حدود 130 سال پیش، زمانی که ناصرالدین شاه هنوز بر ایران حکومت می کرد، یک خزنده کوچک سبز رنگ خالدار با پشتی خاردار در جزیره کوچکی در نیوزلند بیرون آمد. هیولایی که هنوز زنده و سالم است!
به گزارش فرادید، این تواتارا (مارمولک دماغ پل)، خزنده منحصر به فرد و کمیاب بومی نیوزلند، از لانه خود در کف جنگل بیرون آمد، جایی که به طور معجزه آسایی دور از دسترس پرندگان، موش ها و همتایان گوشتخوار بالغ خود پنهان شد. تا زمانی که به اندازه کامل بالغ برسند (در 35 سالگی این حیوانات حدود یک کیلو وزن و نیم متر طول دارند).
این حیوان سپس برای چندین دهه بعد در جزیره استیونز در انتهای شمالی جزیره جنوبی پرسه می‌زد، شب‌ها شکار می‌کرد و در روز به آب می‌خورد تا اینکه در حدود 80 سالگی به زندگی خود در طبیعت پایان داد و در سال 1970 در جای دیگری پیوند شد. آنها به جنوبی ترین شهر کشور، اینورکارگیل نقل مکان کردند تا زندگی جدیدی را با نام «هنری» شروع کنند.
تواتارا گونه ای ارزشمند برای مائوری است
در حال حاضر تصور می شود که هنری بین 110 تا 130 سال سن داشته باشد و احتمالاً او را به عنوان قدیمی ترین تواتارای زنده جهان و قدیمی ترین تواتارای زنده در نیوزیلند تبدیل کرده است.
نیوزلند مار یا لاک پشت بومی ندارد و اکثر 150 خزنده آن انواع مختلفی از مارمولک ها را تشکیل می دهند. اما اگرچه تواتارا (بزرگترین خزنده نیوزلند) شبیه مارمولک است، اما مارمولک نیست. این تنها موجود بازمانده از راسته خزندگان باستانی اسفنودونتیا است که همزمان با دایناسورها در 225 میلیون سال پیش زندگی می کرد.
می توان تصاویری از این گونه که در زبان مائوری تائونگا (به معنی گرانبها) نامیده می شود و در قلب نیوزلندی ها جایگاه ویژه ای دارد، روی سکه ها، تمبرها، کتاب های کودکان و کارتون ها مشاهده کرد.
این خزندگان مدت هاست که دانشمندان را مجذوب خود کرده اند. آنها یک چشم جداری یا “سوم” در بالای سر خود دارند که نور را تشخیص می دهد. رشد این خزندگان یکی از کندترین خزندگان در جهان است.
جوجه های جوان این گونه 16 ماه طول می کشد تا پس از 100 سال تولید مثل کنند و تا 200 سال عمر کنند. تواتارا که زمانی در نیوزلند فراوان بود، اکنون در جزایر پراکنده در سواحل که شکارچیان معروف آنها ناپدید شده اند، زنده می ماند.
برخی از تواتاراها، مانند هنری، در زیستگاه های توسعه یافته زندگی می کنند که در آن محیط، تغذیه و سلامت آنها به دقت کنترل می شود.
کارولین داسن، افسر گونه در شورای شهر اینورکارگیل، با احتیاط در میان درختان و گیاهان خزه‌دار در داخل محوطه جدید تواتارا در فضای باز در پناهگاه حیوانات کوئینز پارک قدم می‌زند. این مرکز برای شبیه به زیستگاه طبیعی تواتارا ساخته شده است و تنها در نوع خود در نیوزیلند است. داسن می‌گوید: «ما واقعاً باید مراقب جایی که ایستاده‌ایم باشیم، برخی از تواتاراها دوست دارند روی کنده‌ها زندگی کنند.
هنری و میلدرد با هم در یکی از لانه هایشان وقت می گذرانند
داسن یک درب بتونی بزرگ را از یک لانه دست ساز بلند می کند. تواتارا در آن هست، اما هنر نیست. نام او لوسی است، یک زن 70 ساله، یا بهتر است بگوییم یکی از دو همسر هنری! داوسون که در را به یک لانه خالی دیگر باز کرده است، می‌گوید: «وقتی برای اولین بار با تواتارا شروع به کار کردم، فکر می‌کردم کسل‌کننده هستند، تا اینکه به یکی غذا دادم و از اینکه چقدر سریع می‌خورد شگفت‌زده شدم. داوسون آخرین در اتاق کار هنری را بلند می کند و به داخل اتاق نگاه می کند. “مرد خانه آنجاست!” با هیجان می گوید.
هنری که از این ناراحتی بی آزار و تسکین یافته است، همچنان در کنار همسر دیگرش، میلدرد، که هفتاد سال سن دارد، می خوابد.
در ماه های سرد، تواتاراها به آرامی حرکت می کنند و به ندرت غذا می خورند، اما در تابستان برای شکار و آفتاب گرفتن بیرون می آیند.
داوسون به آرامی هنری را برمی‌دارد و او را روی چوبی در همان نزدیکی می‌گذارد: “عالی نیست؟”
کارولین داوسون و هنری
پوست این خزنده باستانی به رنگ کف جنگل خالدار است. یک ردیف خار مروارید از بالای سر پهن و قدرتمند آن تا نوک دم آن امتداد دارد. با چشمان درشت سیاهش به روشنی سنگ های آتشفشانی و سرش بالا گرفته، همنام پادشاهش، هشتم. او مانند هنری شگفت انگیز به نظر می رسد.
هنری به بازدیدکنندگانش توجه چندانی نمی کند و وقتی خورشید بعد از ظهر را می بیند که از درختان و هوای خنک عبور می کند، تصمیم می گیرد به لانه گرم خود بازگردد.
هنری همیشه اینقدر مطیع نبود (به مدت 17 سال)، اما آنقدر عصبانی بود که مجبور شد به طور کلی از تواتارای دیگر جدا شود. او علاقه ای به رابطه جنسی نداشت و 40 سال پیش زمانی که نگهبانانش سعی کردند او را با میلدرد پرورش دهند، دو بار دم او را گاز گرفت.
برداشتن تومور سرطانی از اندام تناسلی او در سال 2007 همه چیز را در مورد شخصیت او تغییر داد، از جمله میل جنسی او. سال بعد، هنری هنگامی که برای اولین بار در سن 111 سالگی پدر شد، تیتر اخبار بین المللی شد.
تأسیسات Invercargill برای شبیه به زیستگاه طبیعی تواتارا ساخته شده است و تنها در نوع خود در نیوزیلند است.
در ژوئن، یک سال پس از پنهان شدن از دید عموم، هنری و 16 تواتارای دیگر به مکان جدید خود نقل مکان کردند. 2000 مهمان در مهمانی خانه دار هنری هنری بودند که ساعت ها در صف ایستاده بودند تا نگاهی اجمالی به او داشته باشند.
داسن به هنری شب بخیر می گوید و در را پشت سر او قفل می کند و می گوید: همه تواتارا را دوست دارند و البته هنری چهره خارق العاده ای است.