه مخاطب را با شخصیت ها و جنبه های جدیدی از توانایی هایش آشنا کند، به سراغ نقش هایی رفته است که شاید در گذشته برایش موفق بوده اند، اما حالا این نقش ها حس یکنواختی و قابل پیش بینی بودن را به مخاطب القا می کند.

در نهایت امیدواریم جواد رضویان در آینده به نقش های متفاوت و شخصیت های جدید منشعب شود و از این قالب های تکراری فاصله بگیرد. با سابقه و استعدادهایی که از او می شناسیم، اگر بخواهد تغییر کند و پیشرفت کند، می توان انتظار داشت که یک بار دیگر به اوج برسد و لحظات به یاد ماندنی و جذاب تری را برای مخاطبانش رقم بزند. رازویان با خلاقیت و انعطاف در آثار جدیدش همچنان می تواند فراموش نشدنی باشد و این بار با چهره ای جدید در معرض دید عموم قرار گیرد. چرا که او بازیگری با استعدادهای منحصر به فرد است و جای تاسف دارد که این استعداد در اثر تکرار و یکنواختی از بین برود.