کمبود پروتئین معمولاً به تدریج اتفاق می افتد و ممکن است با علائم خاص در بزرگسالان همراه باشد. در این گزارش ، علائم 5 کمبود پروتئین مهم در بزرگسالان را توضیح می دهیم. اگر پروتئین به بدن نرسد ، بدن شروع به مصرف ماهیچه های خاص خود می کند و این باعث تجزیه و تحلیل عضلات و عضلات می شود و پوست مناطق مختلف بدن با گذشت زمان آرام می شود و نازی می شود.
به گفته همشاهری ؛ یکی از مهمترین مؤلفه های بدن انسان در تأمین انرژی و محافظت از سلامت بدن بسیار مهم است. برای ساخت و ترمیم بافت هایی مانند عضلات ، پوست ، مو و ناخن لازم است. پروتئین ها همچنین برای تقویت سیستم ایمنی بدن و بیماری های جنگی نقش مهمی در تولید آنتی بادی دارند.
بدن نمی تواند به طور مستقل پروتئین تولید کند و از غذاهای مختلف تأمین کند. بنابراین ، بدست آوردن میزان پروتئین روزانه می تواند به دست آورد. اگر پروتئین به بدن نرسد ، بدن شروع به مصرف ماهیچه های خاص خود می کند و این باعث تجزیه و تحلیل عضلات و عضلات می شود و پوست مناطق مختلف بدن با گذشت زمان آرام می شود و نازی می شود. در حقیقت ، کمبود پروتئین باعث ضعف عضلات ، ایمنی بدن و وخیم شدن می شود.
گروه های خونی توسط نشانگرهای خاص روی گلبول های قرمز و آنتی بادی هایی که در طول گردش خون ما گردش می کنند تعیین می شوند. در سیستم گروه خونی ABO ، افراد مبتلا به گروه B در گلبول های قرمز آنتی ژن دارند و آنتی بادی ها را در برابر آنتی ژن تولید می کنند.
اما چگونه می توانیم بدانیم که پروتئین بدن ما کم یا کم است؟ برای درک این موضوع ، باید به علائم و علائم بدن خود توجه کنید. کمبود پروتئین معمولاً به تدریج اتفاق می افتد و ممکن است با علائم خاص در بزرگسالان همراه باشد. در این گزارش ، علائم 5 کمبود پروتئین مهم در بزرگسالان را توضیح می دهیم.
خستگی و ضعف عمومی: پروتئین برای تولید انرژی و حفظ قدرت عضلات ضروری است. اگر بدن شما به اندازه کافی پروتئین دریافت نمی کند ، ممکن است احساس دائمی یا ضعیف کنید. حتی بدون فعالیت سنگین
ریزش مو و مو و ناخن های شکننده: مو ، ناخن و پوست از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده است. کمبود پروتئین می تواند باعث نازک شدن مو ، ریزش مو یا ناخن های شکننده شود.
کاهش توده عضلانی: پروتئین یک تولید کننده بزرگ عضلانی است. اگر پروتئین کافی را مصرف نکنید ، ممکن است برای رفع نیازهای بدن شروع به تجزیه بافت عضلانی کند ، که می تواند منجر به انقباض عضلات و تجزیه و تحلیل عضلات شود.
پودر پروتئین ممکن است به همان اندازه که فکر می کنید سالم نباشد.
تورم یا مصرف مایع: پروتئین ها به حفظ تعادل سیال در بدن کمک می کنند. کمبود پروتئین می تواند مایعات و تورم را در دست ، پا یا شکم جمع کند.
ضعف سیستم ایمنی: پروتئین برای تولید آنتی بادی ها و سلولهای ایمنی لازم است. اگر به طور مرتب بیمار شوید یا زخم های شما دیر بهبود یابد ، ممکن است نشانه کمبود پروتئین باشد.
احساس گرسنگی دائمی: پروتئین به تنظیم هورمونهای چقرمگی کمک می کند و فقدان می تواند باعث گرسنگی شما حتی بعد از غذا شود. به خصوص اگر به جای پروتئین کربوهیدرات یا چربی زیادی مصرف کنید.
تغییر خلق و خوی: اسیدهای آمینه موجود در پروتئین برای تولید انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و دوپامین مورد نیاز است. کمبود پروتئین می تواند باعث تغییر خلق و خو ، اضطراب ، تحریک پذیری و حتی افسردگی شود.
این 2 مورد را تماشا کنید
روش های مختلفی برای اطمینان از پروتئین کافی و کافی وجود دارد. اگر برخی از علائم فوق را دارید ، با یک متخصص تغذیه صحبت کنید و مشورت کنید. بزرگترین مزیت به دست آوردن یک متخصص تغذیه این است که مصرف روزانه پروتئین لازم برای بدن شما آسان خواهد بود و هیچ کاهش در توده عضلانی و سایر عوارض وجود ندارد.
معاینه رژیم غذایی روش دیگری برای اندازه گیری میزان دریافت پروتئین است. ببینید روزانه چقدر پروتئین مصرف می کنید. منابع پروتئین خوب شامل گوشت ، ماهی ، تخم مرغ ، شیر ، حبوبات و آجیل است. پروتئین روزانه حدود 1.5 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن است. با این حال ، این مقدار ممکن است بسته به فعالیت بدنی ، سن ، وزن ، سلامتی و البته مانند کاهش وزن یا تقویت عضلات متفاوت باشد).
نحوه محاسبه مقدار پروتئین
محاسبه مقدار پروتئین مورد نیاز در بدن دارای فرمول ساده ای است که در هر کیلوگرم وزن بدن محاسبه می شود. این فرمول برای افراد عادی (کسانی که فعالیت بدنی ندارند): وزن بدن در هر کیلوگرم وزن بدن 1.5 گرم پروتئین و ورزشکاران یا سازندگان عضلانی است.
بگذارید بحث را با یک مثال روشن کنیم. اگر وزن شما 5 کیلوگرم است و فعالیت بدنی خاصی ندارید ، باید پروتئین را در وزن خود ضرب کنید تا میزان پروتئین مورد نیاز خود را بدست آورید.
* افراد عادی: 4.1 = 1 گرم پروتئین در روز.
* ورزشکاران (کسانی که 1 تا 2 روز در هفته ورزش می کنند): 1.5.1 = 2 گرم یا 2.5 گرم در روز.
بنابراین ، یک فرد با وزن 2 کیلوگرم به سطح و فعالیت بدنی 1 تا 2 گرم پروتئین بستگی دارد. اکنون ، با هر وزن ، بسته به سطح فعالیت خود ، تعداد 0.5 یا 2.3 (یا 1) را ضرب کنید تا مقدار پروتئین مورد نیاز خود را بدست آورید.