خیلی چیزها با افزایش سن تغییر می کنند و از دست دادن توده عضلانی یکی از آنهاست! از دست دادن عضله مرتبط با افزایش سن، که به عنوان سارکوپنی شناخته می شود، ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد، به خصوص افراد بالای 30 سال.
بدن ما به طور طبیعی در دهه 30 زندگی شروع به از دست دادن توده می کند و ضعف عضلانی ناشی از افزایش سن را به یکی از دلایل اصلی از دست دادن عضلات تبدیل می کند. علاوه بر برخی شرایط پزشکی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، عواملی مانند دریافت ناکافی پروتئین و عدم فعالیت بدنی نیز نقش مهمی در تشدید از دست دادن عضلات دارند.
از دست دادن عضلات می تواند بر فعالیت های روزانه، از دست دادن استقامت و تعادل ضعیف تأثیر بگذارد. با علل تحلیل عضلانی و نحوه درمان این مشکل آشنا شوید!
علائم کاهش عضله چیست؟
نازک شدن توده عضلانی را تحلیل رفتن عضله یا آتروفی عضلانی می نامند. شدت از دست دادن توده عضلانی تعیین کننده شدت این وضعیت است. در اینجا برخی از علائم رایج وجود دارد:
قدرت عضلانی کمتر
ناتوانی در انجام وظایف یا فعالیت های بدنی اولیه
کاهش توده عضلانی
داشتن مشکلات تعادلی
بی حرکت ماندن برای مدت طولانی
علل از دست دادن عضلات چیست؟
تحلیل عضلانی به از دست دادن توده عضلانی به دلیل ضعیف شدن و کوچک شدن ماهیچه ها گفته می شود. شرایط مختلف پزشکی و عادات سبک زندگی باعث کاهش عضلات با افزایش سن می شوند. اما حفظ توده عضلانی به معنای حفظ کیفیت زندگی و استقلال شماست. بدن ما به طور طبیعی در 30 سالگی شروع به از دست دادن عضلات می کند.
برخی از دلایل کاهش عضله عبارتند از:
1- دوره های طولانی عدم تحرک
عدم تحرک طولانی مدت، مانند استراحت طولانی مدت در رختخواب، می تواند باعث کاهش توده عضلانی شود. استراحت در رختخواب در صورتی که فرد آسیب یا بیماری داشته باشد که باعث ناتوانی در حرکت شود، کاملا ضروری است. به دلیل تحلیل رفتن عضلات، قدرت عضلانی ممکن است در هفته اول تا 40 درصد کاهش یابد.
2. سوء تغذیه
افرادی که از سوءتغذیه رنج می برند، مصرف مواد مغذی بسیار ناکافی دارند، که می تواند منجر به تحلیل عضلانی و تحلیل رفتن عضلات شود. این می تواند به دلایل زیادی از جمله سوء تغذیه، بی اشتهایی عصبی، سرطان و حالت تهوع مداوم ایجاد شود. همانطور که در مجله پزشکی اکسیداتیو و طول عمر سلولی گزارش شده است، کمبود ویتامین D می تواند باعث تحلیل عضلات در انسان شود.
3- پیری
از دست دادن عضلات یک پیامد طبیعی پیری است. تغییرات چشمگیر در توده عضلانی پا پس از 50 سالگی رخ می دهد، زمانی که کاهش عضلانی 1 تا 2 درصد شایع است. تحقیقات بیشتر نشان داد که افراد بین 20 تا 80 سال به طور متوسط 35 تا 40 درصد از توده عضلانی پای خود را از دست دادند.
ریزش عضلانی چگونه درمان می شود؟
از دست دادن عضله یک پدیده طبیعی با افزایش سن است، اما درمان آن برای کیفیت کلی زندگی افراد بسیار مهم است. تحلیل رفتن عضلات در بسیاری از انواع بیماری ها رخ می دهد. تحلیل عضلانی به پیش آگهی بدتری در بیماری هایی مانند سرطان، نارسایی قلبی و سپسیس کمک می کند. بنابراین، درمان گاهی اوقات بستگی به شرایط زمینه ای دارد که باعث تحلیل عضلانی می شود. در برخی موارد، درمان این بیماری می تواند به کاهش تحلیل عضلانی و معکوس کردن وضعیت کمک کند.
سایر گزینه های درمانی عبارتند از:
1. ورزش کردن
ورزش به تقویت قدرت عضلانی کمک می کند و یکی از موثرترین راه ها برای پیشگیری و درمان از دست دادن عضلات است. نوع تمرینات و فعالیت هایی که فرد می تواند طبق توصیه پزشک انجام دهد به علت آتروفی بستگی دارد. به عنوان مثال، برخی شرایط زمینه ای ممکن است توانایی شما را برای انجام برخی تمرینات محدود کند. علاوه بر این، اگر نمی توانید به طور فعال مفاصل خاصی را در بدن خود حرکت دهید، همچنان می توانید با استفاده از بریس یا آتل ورزش کنید.
2. اولتراسوند درمانی متمرکز
اولتراسوند درمانی متمرکز نوع جدیدی از درمان برای تحلیل عضلات است. این روش شامل هدایت پرتوهای امواج صوتی با فرکانس بالا به مناطق خاصی از بدن است. امواج صوتی انقباضات عضلانی را تحریک کرده و به کاهش تحلیل عضلات کمک می کند.
3. تغذیه درمانی
رژیم غذایی سرشار از مواد مغذی و مواد معدنی کامل، مانند اسیدهای چرب امگا 3، ویتامین D، پروتئین، کلسیم و منیزیم می تواند به شما در غلبه بر کاهش عضله کمک کند. خوردن یک رژیم غذایی که کالری، پروتئین و سایر مواد مغذی کافی برای شما فراهم می کند می تواند به رشد ماهیچه ها و درمان تحلیل رفتن عضلات کمک کند.
4. فیزیوتراپی
فیزیوتراپی می تواند به مدیریت حرکت با استفاده از تکنیک های مختلف برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات کمک کند. درمانگران ممکن است تمرینات خاصی را بر اساس شرایط فرد توصیه کنند. فیزیوتراپی نیز ممکن است مفید باشد اگر فرد در حالت استراحت باشد.
در چنین مواردی، اگر فرد نتواند حرکت کند، درمانگر می تواند ورزش غیرفعال را انجام دهد. این نوع ورزش شامل حرکت درمانگر برای حرکت دادن پاها و بازوها برای تمرین عضلات است.