تیم فوتبال ازبکستان در روزی که در ششمین بازی متوالی خود مغلوب ایران نشد و با اقبال به ضربات پنالتی رسید، با ضربات ضعیف دو بازیکن تیم ملی به مقام قهرمانی مسابقات چهارجانبه العین دست یافت.
این مسابقات در شهر العین و در ورزشگاه اختصاصی قهرمان اسبق تیم فوتبال آسیا در شرایطی به پایان رسید که نتایج 3 از 4 بازی با ضربات پنالتی در پایان 90 دقیقه مشخص شد و ایران که در دیدار جزایر کیپ ورد با برتری علیرضا بیرانوند با شوت اوت 4 و 5 امتیاز برتری بیران را از پیش رو برداشت، برتری حریف بیران را در ضربات اوت از حریف برتر گرفت. اما در نهایت بازی به ازبک ها و دروازه بان کوتاه قد آنها واگذار شد. البته دو ضربه ضعیف دو ضربه پنالتی غیرمنتظره تیم ملی باعث این شکست نابجا شد.
قبل از سوت پایان، ایران با چند تعویض دیرهنگام اما تهاجمی، نبض بازی را کاملاً کنترل کرد و موقعیت های زیادی برای دروازه حریف ایجاد کرد، اما ازبک ها که با تیم 10 نفره برای دفاع از توپ هجوم می آوردند، با کمی تاخیر و با توجه به نتیجه نادیده گرفته شده توسط داور اماراتی، بدون آسیب از 90 دقیقه خارج شدند. اگرچه شاید اگر این دیدار به وقت اضافه می رفت، ایران می توانست کار را به این شکل تمام کند. زمان
البته ملی پوشان در این دیدار شروع بسیار ضعیفی داشتند و ترس از حرکات عمقی اوستون اورونوف، ورود ایران به زمین با بازی کاملاً محتاطانه و تدافعی، نشت مکرر توپ از جناح چپ و راست خط دفاعی باعث شد تا ازبک ها حضور پررنگی در نیمه ایران داشته باشند. اما ایران از دقیقه 30 با حرکات جسورانه بازی را در دست گرفت و تا دقیقه 90 بعد از دو ضربه ایستگاهی اجازه خودنمایی به ازبک ها را نداد و ملی پوشان شانسی برای گلزنی نداشتند. اما در شرایطی که ایران توانست در همان 90 دقیقه با اخراج عبدالقادر خسانوف مدافع سرشناس باشگاه منچسترسیتی کار را تمام کند، تاخیر جزئی در تعویض و بازی بسته و دفاعی ازبکستان باعث شد تا در دقیقه 90 تیم ملی نتواند به پیروزی برسد و نتیجه در ضربات پنالتی آنطور که می خواستیم پیش نرفت.
البته قسمت تاریک ضربات پنالتی این بود که دو بازیکن در گروه پنالتی‌بازان حضور داشتند که هیچ‌کس انتظار نداشت در این گروه ببیند. اولین بازیکن جوان محمدمهدی محبی بود که اولین پنالتی ایران را به گل تبدیل کرد و پس از او میلاد محمدی که با وجود تلاش زیاد در فوتبالش کمتر به ضربات دقیقش معروف است و انتخابش برای حضور در ضربات پنالتی نسبتاً عجیب به نظر می رسد. البته از اتفاقات ورزشگاه مشخص بود که محمدی در لیست پنالتی‌زنان ایرانی نیست، بازیکنان دیگری هم به او پیوستند و شاید از نظر روحی و روانی آمادگی لازم برای انجام این کار سخت را نداشت.
در نهایت در حالی که مهدی طارمی، سعید عزت اللهی و چند بازیکن ایرانی در یخچال کوچک آبی رنگ مقابل نیمکت نشسته بودند و جشن قهرمانی ازبک ها را در حضور هواداران تماشا می کردند، امیر قلعه نویی با عصبانیت از زمین عبور کرد و دندان هایش را به هم فشرد تا برای اولین بار به نشست خبری برود و در آنجا صحبت کند، شاید این اتفاق در پایان مسابقات قهرمانی تیمش نبود.
تورنمنت العین البته فرصتی برای ایران بود تا استراتژی تاکتیکی جدیدی را بیازماید اما در نهایت این تیم ملی نتوانست از فرصتی که امروز در اختیار داشت نهایت استفاده را ببرد و حداقل تا فیفا بعدی در فروردین جایگاه کادر فنی را تثبیت کند.
سرانجام، ایران در شرایطی به جام جهانی نزدیک می شود که مانند اغلب موارد پس از صعود، درگیر مشکلاتی است که خاطرات بسیاری را به همراه دارد. از اولین صعود در جام جهانی 1978 تا آخرین صعود (2026) و البته یکی دو استثنا (مثل جام جهانی 2018). در نهایت با بازگشت تیم ملی به ایران، این فدراسیون فوتبال است که نظرات خود را جمع بندی کرده و در مورد آینده تصمیم گیری خواهد کرد.