تحقیقات جدید نشان داده است که وقتی مورچه ها با عوامل بیماری زا مواجه می شوند، ساختار لانه خود را تغییر می دهند و خود را قرنطینه می کنند تا احتمال انتقال بیماری بین آنها کاهش یابد.
به گزارش همشهری آنلاین، این رفتار که «شکلی از فاصله اجتماعی در دنیای حشرات» تلقی می شود، برای اولین بار در مطالعه ای که توسط دانشگاه بریستول انجام شد، به صورت علمی ثبت شد و نتایج آن در مجله معتبر Science منتشر شد.
به گزارش Popular Science، لوک لاکی، نویسنده اصلی مقاله در مورد این تحقیق، گفت: «این اولین بار است که در گونه‌ای غیر انسانی مشاهده می‌کنیم که موجودات آگاهانه زیستگاه خود را تغییر می‌دهند تا انتقال بیماری را کاهش دهند.
در این تحقیق 180 مورچه در گلدان های سفالی قرار داده شدند تا به طور طبیعی لانه بسازند. یک روز بعد، محققان 20 مورچه آلوده به هاگ قارچ را به نیمی از این گروه ها اضافه کردند و روند لانه سازی را با استفاده از تصویربرداری میکرو CT در سه بعدی برای شش روز آینده زیر نظر گرفتند.
نتایج این تحقیق نشان داد که؛ لانه‌هایی که توسط مورچه‌هایی که در معرض پاتوژن قرار داشتند ساخته شده‌اند، ورودی‌هایی با فاصله بیشتر، مسیرهای طولانی‌تر و اتاق‌هایی با اتصالات مستقیم کمتر داشتند.
چنین معماری توزیع شده و شبکه ای عملا امکان انتقال عامل بیماری زا را کاهش داد.
به عبارت ساده تر، مورچه ها در صورت خطر، لانه هایی با ساختار ایمن تر طراحی می کنند. درست مانند افرادی که در طول همه‌گیری کووید-۱۹ با نصب دیوارهای شفاف یا حفظ فاصله ۶ فوتی بین آنها، احتمال شیوع بیماری را کاهش دادند.
برای آزمایش این فرضیه، محققان شبیه‌سازی‌هایی از گسترش پاتوژن در مدل سه‌بعدی لانه‌ها انجام دادند. نتایج نشان داد که تغییرات معماری و همچنین تمایل مورچه‌های آلوده به خود انزوا یا قرنطینه، احتمال شیوع بیماری را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که واکنش مورچه‌ها به بیماری‌ها نه تنها تغییر رفتار اجتماعی است، بلکه در معماری لانه‌های آنها نیز منعکس می‌شود. ترکیبی هوشمندانه از استراتژی های اجتماعی و ساختاری برای بقا.