بعد از آب، چای پرمصرف ترین نوشیدنی در جهان است و دلیل خوبی هم دارد: چای به خصوص چای سبز برای سلامتی شما بسیار مفید است.
به گفته مجله تایم، برخی از فواید چای سبز به خوبی ثابت شده است، اما برخی دیگر هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز دارند. به عنوان مثال، برخی افراد تاثیرگذار در شبکه‌های اجتماعی، گاهی از چای سبز با عنوان المپیک طبیعی یاد می‌کنند و می‌گویند که به اندازه داروهای کاهش وزن موثر است. این فواید چای سبز را تایید می کند، اما این ادعایی است که محققان فکر می کنند اغراق آمیز است.
برخی از یافته های علمی در رابطه با نقش چای سبز در مبارزه با چاقی و دیابت، تقویت سلامت قلب و مغز و مبارزه با سرطان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
چای سبز؛ یک معجزه تغذیه
برگ های چای سبز منحصر به فرد هستند زیرا حاوی کاتچین بیشتری نسبت به هر نوشیدنی یا غذای دیگری هستند. ترکیبی که از سلول ها در برابر آسیب های ناشی از افزایش سن محافظت می کند.
برخلاف چای سیاه و چای اولانگ که تخمیر می‌شوند و کاتچین‌های آنها در طی مراحل آماده‌سازی کاهش می‌یابد، چای سبز با حداقل فرآوری به دست ما می‌رسد و آن را به گزینه‌ای سالم‌تر تبدیل می‌کند.
لورا آکوستا، دانشیار آموزش تغذیه در دانشگاه فلوریدا که در مورد چای سبز تحقیق کرده است، می گوید: چای سبز حاوی چندین نوع کاتچین است، اما یکی از آنها، EGCG، قوی ترین ترکیب برای محافظت از سلول ها و مبارزه با التهاب است. این چیزی است که چای سبز را خاص می کند.
نحوه نوشیدن چای سبز
آکوستا می گوید چای سبز تازه دم شده حاوی EGCG بیشتری نسبت به پودرهای چای سبز آماده یا شکل آسیاب شده است، بنابراین محتوای EGCG می تواند بین دو تا 200 میلی گرم در هر وعده متغیر باشد.
اگر از پودر چای سبز استفاده می کنید، او توصیه می کند بسته های حاوی EGCG را انتخاب کرده و بلافاصله پس از خرید مصرف کنید. پودرهایی که بیش از شش ماه در قفسه‌ها باقی می‌مانند 30 تا 50 درصد کاتچین‌های خود را از دست می‌دهند، به این معنی که مزایای سلامتی کمتری دارند.
متخصصان نوشیدن دو تا چهار فنجان چای سبز در روز را بسته به حساسیت شما به کافئین توصیه می کنند. زیرا نوشیدن بیش از پنج فنجان چای سبز از فواید آن برای سلامتی می کاهد. علاوه بر این، برای بهره مندی از این فواید، باید سال ها به نوشیدن چای سبز ادامه دهید، نه چند روز. زیرا با گذشت زمان، این مزایا اثرات خود را به صورت تجمعی نشان می دهند.
تاثیر چای سبز بر چاقی
کارشناسان تاکید می کنند که چای سبز نمی تواند جایگزین داروهای چاقی مانند اوزمپیک شود، زیرا تحقیقات نشان می دهد که تاثیر چای سبز بر هورمون GLP1 که باعث احساس سیری و کاهش قند خون می شود، به اندازه برخی ادعاها در شبکه های اجتماعی نیست. در واقع بین گروه مصرف کننده چای سبز و گروهی که چای سبز مصرف نکردند تفاوت معنی داری وجود نداشت.
یک بررسی تحقیقاتی در سال 2017 همچنین هیچ مدرکی مبنی بر تأثیر چای سبز بر سطح قند خون پیدا نکرد. با این حال، برخی از کارشناسان می گویند که چای سبز ممکن است جذب کربوهیدرات را کاهش دهد و در نتیجه سطح قند خون را کاهش دهد. برخی از مطالعات اثر کاتچین چای سبز را بر احساس سیری و کاهش وزن گزارش می دهند، اما محققان تاکید می کنند که تحقیقات جامع تری در این زمینه مورد نیاز است.
از سوی دیگر، دوزهای بسیار بالای EGCG موجود در قرص‌های عصاره چای سبز می‌تواند به کبد آسیب برساند. بنابراین برای بهره مندی از فواید چای سبز بهتر است مصرف و مصرف آن را به چند فنجان در روز محدود کنید. مصرف زیاد چای سبز می تواند باعث تهوع یا رفلاکس اسید شود.
پیشگیری از بیماری های قلبی
نوشیدن منظم چای سبز به سلامت قلب کمک می کند. بخشی از این اثر به کاهش فشار خون مربوط می شود. همچنین ممکن است کلسترول بد را کاهش دهد و کلسترول خوب را افزایش دهد، که ممکن است به کاهش بیماری قلبی کمک کند.
بیشتر مطالعات انسانی نشان می دهد که تنها پنج درصد کاتچین های چای سبز وارد جریان خون می شوند. ترکیب چای سبز با منابع ویتامین C مانند لیمو یا توت فرنگی برای افزایش جذب آن توصیه می شود.
محافظت از سلامت مغز
نوشیدن چای سبز با کاهش خطر ابتلا به بیماری های آلزایمر و پارکینسون مرتبط است و به حفظ سلامت مغز کمک می کند. کافئین موجود در چای سبز ممکن است به ویژه برای تیز نگه داشتن ذهن مفید باشد.
مبارزه با سرطان
مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که EGCG می تواند مسیرهای درگیر در تومورزایی را مسدود کند. برخی از مطالعات همچنین نشان داده اند که دوزهای بالای چای سبز ممکن است باعث مرگ سلول های سرطانی شود، اما تحقیقات بیشتری برای اثبات این اثرات مورد نیاز است. کارشناسان می گویند که این احتمالاً به دلیل خواص آنتی اکسیدانی موجود در چای سبز است که التهاب را کاهش می دهد.
اما برخی مطالعات همچنین نشان داده‌اند که آنتی‌اکسیدان‌ها، از جمله آن‌هایی که در چای سبز یافت می‌شوند، ممکن است با برخی درمان‌های سرطان مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی تداخل داشته باشند.