پشت پرده ساخت و ساز در کاخ گلستان؛ چه کسی سود می برد؟

پشت پرده ساخت و ساز در کاخ گلستان؛ چه کسی سود می برد؟


بعدی- از دو مرکز تجاری نزدیک قصر گلستان تا هتل نزدیک قلعه کریمهان. ساختمان های جدید یکی پس از دیگری حریم آثار تاریخی را تهدید می کنند. وزیر در نهایت با رفع نگرانی فعالان میراث فرهنگی دستور توقف ساخت و ساز اطراف کاخ گلستان را صادر کرد.

بر اساس گزارش فردا، زمانی که مجوزهای میراث فرهنگی برای ساخت دو مرکز تجاری در کاخ گلستان رد و بدل شد، بسیاری از فعالان میراث فرهنگی نسبت به خطر حذف این مجموعه تاریخی از فهرست جهانی هشدار دادند. پس ریشه این نگرانی چیست؟

تهران این روزها با بحران جدی آب مواجه است. تخلیه منابع زیرزمینی و استخراج بی رویه چاه ها منجر به سقوط پایتخت شد. این پدیده ای است که می تواند خیابان ها، سازه ها و زیرساخت های شهری را در بر بگیرد. در چنین حالتی ساخت و ساز در کنار بناهای تاریخی جز افزایش سرعت تخریب و آسیب پذیری آنها هیچ هدفی را دنبال نخواهد کرد.

اکنون وزیر میراث فرهنگی دستور توقف این پروژه ها را صادر کرده و اعلام کرده است که موضوع به صورت قضایی پیگیری و کمیته ویژه ای برای رسیدگی به تخلفات تشکیل می شود. اما یک سوال اصلی باقی می ماند. چرا این مجوزها داده شد و چه کسی مسئول این تصمیم است؟

احمد ابوحمزه مدرس دانشگاه فرهنگیان و فعال میراث فرهنگی در گفتگو با انتخابتو این موضوع را بررسی کرد:

شهرداری قبل از صدور مجوز به بررسی میراث فرهنگی می پردازد

احمد ابوحمزه به انتخابتو گفت:بر اساس مصوبه 1402 شورای شهر تهران در خصوص فرآیند اعطای پروانه های مرمت و احیاء و تعیین حریم کاربری در تهران و سایر شهرها مانند شهر ری و شمیرانات، شهرداری موظف است قبل از اعطای مجوز ساخت یا حفاری، اطلاعات میراث فرهنگی هر بنا را به دست آورد. این فرمان تمامی بناها اعم از با ارزش یا میراثی را شامل می شود. تحقیقات میراث فرهنگی همواره توسط شهرداری انجام می شود، اما در برخی موارد این مجوزها توسط وراث داده می شود یا در بررسی ها دقت لازم صورت نمی گیرد. بعد وقتی فعالان میراث فرهنگی اعتراض می کنند، به میراث فرهنگی فکر می کنند».

وی ادامه داد: این اقدام نگاهی است که هر شهروندی باید داشته باشد، زمانی که ساختاری را در ارتباط با فرهنگ، هنر، تاریخ و هویت یک شهر می بیند باید در حفاظت از آن تلاش کند و با فعالیت، اطلاع رسانی و تبلیغ از آسیب دیدن آن جلوگیری کند، چنین اقداماتی می تواند به حفاظت از میراث فرهنگی کمک کند.

میراث فرهنگی مانند میراث خانوادگی ماست

این فعال میراث فرهنگی گفت: اگر وسیله یا وسیله ای از پدربزرگ یا مادربزرگ فوت شده در خانواده باقی بماند، حتی اگر یک تسبیح ساده یا یک عینک قدیمی باشد، آن را میراث نیاکان خود می نامیم و آن را حفظ می کنیم. به همین ترتیب، میراث فرهنگی دارایی هایی است که از گذشته به جا مانده و باید به آینده منتقل شود.»

وی افزود: در محله های قدیمی تهران یا شهر تاریخی ری، حتی در بناهای میراثی ثبت شده و حتی بناهای ثبت نشده با ارزش تاریخی، باید در حفظ و ارزش گذاری آنها بیشتر تلاش کنیم و به عنوان ملتی با فرهنگ و میراث کهن، حفاظت از بناها را در اولویت قرار دهیم و طبق قوانین میراث فرهنگی عمل کنیم، به عنوان مثال، اگر بنا و بنای بدون بنا و بدون بنا باید در هر طبقه اضافی ساخته شود. این نکته حتی در اطراف بناهای تاریخی نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

میراث فرهنگی فرصت طلبان خطراتی دارند

ابوحمزه گفت: مدیریت شهری باید فرصت بیشتری را در اختیار همشهریان یا صاحبان خانه‌های تاریخی و تاریخی قرار دهد و در تصویب فرآیند صدور مجوز احیا و احیاء و تعیین کاربری بناهای تاریخی و ارزشمند تهران که در اسفند 1302 تصویب شد، به میراث و خانه‌های باارزش اعطا شد، برای اینکه اینها امتیازات زیادی برای ساخت پارک ندارند. اقدامات به حفظ آثار تاریخی بیشتر کمک خواهد کرد.”

