شاید فکر کرده باشید که وقایع مهم مانند تولد فرزند ما یا از دست دادن عزیزان ما سالهاست که باز بوده است. در مقابل ، خاطرات آنچه برای شام می خوریم یا خاطرات مکالمه هایی که اغلب طی چند روز ناپدید می شویم.
براساس گزارش Euronews ، در واقع ، تمام خاطرات موجود در ذهن ما یکسان نیستند. برخی از آنها برای زندگی دوام می آورند ، در حالی که برخی دیگر به سرعت ناپدید می شوند. دانشمندان از خود پرسیدند که چرا این امر ناشی از مغز است و چگونه مغز به طور انتخابی خاطرات را حفظ می کند.
تحقیقات نشان می دهد که وقایع عاطفی ارتباط عصبی مغز مغز را تقویت می کنند.
این رویدادهای مهم به عنوان “چسب” عمل می کنند و تجربیات ظاهراً ناچیز در حافظه ما را ترکیب می کنند.
به عنوان مثال ، در غیر این صورت ، ممکن است یک شام یا گپ که ممکن است فراموش شود ، مشخص شود ، زندگی کودک تغییر می کند ، مانند تولد یا از دست دادن عشق.
تیمی از محققان در دانشگاه دانمارک آروس از موش ها و مدل های آزمایشگاهی برای بررسی بیشتر این پدیده استفاده کردند. از آنجا که عملکرد مغز به طور قابل توجهی شبیه به مغز انسان است.
به آن “نورونها” گفته می شود که توسط ساختارهایی به نام “سیناپس” به سلولهای مغز متصل می شوند. این سیناپس ها به عنوان کانال های ارتباطی عمل می کنند و اطلاعات بین سلولهای عصبی را برقرار می کنند. هر نورون می تواند صدها هزار سیناپس داشته باشد.
دانشمندان بر این باورند که با تغییر قدرت سیناپس ها ، خاطرات شکل گرفته و از بین رفته است. آنها دو نوع مختلف از تجربیات موش را برای آزمایش این فرضیه طراحی کردند.
در اولین تجربه ، آنها شرایط پائولفی را در دستور کار قرار دادند. این روش توسعه یافته توسط ایوان پالف نشان می دهد که چگونه مغز ما رابطه بین وقایع نامربوط را می آموزد.
در این آزمایش ، موش ها با یک شوک الکتریکی ضعیف در معرض یک محرک خنثی قرار گرفتند. شوک آنقدر سبک بود که او تأثیر زیادی نداشت و موش ها نمی توانند روز بعد را به خاطر بسپارند.
بعداً ، آنها نورون های ذخیره سازی این حافظه ضعیف را به صورت مصنوعی فعال کردند و با کمال تعجب متوجه شدند که موش ها می توانند روز بعد شوک را به خاطر بسپارند.
در همان زمان ، آنها دیدند که سیناپسهای موجود در حافظه تقویت می شوند.
در آزمایش دوم ، محققان می خواستند بدانند که آیا یک تجربه منظم یک خاطره پایدار با مکمل مصنوعی سیناپس ها است یا خیر.
تصور کنید آنچه برای شام می خورید و برنده شدن در قرعه کشی دو تجربه بی ربط است. اما اگر این دو اتفاق در همان زمان اتفاق بیفتد ، می توانید آن شب را به خاطر بسپارید.
ARAOS یک محقق حافظه و استادیار دانشگاه دانمارک است. سادگ نبوی می گوید: “موش ها می توانند روز بعد حافظه ضعیف را به خاطر بسپارند.” آنچه جالب تر است ، سیناپسهای تجربه منظم تقویت می شوند.
“اما اگر یک روز پس از تجربه از این مکمل مصنوعی استفاده کنیم ، موش ها آن را به یاد نمی آورند.” ممکن است همان شب را به خاطر بسپارید ، اما شب بعد نیست. “
اما می توانید بپرسید که چرا این مهم است؟ در گذشته ، حافظه ابزاری بقا بود که به اجداد ما کمک می کرد تا منابع غذایی و خطرات زیست محیطی را به یاد بیاورند.
تصور کنید که چند روز گرسنه هستید و ناگهان به مکانی پر از آب و غذا می رسد. آیا می توانید چنین مکانی را فراموش کنید؟ حتی جزئیات ناچیز آن مکان ممکن است در ذهن باقی بماند ، زیرا احساس خوشبختی ناشی از غذا تأثیر زیادی بر مغز دارد.
همین مورد در مورد خطرات نیز صدق می کند. اگر با یک ببر ، گرگ یا مار در یک مکان عادی روبرو شوید ، ترس که تجربه می کنید هرگز آن مکان را فراموش نخواهید کرد.
در دنیای مدرن ، حافظه هنوز هم برای تعاملات اجتماعی و موقعیت های حرفه ای بسیار مهم است. در حقیقت ، او نقش حافظه را حفظ کرد ، اما او به یاد آورد و به یاد آورد که چرا ما تغییر کرده ایم.