اگر یک برنامه تلویزیونی تصمیم بگیرد توالی ژنوم آدولف هیتلر را که تقریباً در سطح جهانی به عنوان نماد شر در تاریخ مدرن شناخته می شود، تعیین کند، حداقل دو سؤال مهم وجود دارد که تهیه کنندگان باید از خود بپرسند: اول، آیا این امکان وجود دارد؟ دوم، سوال پارک ژوراسیک: فقط به این دلیل که دانشمندان می توانند این کار را انجام دهند، آیا باید چنین باشد؟
مستند دو قسمتی “DNA هیتلر: نقشه ژنتیکی یک دیکتاتور” اولین تجربه این شبکه انگلیسی از کانال چچا در این زمینه خالی از بحث نیست. در سال 2014، مستند «DNA of the Unexplained Dead» ناخواسته به هر دو سؤال پاسخ منفی داد: تهیه‌کنندگان ابتدا با پرداخت 3000 پوند به دیوید ایروینگ، منکر هولوکاست، اخلاق حرفه‌ای را کنار گذاشتند تا موهایی را که ادعا می‌شد متعلق به هیتلر است به دست آورند، اما متوجه شدند که موها برای هیتلر بی‌فایده نبوده است.
ده سال بعد، در این نمایش جدید، حداقل سازندگان می پرسند “آیا ممکن است؟” جواب سوال را پیدا کردند. در یک موزه نظامی در گتیسبورگ، پنسیلوانیا، آنها موفق به یافتن یک تکه پارچه خونی شدند که یک سرباز آمریکایی آن را از صندلی انتحاری هیتلر بریده بود. آنها نتوانستند نمونه DNA تازه ای از بستگان بازمانده هیتلر در اتریش و آمریکا به دست آورند تا هویت خون را تایید کنند. همه آنها به طور قابل درک از رسانه ها دوری می کردند.
اما یک نمونه DNA که 10 سال پیش از یکی از بستگان مذکر هیتلر جمع آوری شده بود، تطابق کاملی را در کروموزوم Y نشان داد. این نمونه توسط یک روزنامه‌نگار بلژیکی جمع‌آوری شد تا شایعه‌ای مبنی بر اینکه هیتلر در طول جنگ جهانی اول پدری پسر نامشروع داشته است را بررسی کند. مشخص نیست که آیا اجازه استفاده از DNA بستگان گرفته شده است یا خیر، اما آنها مطمئن بودند که خون هیتلر را دارند و می توانند اطلاعات ژنتیکی را به دست آورند.
III در یک پارکینگ در لستر. پروفسور توری کینگ، دانشمندی که استاندارد طلایی تلویزیون را در شناسایی DNA ریچارد تعیین کرد، و دکتر مورخ مشهور دوران نازی، دکتر با همکاری الکس کی، اطلاعات مختلفی در مورد اصل و نسب، زیست شناسی و سلامت روان هیتلر به دست آوردند. آیا این کار باید انجام می شد؟
برخی از یافته ها علمی و قابل اعتماد هستند، مانند رد شایعه قدیمی در مورد اصل و نسب یهودی هیتلر. منشأ این شایعه این بود که پدر هیتلر، آلویس، نامشروع بوده و هویت پدربزرگ پدری او مشخص نیست.
این تحقیق همچنین شواهد قوی، از جمله حذف یک حرف در ژنی به نام PROK2، یافت که هیتلر دارای یک اختلال ژنتیکی نادر به نام سندرم کالمن بود که از شروع یا تکمیل بلوغ جلوگیری می کرد. این یافته ها با سوابق پزشکی از زندان لندسبرگ، جایی که هیتلر پس از کودتای نافرجام در سال 1923 در آن زندانی بود، مطابقت دارد.
حدود 10 درصد از افراد مبتلا به سندرم کالمن ممکن است آلت تناسلی کوچکی نیز داشته باشند، اما شایع‌ترین علامت آن سطوح پایین یا نوسان تستوسترون است.
این مستند نشان می‌دهد که دلیل بررسی زندگی خصوصی هیتلر این بود که «او می‌خواست چیزی را پنهان کند»، مثلاً می‌خواست جسدش پس از مرگش سوزانده شود. این استدلال عجیب است; اکثر مورخان معتقدند این تصمیم پس از اطلاع از جسد موسولینی و نمایش عمومی آن گرفته شده است، نه ترس از اینکه روزی کانال چهار آلت تناسلی او را اندازه گیری کند.
استدلال بهتر این است که این شرایط پزشکی ممکن است به ما در درک روانشناسی هیتلر کمک کند: آیا احساس بی کفایتی شخصی او به یک انگیزه ایدئولوژیک تبدیل شده است، شاید تحت تأثیر افزایش تستوسترون؟ آیا او عشق خود را به دلیل عدم امکان آمیزش جنسی به روستا منتقل کرد؟
اما این مستند فراتر رفت و تلاش کرد استعداد ژنتیکی هیتلر را برای اختلالات روانی و رشد عصبی با استفاده از آزمون‌های امتیاز ریسک پلی ژنتیکی (PRS) بررسی کند. با توجه به نتایج، مشخص شد که هیتلر دارای احتمال بالای ADHD، برخی رفتارهای اوتیستیک، تمایل به رفتارهای ضد اجتماعی و احتمال بالای اسکیزوفرنی است.
چنین آزمایشاتی به بخشی از صنعتی تبدیل شده است که تلاش می کند خطر بیماری یا رفتار فرد را پیش بینی کند، اما بسیاری از دانشمندان هشدار می دهند که بدون حمایت علمی منجر به تعیین ژنتیکی می شود.
در مورد اوتیسم و ADHD، خطر برچسب زدن این اختلالات با نسبت دادن آنها به یک شخصیت منفور جهانی، واضح است. اگر تصور مخاطب این باشد که «هیتلر اوتیسم داشت»، آیا به افراد مبتلا به این اختلالات برچسب «هیتلر کوچک» زده می‌شود؟
سند این خطرات را تایید می کند. سایمون بارون-کوهن، روانشناس بریتانیایی می گوید: «رفتار آنقدر از زیست شناسی دور است که خطر برچسب زدن وجود دارد. اما با ادامه گمانه زنی ها، هشدارها خاموش می شوند.
ترجمه: زینب کاظم خواه
منبع: گاردین
۵۹۵۹
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین