گوشی‌های هوشمند معمولاً عکس‌های فوق‌العاده‌ای می‌گیرند، اما چرا هنگام عکسبرداری از ماه مشکل دارند؟ پاسخ تا حدی مربوط به خود سوژه و تا حدودی مربوط به فناوری دوربین گوشی است.
شب روشن و پر ستاره است. ماه زیبا و درخشان در آسمان خودنمایی می کند و شما با هیجان گوشی را برمی دارید تا از این صحنه رویایی عکس بگیرید، اما نتیجه فقط یک نقطه سفید کم رنگ در پس زمینه سیاه است!
حتی اگر چندین بار امتحان کنید، تصویر همچنان بی کیفیت و فاقد جزئیات خواهد بود. اما چرا؟ آیا دوربین گوشی های امروزی عالی نیستند؟ پاسخ در ترکیبی ظریف از نور خورشید، فیزیک لنز و تنظیمات خودکار گوشی نهفته است.
اینجا شب است نه ماه!
آیا در زمین شب است اما در ماه شب است؟ وقتی از ماه عکس می گیرید، در واقع از سمت آفتابی آن عکس می گیرید. به عبارت دیگر، شما در نور روز از چیزی عکس می گیرید. بنابراین، صرف نظر از نوع دوربین، تنظیمات شما باید شبیه عکسبرداری در روز باشد تا در شب.
اما تلفن های هوشمند معمولاً همه چیز را به طور خودکار تنظیم می کنند، از جمله زمان فوکوس و نوردهی. در نتیجه، زمانی که ماه را در یک پس زمینه بسیار تاریک (آسمان شب) می بینند، نوردهی را بر اساس تاریکی آسمان تنظیم می کنند تا روشنایی ماه، و باعث می شود ماه بیش از حد نوردهی و بدون جزئیات به نظر برسد.
ساده ترین راه برای حل این مشکل، گرفتن عکس از ماه در طول روز است. با پس‌زمینه آسمان آبی روشن، تلفن شما نوردهی کوتاه‌تری را انتخاب می‌کند و احتمالاً نتیجه بهتری خواهید گرفت. روش دیگر، در صورت امکان، تنظیم دستی نوردهی و کاهش آن برای جلوگیری از سفید شدن بیش از حد تصویر است.
اما حتی اگر همه این کارها را انجام دهید، عکس های ماه گرفته شده با گوشی همچنان عادی به نظر می رسند و جزئیات زیادی ندارند. این به دلیل طراحی دوربین گوشی است.
چرا ماه از قاب گوشی محو می شود؟
تلفن ها برای عکس گرفتن از سوژه های نزدیک (مانند سلفی) و مناظر وسیع عالی هستند. به عنوان مثال، برخی از تلفن ها می توانند با زاویه 90 درجه عکس بگیرند و افق را از شمال به شرق پوشش دهند. اما ماه که تنها نیم درجه از آسمان است، در چنین میدان دیدی گم می شود. این به دلیل محدودیت های طراحی است که به دوربین اجازه می دهد در بدنه نازک گوشی قرار بگیرد.
دوربین ها و تلسکوپ ها نور را از جهات مختلف روی حسگر یا فیلم متمرکز می کنند. میزان جزئیات مشاهده شده به اندازه پیکسل ها و فاصله کانونی لنز بستگی دارد.
فاصله کانونی لنزهای دوربین گوشی معمولاً چند میلی متر است و پیکسل های سنسور چند هزارم میلی متر قطر دارند. در نتیجه هر پیکسل از زاویه تقریباً 0.02 درجه نور دریافت می کند. از آنجایی که ماه در آسمان حدود 0.5 درجه عرض دارد، تصویر آن در سنسور گوشی تنها 25 پیکسل عرض دارد.
تصویری با عرض 25 پیکسل طبیعتاً جزئیات زیادی نخواهد داشت. نرم افزار دوربین می تواند پیکسل ها را افزایش دهد یا تصویر را واضح تر کند، اما این “جزئیات واقعی” را به عکس اضافه نمی کند.
راه حل واضح این است که بزرگنمایی کنید تا تصویر جزئیات بیشتری داشته باشد. در دوربین های حرفه ای این کار با تغییر فاصله کانونی لنز انجام می شود. اما در تلفن‌ها «زوم» معمولا دیجیتال است، به این معنی که فاصله کانونی واقعی تغییر نمی‌کند، فقط تصویر برش داده می‌شود. بنابراین، نتیجه همچنان ناامید کننده خواهد بود.
ترکیبی از تلفن و تلسکوپ
چرا خودتان را به لنز گوشی محدود کنید؟ می توانید تلفن را با تلسکوپ ترکیب کنید. فقط تلسکوپ را به سمت ماه بگیرید، گوشی را با دقت به چشم خود بگیرید و عکس بگیرید. در این حالت از قابلیت بزرگنمایی تلسکوپ برای افزایش موثر فاصله کانونی دوربین استفاده می کنید.
به جای فاصله کانونی 6 میلی متر، اکنون می توانید با فاصله کانونی 300 میلی متر کار کنید. به جای 25 پیکسل، تصویری با عرض حدود 1250 پیکسل خواهید داشت و اکنون می توانید عکس های بسیار زیبایی از ماه بگیرید.
عکاسی با تلفن و تلسکوپ در دهه اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. حتی گیره ها و پایه های مخصوصی نیز برای اتصال ایمن گوشی به تلسکوپ طراحی شده اند.
اگر تلسکوپ ندارید، به جای بزرگنمایی، میدان دید را بازتر کنید. به یاد داشته باشید که تلفن ها در گرفتن نماهای گسترده عالی هستند. شاید گوشی شما برای عکس گرفتن از ماه ایده آل نباشد، اما می تواند عکس های فوق العاده ای از کهکشان راه شیری بگیرد. اگر خوش شانس باشید، ممکن است عکس های نادری از شفق قطبی یا دنباله دارهای درخشان نیز دریافت کنید.