پسری که با قلم خود به جنگ نازی ها رفت/نگاهی به روایت مقاومت مطیع متیو ویتاکر

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، فیلم سینمایی «حقیقت و خیانت» به کارگردانی متیو ویتاکر در سال 2025 با بازی ایوان هاروکس، روپرت اوونز و نای اکومور سعی دارد تصویری از ایمان، شجاعت و وجدان انسانی را از دل واقعیت های تلخ جنگ جهانی دوم ارائه دهد. این فیلم با حمایت استودیو مذهبی «ای نجل استودیو» ساخته شد و در جشنواره های سینمایی با محوریت آثار الهام بخش به نمایش درآمد.

اما نتیجه اثری است که بیش از حد آشنا و محافظه کارانه به نظر می رسد. فیلم اگرچه ساختاری ثابت دارد، اما در هر لحظه هیچ شگفتی جدیدی ایجاد نمی کند و فاقد ظاهر یا امضای هنری متمایز است.

همه عناصر آشنای چنین آثار تاریخی در فیلم حضور دارند: قهرمان صادق، ضد قهرمان ناپایدار، خشونت سیستماتیک، سخنرانی های پرشور و صحنه های تعقیب و گریز. با این حال، «حقیقت و خیانت» به جای اینکه روایت جدیدی از دوران تاریک اروپا باشد، یادآور ده ها فیلم مشابه درباره جنگ است.

ایمان در برابر دروغ

ایوان هاروکس در این فیلم نقش یک جوان مذهبی به نام هلموت هوبنر را بازی می کند. پسر هفده ساله ای که در بحبوحه جنگ جهانی با خانواده اش در هامبورگ زندگی می کند کم کم شروع به زیر سوال بردن حقایق پیرامون خود می کند. در کلیسایی که او در آن شرکت می کند، موعظه های حمایت از آدولف هیتلر انجام می شود و یهودیان حتی از ورود به کلیسا منع می شوند. تا اینکه یکی از دوستانش به نام سولومون شوارتز (نای اکومور) فقط به خاطر یهودی بودنش ربوده می شود.

وقتی برادر بزرگترش رادیوی بی بی سی را به خانه می آورد، هلموت متوجه می شود که بسیاری از آنچه دولت رسمی می گوید دروغ و تبلیغات است. او با تکیه بر عشق به خواندن و توانایی نوشتن، جزوه هایی در دفاع از حقیقت و در برابر دروغ های نازی ها می نویسد و با کمک دو دوستش کارل هاینز اشنایب (فردیناند مک کی) و رودی ووب (داف توماس) در سرتاسر هامبورگ توزیع می کند.

از تعلیق تا تکرار

ویتاکر که با همکاری اتان وینسنت فیلمنامه را نوشته است، در نیمه اول فیلم توانسته تنش و انرژی خوبی ایجاد کند. صحنه های اول پر جنب و جوش است و بدون اغراق در خشونت، وحشت نامرئی رژیم را از طریق ترس و سکوت نشان می دهد. با این حال، در نیمه دوم، زمانی که هوبنر توسط گشتاپو دستگیر می شود، داستان به بازجویی ها و شکنجه های مکرر تبدیل می شود.

در این قسمت، نقش روپرت اونز به عنوان محقق اصلی برجسته‌تر می‌شود. رابطه بین بازجو و اسیر نوجوان او لحظات تنش عاطفی را فراهم می کند، اما انرژی اولیه فیلم کاهش می یابد. بازی ایوان هاروکس و اونز قابل توجه است، اما روایت پیشرفت نمی کند و تکراری می شود.

بالاخره «حقیقت و خیانت» اثری خوش ساخت اما محافظه کارانه است; با موسیقی قاطعانه و بیش از حد سرزده که سعی می کند هر لحظه به مخاطب بگوید چه احساسی باید داشته باشد. لهجه انگلیسی بازیگران داستان که پیش بینی می شود در آلمان اتفاق بیفتد تعجب مخاطب را بیشتر می کند.

ویتاکر فیلمش را با نگاهی صادقانه و محترمانه به شجاعت هوبنر ساخته است، اما این صداقت به تنهایی نمی تواند ضعف داستان گویی کلیشه ای را جبران کند. در نهایت، «حقیقت و خیانت» فیلمی قابل احترام اما فاقد نوآوری است. روایتی محترمانه از زندگی جوان قهرمان که فراتر از چشمگیر، واقعی و بی ضرر است.

مترجم: ریحانه اسکندری

منبع: Variety

۵۹۲۴۴