چرا انسان ها نمی توانند در قطب شمال زندگی کنند؟

به گزارش ایتنا، ما همیشه می دانستیم که قطب شمال غیرقابل سکونت خواهد بود، اما ممکن است دلایل آن را به طور کامل درک نکنیم.

به گزارش فوربس، فصل تعطیلات زمستانی نزدیک است. بسیاری از کودکانی که کریسمس را جشن می گیرند، با هیجان لیستی از هدایایی که می خواهند برای بابانوئل، مسلماً معروف ترین ساکن قطب شمال تهیه می کنند، اما قطب شمال مکان بسیار دشواری برای زندگی انسان ها است.

در زیر چهار دلیل برای زندگی نکردن انسان ها در قطب شمال آورده شده است.

1. قطب شمال منطقه ای دور افتاده است

بحث های زیادی در مورد اینکه چه کسی برای اولین بار به قطب شمال رسید وجود دارد، اما به گفته محققان بنیاد اقیانوس تارا، اتفاق نظر وجود ندارد. در وب سایت این بنیاد آمده است: ریچارد برد، کاشف آمریکایی، سفرهای بسیاری را به قطب شمال رهبری کرد. به خصوص زمانی که او ادعا کرد که در سال 1926 به قطب شمال رسیده است. این ادعا مورد تردید قرار گرفته است.

همچنین آمده است: «رولد آموندسن» به عنوان اولین کاوشگری که در سال 1926 با یک کشتی هوایی بر فراز قطب شمال به همراه کاشف ایتالیایی امبرتو نوبیله پرواز کرد. پیش از این، آموندسن اولین کسی بود که در دسامبر 1911 به قطب جنوب رسید.

در اواخر دهه 1800، دانشمند نروژی فریتیوف نانسن بسیار به قطب شمال نزدیک شد. او کشتی مخصوص خود را در یخ قطب شمال قرار داد تا از منطقه قطبی عبور کند. اگرچه کشتی به قطب شمال (90 درجه شمالی) نرسید، اما به 86 درجه و 14 درجه شمالی رسید. نانسن یک کاوشگر قطبی پیشگام برای اکتشافات خود در نظر گرفته می شود.

متیو هنسون، کاوشگر آفریقایی-آمریکایی، یکی از اعضای هیئت اعزامی به رهبری رابرت پیری، کاشف آمریکایی بود. آنها ادعا کردند که در سال 1909 به قطب شمال رسیده اند و به طور کلی تصور می شود که اولین کسانی بودند که این کار را انجام دادند. اما یک بحث طولانی مدت در مورد اینکه آیا اینها اولین گروه بودند یا گروهی که توسط پزشک و کاشف آمریکایی فردریک کوک رهبری می شد وجود دارد.

این بحث خارج از حوصله این گزارش است. واقعیت ساده این است که مکان بسیار دور است و دسترسی به زنجیره تامین انسانی را بسیار دشوار می کند. سورتمه پرنده مطمئناً مطلوب است. شهر Longyearbyen در مجمع الجزایر سوالبارد نروژ تقریباً 800 مایل از قطب شمال فاصله دارد و آن را به نزدیکترین مرکز غیرنظامی دائمی به قطب شمال تبدیل می کند. یک پایگاه تحقیقاتی و نظامی در منطقه آلرت در نوناووت کانادا واقع شده است که نزدیکترین پایگاه انسانی دائمی در 508 مایلی از قطب شمال است.

رسیدن به قطب شمال جغرافیایی به تجهیزات ویژه ای مانند یخ شکن، هواپیما یا گشت و گذارهای چالش برانگیز روی اسکی نیاز دارد. قطب شمال جغرافیایی به سادگی محور چرخش زمین است. همچنین یک قطب شمال مغناطیسی وجود دارد که قطب نما به آن اشاره می کند. این قطبیت به صورت دوره ای تغییر می کند. قطب شمال غیرقابل دسترس برای انسان کمتر آشناست.

به گفته وب سایت دانشگاه کالیفرنیا-سانتا باربارا (UCSB): قطب شمال غیرقابل دسترس، که گاهی به عنوان قطب شمال غیرقابل دسترس یا به سادگی قطب شمال شناخته می شود، بر روی یخ های اقیانوس منجمد شمالی دورتر از هر سرزمینی قرار دارد.

این نقطه به دلیل صعب العبور بودن و دور بودن عمومی آن، صعب العبورترین نقطه به حساب می آید. در زیر متن وب سایت دانشگاه کالیفرنیا-سانتا باربارا آمده است: این نقطه در 661 کیلومتری قطب شمال، 1453 کیلومتری شمال تپه آلاسکا قرار دارد و از سه خشکی مجاور، از جمله “جزیره السمر”، “سرزمین فرانتس ژوزف” و “جزایر سیبری جدید” در فاصله 1094 کیلومتری فاصله دارد.

