محمودرضا رستمی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اهمیت ورزش به عنوان یک ابزار درمانی برای بیماران ام اس گفت: ورزش برای بیماران ام اس نه تنها یک فعالیت بدنی است، بلکه یک ابزار درمانی است که به بهبود عملکرد عضلات و اعصاب کمک می کند. لازم به ذکر است که فعالیت های هدفمند می تواند انگیزه فرد را افزایش داده و نقش مهمی در کاهش سفتی عضلات و ناهماهنگی حرکتی داشته باشد.
وی با بیان اینکه انگیزه درونی فرد زمانی تقویت می شود که فعالیت های انتخاب شده با علایق و اهداف شخصی بیمار همخوانی داشته باشد، گفت: این انگیزه درونی نه تنها روند درمان را تسهیل می کند، بلکه بیمار را قادر می سازد تا با اشتیاق بیشتری در برنامه های توانبخشی شرکت کند، بنابراین باید به علایق شخصی بیماران توجه کرد.
هنگامی که بیمار سابقه ورزش حرفه ای یا بدنسازی را داشته باشد، می توان از همین فعالیت ها به عنوان تمرینات درمانی نیز استفاده کرد.
این فوق تخصص کاردرمانی با اشاره به ادغام فعالیت های روزانه در روند درمان و بیان اینکه فعالیت های روزانه باید به عنوان بخشی از روند درمان بیماران ام اس در نظر گرفته شود، گفت: برنامه ریزی و هدف گذاری فعالیت های روزمره زندگی می تواند جایگزین تمرینات ورزشی کلاسیک شود و به طور طبیعی در سبک زندگی فرد ادغام شود.
رستمی با بیان اینکه در مواردی که بیمار دارای سابقه ورزشی حرفه ای یا بدنسازی است می توان از همین فعالیت ها به عنوان تمرینات درمانی نیز استفاده کرد، ادامه داد: این رویکرد با ایجاد پیوندی بین هویت گذشته و مسیر درمانی فعلی، حس تداوم و قدرت را در فرد زنده نگه می دارد.
برنامه های توانبخشی موثر باید با نیازهای واقعی و روزانه بیمار هماهنگ شود.
وی با تاکید بر لزوم توجه به اصل تداوم در فعالیت های درمانی و با بیان اینکه ورزش و فعالیت های بدنی باید از زندگی واقعی بیمار ام اس حذف شود، گفت: با در نظر گرفتن اصول علمی و توجه به ظرفیت های جسمی و روحی بیمار، می توان این فعالیت ها را به صورت پایدار ادامه داد و به عنوان بخشی از سبک زندگی درمان محور تعریف کرد.
این پزشک متخصص کاردرمانی با اشاره به اینکه برنامه های توانبخشی موثر باید با نیازهای واقعی و روزانه بیمار همخوانی داشته باشد، افزود: این به معنای شناخت دقیق کارهایی که فرد در طول روز انجام می دهد و طراحی تمریناتی است که نه تنها درمانی باشد بلکه در خدمت استقلال و کیفیت زندگی او باشد.
روند توانبخشی بیماران ام اس معمولا طولانی و تدریجی است.
رستمی با بیان اینکه برنامه توانبخشی موفقی در راستای کار، سبک زندگی و علایق شخصی بیمار شکل می گیرد، گفت: این نوع برنامه ریزی باعث افزایش اثربخشی درمان و ایجاد حس کنترل و مشارکت فعال در روند درمان بیمار می شود.
وی با بیان اینکه برای بهبودی پایدار در طول روند درمان صبر و شکیبایی لازم است، تصریح کرد: روند توانبخشی در بیماران ام اس معمولا طولانی و تدریجی است و بیماران باید بدانند که خستگی و ناامیدی بخشی از مسیر است اما با نظارت مستمر و حمایت مناسب می توانند به کیفیت زندگی بهتری دست یابند و استقلال خود را حفظ کنند.
الگوی عود و بهبودی شایع ترین و خوش خیم ترین نوع الگوی بیماری ام اس است.
این پزشک متخصص کاردرمانی با اشاره به شناخت الگوهای بیماری برای طراحی درمانی موثر ادامه داد: بیماری ام اس دارای الگوهای متعددی است که برای طراحی برنامه درمانی ضروری است و الگوی عود و بهبودی شایع ترین و خوش خیم ترین نوع این بیماری است، در حالی که الگوهای پیشرونده ثانویه و اولیه نیاز به مراقبت های تخصصی تری دارند.
رستمی بیان کرد: در الگوی نادر عود-پیشرفت ممکن است بیمار پس از هر بار عود بهبودی نسبی را تجربه کند اما این بهبود پایدار نیست و بیماری دوباره تشدید می شود و این چرخه تکراری روند درمان را دشوارتر می کند و نیاز به برنامه ریزی دقیق و حمایت روانی بیشتری دارد.