بعدی- در تاریخ ادبیات فارسی چهره هایی هستند که بیشتر شهرت خود را مدیون یکی از شعرهایشان هستند. ابوالکاسم عبدالله فرد یا ابوالکاسم حالت یکی از این نام هاست.
بر اساس گزارش فردا، عادت ابوالقاسم را با عناوینی چون شاعر، مترجم و طنزپرداز می شناسند. با وجود این، او بیشتر شهرت امروز خود را مدیون سرودن شعر برای اولین سرود ملی ایران پس از انقلاب ۵۷ است.
زندگی ابوالقاسم
ابوالقاسم حبت در سال 1371 در تهران متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در شرکت ملی نفت ایران مشغول به کار شد و تا زمان بازنشستگی در آنجا خدمت کرد. آموختن زبان عربی را از جوانی آغاز کرد و از سال 1314 به شعر روی آورد و مثنوی ها، غزل ها، قصیده ها و رباعیات زیادی از او بر جای مانده است.
کلاه از سال 1317 با مجله طنز «توفیق» همکاری کرد و اشعار بلند او را با نام «ههد میرزا» و اشعارش را با نام های مستعار «گاو»، «شوک»، «فاضل ماب» و «ابوالعینک» منتشر کرد. او در ترانه سرایی استاد بود و ترانه های طنز و انتقادی او بازتابی از اوضاع اجتماعی و سیاسی آن زمان بود. او با نشریات مختلف همکاری کرد و به دعوت ملک الشعرای بهار در کنگره نویسندگان ایران شرکت کرد. پس از انقلاب 57 اولین سرود ملی پس از انقلاب را توسط انجمن ادبیات ایران خواند.
داستان اولین سرود ملی بعد از انقلاب ۵۷
پس از انقلاب 57، مقامات وقت دستور ساخت سرود جدیدی را به عنوان سرود ملی جمهوری اسلامی ایران صادر کردند. محمد بیگلری پور به عنوان آهنگساز و ابوالقاسم هحات به عنوان شاعر در ساخت این سرود همکاری داشتند. روند تولید آهنگ از 25 بهمن 57 تا 15 اسفند همان سال ادامه یافت. این سرود پس از اجرای ارکستر سمفونیک و گروه کر ملی برای اولین بار در 21 فروردین 1358 و پس از اعلام نتایج رفراندوم به طور رسمی منتشر شد. این سرود که به «پاینده بدای ایران» معروف است، سرود رسمی جمهوری اسلامی ایران بین سال‌های 1358 تا 1371 بود.
متن اولین سرود ملی بعد از انقلاب ۵۷
جمهوری اسلامی تأسیس شد
که هم دین و هم دنیا را به ما داد
از انقلاب ایران
کاخ ظلم آلوده شده است
تصویر آینده ما نقش نیت ماست
قدرت پایدار ما ایمان و اتحاد ماست
یاور ما دست خداست
ما را در این نبرد راهنمایی می کند
در سایه قرآن جاوید
پاینده بادا ایران