پارس سینما یکی از سینماهای قدیمی در میدان انقلاب تهران است و خورشید به ده سال برمی گردد و اسماعیل کوشان یکی از صاحبان اصلی است.
به گفته ایسنا ، این سینما که قبلاً Universal نامیده می شد ، فیلمسازان شناخته شده ای را Morteza و Mustafa و چند صاحب دیگر داشته است که دو مورد از آنها فیلمسازان شناخته شده از دهه 1980 هستند.
مانند بسیاری از سینماهای دیگر ، پارس سینمای با فوران کرونا رکود شد و اگرچه در ابتدا تلاش برای متوقف کردن آن بود ، اما پارس سینما سرانجام سرنوشت بسیاری از سینمای تک و یک ساله را به خود جلب کرد و سالها بسته شد.
صاحبان پارس سینما ، که اخیراً به وزارت راهنمایی ارائه شده اند ، اعلامیه رسمی فروش را در سینما اعلام کردند.
اگرچه سینما خاطرات زیادی را برای فیلمسازان به یاد می آورد ، مانند سینمای دوران جدید ، که مدتی تأسیس شده است ، صاحبان و برخی از کارشناسان فرهنگی این سینماها معتقدند که شرایط راه دیگری برای فروش نیست ، به ویژه هنگامی که آنها از هیئت امنای پشتیبانی نمی کنند. گفته می شود که گفته می شود سینمای مربوط به پارس یک سری امکانات را برای تماشای فیلم به مرکز شهر و همچنین بیش از 5 سینما (2 سینمای مرکزی ، 2 سالن سینما 2 پارس و 2 سینمای باهمن) می فروشد.
البته ، بسته شدن این سینماها بی اثر به نظر نمی رسد. یکی از بازرگانان اطراف سینما دو سال پیش به ایسنا گفت: بسته شدن این سینماها فروشگاه های دیگری را در Overshadow ترک کرد. سرانجام ، چراغ های سینما در اینجا هستند زیرا دانش آموزان از خیابان و میدان عبور می کنند و مردم از آنجا عبور می کنند ، اما به دلیل اینکه دانشگاه ها بسته شده و ویروس کرونا را در همه جا جارو می کنند ، چراغ های سینما در اینجا هستند.
سینمای پارس برای چندین سال سینما فروخته شد و احتمالاً با انتشار خبر فروش ، خیلی دور نیست. در این میان ، نقش وزارت راهنمایی در محافظت از چنین سینمایی ها چیست؟ آیا معتمدین اصلی سینما در کشور راه حل نیستند زیرا حتی برای جلوگیری از بسته شدن این سینماها از آن استفاده نمی کند؟ آیا به جای پیروی از وعده ساخت یک مکان ویژه برای سازماندهی جشنواره های فیلم در مرکز شهر ، به اعتراض کمتر از جشنواره های فیلم ، امکان بازسازی و تجهیز آنها به روشی متفاوت وجود ندارد؟ در این زمینه ، دو سال پیش ، امیر حسین آل -هادی ، که متخصص سینما بود ، به عنوان بخشی از حافظه خود برای ایسنا نوشت: “بسته شدن سینمایی ها که در اواخر دهه 1980 آغاز شد ، در دهه 1980 به خیابان سینما رسید. تولید تولید و امکان اتصال زندگی و سینما به سیاست های مرگ و میر و مرگ و میر و مرگ و میر و فیلم های مرگ و میر و مرگ و میر است اگر سینما در تولید و مصرف محصولات محلی مختصات مشتری خاصی داشته باشد ، آنها با این علم سینما مشخص نخواهند شد ، که مهمتر از ساخت فیلم است! “
۵۷۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین