چند کتاب جنگ خوب در جهان

فلاپی Tanaz Hosseini ؛ اگرچه خبر جنگ توسط هر گروه نقل شده است ، ما بیش از هر زمان دیگری به “همدلی” نیاز داریم. احساسی که می تواند زخم ها را درک کند ، اضطراب را کاهش می دهد و در بین رنج های مشترک انسان ساخته شده است. اما چگونه همدلی رخ می دهد؟ آیا با خواندن یک کتاب یا روایت واقعاً خواندن کتاب یا روایت ممکن است؟

به گفته انتخابتو ، ادبیات پاسخی عمیق به همدلی بوده است ، به خصوص وقتی روایت های جنگ می شود. نویسندگان زندگی در وسط جنگها یا بعداً در این دوره توانستند بیشترین لحظات انسانی خود را از تنش های جنگ خارج کنند. آنها جنگ را به زبان یک انسان توضیح دادند ، نه به زبان گزارش های نظامی ، بلکه به زاویه اضطراب ، امید ، ترس و انعطاف پذیری. گاهی اوقات جزئیات دائمی و واقعی تر از یک گزارش خبری.

این روایات فقط هنگام عبور از قلم نویسندگان بزرگ فقط یک داستان نیست. آنها تجربه همدلی هستند. ما با افرادی روبرو هستیم که به خودمان شباهت دارند: آسیب پذیر ، پر از سؤال ، گاهی خجالتی ، اما هنوز هم روی سکوی زندگی ایستاده است. این همان شباهت است که امید می دهد. اگر آنها زنده بمانند ، شاید ما بتوانیم.

جنگ چهره زنانه نیست. ساتلانا الکسوویچ

در تمام جنگ ها ، تصاویر زنان مبتلا اغلب به عنوان سمبل فشار در رسانه ها منعکس می شوند. با این حال ، Sutlana Alexovic ، نویسنده و روزنامه نگار از بلاروس ، توضیحی متفاوت از وجود زنان در جنگ ارائه می دهد. او در کتاب جنگ هیچ چهره زنانه ای ندارد و در طول جنگ جهانی دوم ، وی بیش از پنج زن را از گفتگوی آزاد ، بیمار و انسانی ، یک پرتره چند لایه از وجود زنانه در جنگ در جنگ بیرون کشید.

در این مطالعه ، الکسیویچ به جای ارائه آمار و استراتژی ، به تجربیات فردی و زخم های ذهنی رفت. صدای زنانی که در جبهه می جنگند. این صدا که سالها پس از جنگ ساکت بود ، به وضوح به صفحه می آمد. به عبارت دیگر ، هیچ چهره زنانه ای از جنگ وجود ندارد ، این بار ، به گفته زنان ، نه از منظر تاکتیک ها و پیروزی ، بلکه از نظر درد ، حافظه و تلاش برای شنیدن ، هیچ کس از ابتدایی ترین خوانش های جنگ برای درک دامنه جنگ بر روح انسان و بدن وجود ندارد.

زندگی ، جنگ و هیچ چیز دیگری ؛ oriana falchi

Oriaa Falachi ، ظاهر خاکستری جنگ ، سیاست ، مرگ و ناامیدی ، این موضوع را در رنگهای روشن تجربه انسانی توصیف می کند. یک خبرنگار و نویسنده برجسته ایتالیایی در وسط جنگ ویتنام دوربین و قلم را ترک نکرد و یکی از دائمی ترین آثار جنگ را ایجاد کرد: زندگی ، جنگ و چیز دیگری.

این کتاب نتیجه حضور فالاچی در خط مقدم جنگ است. او نه تنها شاهد بمب گذاری ها ، تخریب ها و مردم مردم بود ، بلکه او نیز به حد مرگ رفت. او مورد اصابت گلوله قرار گرفت ، در مناطق جنگی رها شد و فقط به روشی معجزه آسا زنده ماند. اما آنچه فراتر از یک گزارش است ، دیدگاه انسان و روایات قهرمانان ناشناس است: زن و مرد با نشانه عشق به عزت ، مقاومت و زندگی در میان آتش نشانان.

آنچه با آنها حمل می کنند ؛ اوبرین ست

چه فکر می کنید در مورد خاموش کردن کوله پشتی و یک کیسه اضطراری خود را خاموش کنید؟ شاید یادآوری کمی وجود داشته باشد که هنگام ترس از استراحت یا وقتی نگران هستید ، به دست خود فشار آورده اید! در مورد سربازان چطور؟ آنها با آنها چه حمل می کنند؟ تیم اوبرین در بخشی از کتاب نوشت: “ستوان اول جیمی کراس ، دختری به نام مارتا ، دانش آموز سوم در مونت سیبوشن ، عاشقانه نبود. نامه ها عاشقانه نبودند ، اما صلیب ستوان امیدوار بود و نامه ها را جمع می کرد و نامه ها را در انتهای کوله پشتی نگه می داشت.”

این کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه درباره یک تیم سرباز آمریکایی در جنگ ویتنام است. روایت اوبرین به نظر می رسد که ما شخصیت های کودکی را می شناسیم و اکنون می توانیم در بحران احساس همدلی کنیم.

بدون خانه قتل عام ؛ گرگ و گات

هنگامی که منطق جنگ از بین می رود و مرز بین مرگ و زندگی شکسته می شود ، ادبیات به تنهایی دنیایی را ایجاد می کند که واقعیت دیگر کافی نیست. شماره 5 ، مرگ Kurt Wengate موقعیت دقیق وی را از بین برد.

Wengate ، یکی از بازماندگان بمب گذاری درسدن ، با ترکیب واقعیت های جنگ و علم به یک سؤال دردناک اما واقعی پاسخ می دهد: ذهن انسان وقتی بمب ها وجود دارد ، پناه می برد؟ او در یک جمله فراموش نشدنی می نویسد: “مهمترین چیزی که من در Trafef al -madam آموختم ، ظاهراً وقتی کسی درگذشت ، مرده بود.” در گذشته بسیار پر جنب و جوش است. “

دفتر بزرگ ؛ آگوتا کریستو

در بسیاری از روایات جنگ ، کودکان فقط در حاشیه داستانها هستند تا حس بشریت را توسعه دهند. اما نویسنده مجارستانی آگوتا کریستوف ، دفتر بزرگ معادله را واژگون می کند. او دنیای جنگ را از چشم دو کودک دوقلوی که فاقد احساسات خشک ، مختصر و سطحی هستند ، ترسیم می کند. کودکانی که تصمیم به زنده ماندن در یک دنیای ویران شده تصمیم می گیرند تصمیم بگیرند خود را از هرگونه نشانه دلسوزی و اعتیاد محروم کنند.

کریستوف از تعاریف معمول جنگ در این رمان جلوگیری می کند. بدون تانک ، نقشه جنگی ، نه فرمانده. آنچه خشونت فوری در یک دفترچه ثبت شده است. دفتر که از روایت های عینی این دو کودک بدون هیچ گونه مشاهده ای محافظت می کند. به همین دلیل دفتر بزرگ یکی از مهمترین خوانش های ضد جنگ در ادبیات معاصر ؛ روایتی از فروپاشی ، معنی و اعتماد به نفس به دنیایی که فرزندان را فدا نمی کند بلکه شاهد خشونت شدید است.