کنزو تانگه (1913-2005)، معمار ژاپنی و برنده جایزه معماری پریتزکر در سال 1987. او یکی از مهم ترین معماران قرن بیستم بود که سبک های سنتی ژاپنی را با مدرنیسم ترکیب کرد و ساختمان های بزرگی را در پنج قاره طراحی کرد.
به گزارش فرادید، تنگه گفت: به نظر من ما معماران وظیفه و رسالت خاصی داریم و آن کمک به توسعه فرهنگی اجتماعی معماری و شهرسازی است.
1 کلیسای جامع سنت مریم
دیوارهای پوشیده از فولاد توسط کنزو تانگه در سن پترزبورگ در سال 1960 ساخته شد. از پنجره صلیبی شکل کلیسای جامع سنت مریم پشتیبانی می کند. این کلیسای جامع واقع در منطقه Bunkyo، توسط معمار ژاپنی برای اشاره به سبک یک پرنده و بال های آن طراحی شده است.
2 برج شیزوکا
این برج که در سال 1967 در منطقه گینزا ساخته شد، به تانگ این فرصت را داد تا آرمان های متابولیک (سبک معماری) خود را تحقق بخشد، یک گونه شناسی شهری جدید که می تواند به روشی ارگانیک، محلی و “متابولیک” حفظ شود.
3 محل برگزاری بازی های المپیک توکیو
استادیوم ملی یویوگی که برای بازی های المپیک تابستانی 1964 در توکیو ژاپن ساخته شد، به دلیل طراحی متمایزش به نمادی از معماری تبدیل شده است.
4 پارک یادبود صلح هیروشیما
پارک یادبود در مرکز هیروشیما، ژاپن است. این پارک به میراث هیروشیما، اولین شهری در جهان که مورد اصابت بمب اتمی قرار گرفت، و به خاطرات قربانیان مستقیم و غیرمستقیم بمباران (احتمالاً 14000 نفر) اختصاص دارد. پروژه ساخت این پارک در سال 1950 آغاز شد.
5 مرکز پخش فوجی
مرکز پخش فوجی یک مجموعه 27 طبقه با ارتفاع کل 123.45 متر در کوتو، توکیو است که در سال 1996 افتتاح شد.
6 برج ماد گاکوین پیله
این آسمان‌خراش 50 طبقه که در منطقه متمایز نیشی-شینجوکو توکیو واقع شده است، مفهوم منحصربه‌فرد “Cocoon” ما را با شکل ساختمان نوآورانه و نمای پیشرفته خود مجسم می‌کند. در چنین محیطی، دانش آموزان برای ایجاد، رشد و تحول الهام می گیرند. پروژه ساخت این برج از سال 1385 آغاز و در سال 1387 به پایان رسید.
7 سفارت کویت در ژاپن
این نماد بصری متابولیسم که در سال 1970 ایجاد شد، شبیه یک اتاق یا جعبه است. این سازه یک آزمایش طراحی شهری در دهه 1960 بود، مدت ها قبل از ساخت آسمان خراش Jenga در نیویورک، ایالات متحده آمریکا (2007).
8 ساختمان دولتی مرکزی توکیو (تالار شهر توکیو)
مجموعه جدید تالار شهر توکیو در سال 1957 جایگزین دفتر مرکزی دولت توکیو شد. نوک برج ها برای کاهش اثرات بادهای توکیو شکل نامنظمی دارند. این برج در سال 1991 به سبک پست مدرن ساخته شد و ایده طراحی آن بر اساس کلیسای جامع گوتیک دو برجی به سبک نوتردام در پاریس بود.
9 مرکز فرهنگی نیچینان
این سازه در سال 1962 تکمیل شد. Kenzo Tange با انتخاب ساختارهای دیواری چند ضلعی، فضای داخلی کریستالی را ایجاد کرد. حجم های بتنی قدرتمند نیز ادای احترام به صخره های ساحل این منطقه است. در اینجا بتن شبیه “طبیعت دوم” است.
10 استادیوم استانی کاگاوا
این ورزشگاه در تاکاماتسو ژاپن در سال 1964 تکمیل شد. کنزو تانگه این ورزشگاه را با رویکردی بروتالیستی طراحی کرد. این استادیوم به بافت معماری یا رابطه با ساختمان‌های اطراف اعتقادی ندارد، اما ساختمان‌های اطراف برای تناسب با این استادیوم بی‌رحمانه بازسازی شده‌اند.
11 مرکز انتشارات و مطبوعات یاماناشی
این مرکز توسط Kenzo Tange برای سه شرکت رسانه ای طراحی شد: یک مرکز چاپ روزنامه، یک ایستگاه رادیویی و یک استودیوی تلویزیونی. Tange عملکردهای مشابه سه دفتر را در فضاهای خود گروه بندی کرد تا امکان گسترش ساختمان در آینده را فراهم کند. این سازه که در سال 1966 افتتاح شد، برای سه شرکت رسانه ای در کوفو، ژاپن طراحی شد: یک ایستگاه رادیویی، یک استودیوی تلویزیونی، و یک مرکز چاپ روزنامه. کلیه خدمات در 16 ستون بتن مسلح می باشد.
12 برج پارک شینجوکو
این برج که در سال 1994 تکمیل شد، یک سازه منفرد متشکل از سه عنصر بلوکی شکل به هم پیوسته است. برج S که 235 متر ارتفاع دارد 52 طبقه، برج C با 209 متر ارتفاع 47 طبقه و برج N با ارتفاع 182 متر دارای 41 طبقه است.
13 استادیوم سرپوشیده در سنگاپور
ساخت این ورزشگاه از اول ژانویه 1985 آغاز شد. این سازه دارای سقف مخروطی شکل و مربع بدون ستون است. پروژه ساخت و ساز در 1 مارس 1987 به پایان رسید و در 1 ژوئیه 1988 به طور رسمی برای عموم افتتاح شد.
14 دفتر دولت استانی کاگاوا
این پروژه که طی سال‌های 1958-1954 ساخته شد، تغییری را در معماری ژاپنی پس از جنگ از نظر مصالح و جهت کلی نشان داد: سبک بین‌المللی وارداتی به نفع بازگشت به سنت نجاری ژاپنی کنار گذاشته شد.
15 خانه کنزو تانگه
خانه کنزو تانگه که در سال 1953 ساخته شد، نوآورانه است زیرا عناصر معماری سنتی ژاپن را با کاربردهای مدرن ترکیب می کند، اما ساختمان بعداً تخریب شد.