قطب جنوب یا قطب جنوب غیرقابل دسترس نیز وجود دارد، اما همیشه متفاوت بود.

2. هیچ زمینی در زیر قطب شمال وجود ندارد

در واقع هیچ زمینی در قطب شمال وجود ندارد. توده های خشکی در واقع تکه های یخی هستند که روی اقیانوس منجمد شمالی شناور هستند و موقعیت ثابتی ندارند. به گفته محققان اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA)، دانشمندان طی چهار دهه گذشته شاهد کاهش شدید میزان و ضخامت یخ های دریای قطب شمال در تابستان و زمستان بوده اند.

اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده، ناسا و سایر موسسات تحقیقاتی از انواع مختلفی از مشاهدات، از جمله داده های ماهواره ها، برای نظارت بر تغییرات در هر دو قطب استفاده می کنند. از منظر خشکی، قطب جنوب برای یک فرد شاد با گوزن شمالی و سورتمه هوایی (بابا نوئل) ایده آل تر از قطب شمال است. جدا از شوخی، قطب جنوب در واقع در قاره قطب جنوب است که حدود سه مایل پوشیده از یخ است، اما در واقع زمینی در زیر آن وجود دارد.

3. قطب شمال سرد است

اگرچه سفرهای گاه به گاه به قطب شمال انجام می شود، اما شرایط بسیار سرد این منطقه آن را غیرقابل سکونت می کند. اگرچه قطب جنوب به طور متوسط ​​سردتر است، قطب شمال نیز بسیار سرد است. هر دو مکان قطب های یک سیاره صاف و کروی هستند، بنابراین نور خورشید بسیار کمی در سال دریافت می کنند.

به گفته ناسا، میانگین دمای تابستان در قطب شمال 32 درجه فارنهایت است. میانگین دما در قطب جنوب به منفی 18 درجه فارنهایت می رسد. در طول ماه های زمستان، میانگین دما در قطب شمال به منفی 40 درجه فارنهایت و در قطب جنوب به منفی 76 درجه فارنهایت (منفی 60 درجه سانتیگراد) کاهش می یابد. بر اساس وب سایت ناسا، در هر دو قطب خورشید همیشه در زیر افق قرار دارد. این به خنک نگه داشتن قطب ها کمک می کند، حتی در ماه های تابستان که خورشید در تمام طول روز در آسمان است. در زمستان، خورشید در افق آنقدر پایین است که ماه ها طلوع نمی کند. به همین دلیل روزها مانند شب ها سرد و تاریک است.

قطب جنوب بسیار سردتر است زیرا یک توده خشکی بزرگ پوشیده از یخ است. در قطب شمال یخ های دریایی زیادی وجود دارد، اما این یخ دریا به دلیل شرایط آب نسبتا گرم و متغیر معتدل است. به یاد داشته باشید که هیچ زمینی در زیر قطب شمال وجود ندارد. نگران کننده است که قطب شمال سریعتر از سایر نقاط جهان گرم می شود و پوشش یخی دریا را کاهش می دهد. یخ کمتر دریا به معنای بازتاب کمتر نور خورشید و در نتیجه جذب بیشتر گرما است. این منجر به گرمایش بیشتر می شود.

4. زیرساخت، زنجیره تامین و نیازهای اساسی

قبلا توضیح داده شد که رسیدن به قطب شمال چقدر سخت است. ماموریت های تجدید دوره ای برای زندگی انسان در این منطقه مورد نیاز است. علاوه بر این، عرضه آب شیرین محدود است زیرا آب اقیانوس ها و آب شدن یخ های دریا شور هستند. چیز زیادی در راه عرضه مواد غذایی محلی وجود ندارد. تقریباً هیچ گیاهی در آنجا رشد نمی کند و شکار به دلایل مختلفی می تواند خطرناک باشد. تغییر الگوی یخ دریا حتی شکار و جستجوی غذای خرس‌های قطبی محلی را مختل می‌کند.

دلیل کمتر آشکاری که قطب شمال را به مکانی غیرقابل مهمان‌نواز تبدیل می‌کند، نبود زمین مناسب برای ساخت و ساز است. با سطحی دائماً در حال تغییر، زیرساخت‌هایی مانند خانه‌ها، ساختمان‌ها و خطوط لوله با خطر دائمی و فزاینده آسیب، شکست یا رانش مواجه خواهند شد.