با این حال سودجویان بدون توجه به میراث فرهنگی و قوانین مربوطه همیشه وجود دارند و تنها به دنبال منافع خود هستند و سعی می کنند از قوانین و مقررات بیشتر به نفع خود استفاده کنند.»

اگر موردی ارزش خبری داشته باشد، مجوزها بررسی می شود

هیات علمی دانشگاه گفت: تمامی تصمیمات در خصوص اخذ پروانه ساختمانی در محدوده آثار تاریخی ثبت شده به تشخیص میراث فرهنگی است. او گفت. اما اگر موسسه ای بدون مجوز میراثی اقدام به ساخت و ساز کند، میراث فرهنگی می تواند با شکایت از هیچ نهادی اجازه ساخت و ساز را ندهد. به همین دلیل میراث فرهنگی باید قوانین و مقررات را جدی‌تر بگیرد و سازماندهی و نظارت خود را افزایش دهد تا از آسیب به آثار تاریخی جلوگیری شود.»

وی ادامه داد: زمانی که فعالان میراث فرهنگی وارد میدان می شوند و موضوع به تیتر خبرها می رسد نباید بیشتر به فکر مجوز باشیم. میراث باید با امکانات بیشتر تحت نظارت دقیق قرار گیرد.

تهران نیز در خطر ریزش است/ ساخت مترو برج طغرل و چشمه علی آسیب دید

ابوحمزه گفت: اصفهان نمونه شهری است که آثار تاریخی آن در خطر ریزش زمین است و ممکن است چنین مشکلاتی در تهران تکرار شود. نمونه بارز آن مسیر مترو در نزدیکی برج توگرل و چشمه چشمه علی بود که به بناهای تاریخی آسیب زد. در حالی که در چنین مکان هایی ممکن و از نظر فنی امکان پذیر است، بهتر است مترو را روی زمین بسازیم. “در حالی که چهار جاده موجود به داخل شهر وجود دارد، ما فقط می توانیم از یک جاده برای مترو استفاده کنیم، مانند بسیاری از نقاط دیگر جهان.”

وی ادامه داد: یکی از مشکلات اساسی در ابتدای کار ساخت و ساز عدم وابستگی فرهنگی است، رعایت وابستگی فرهنگی در فعالیت های عمرانی برای صلاح عمومی ضروری است، زیرا میراث فرهنگی ارتباط مستقیمی با منافع عمومی و هویت شهری دارد و اگر این پیوست رعایت نشود ممکن است همان بلایی که بر سر آثار تاریخی اصفهان یا شهر ری آمده برای تهران نیز بیفتد.

شاشمه علی با حفاری چاه و فعالیت های ساخت و ساز تخلیه شد

این پژوهشگر میراث فرهنگی گفت: در شهر ری، چشمه علی خشک شده است؛ بخشی از این مشکل به دلیل کم آبی و حفر چاه های اطراف است، اما دلیل اصلی آن، فعالیت های عمرانی و تخریب چاه های اصلی است و نباید فراموش کرد که ایران سرزمینی خشک است و آب از دیرباز با قنات ها تامین می شده است و در مورد این موضوع نیز بحث بزرگی از قنات و کنا مطرح شده است. حفاظت از ایران در برابر خشکسالی».

وی افزود: در گذشته تقریباً هیچ آبی از قنات ها دریافت نمی کردیم، اما اکنون ارزش آن را نمی دانیم، منابع آبی محدود و سطح آب های زیرزمینی در حال کاهش است و در نتیجه آثار تاریخی در خطر است.

بناهای تاریخی می توانند سنگ بنای اقتصاد کشور باشند

ابوحمزه گفت:این بناها می توانند منبع درآمد مهمی برای کشور باشند. می توانیم با توسعه گردشگری به جای تمرکز بر کشاورزی، اشتغال و درآمد بیشتری ایجاد کنیم. میراث فرهنگی می تواند نقش بزرگی در اقتصاد ایران داشته باشد. اگر کشور توریست پسند شود، پول واردات محصولات کشاورزی خواهیم داشت، تسهیلات بیشتری فراهم می شود و هدر رفت آب در بخش کشاورزی زیاد نخواهد بود.»

وی در پایان تاکید کرد: با ادامه کاهش منابع آبی، نه تنها کشاورزی آسیب می بیند، بلکه بسیاری از آثار تاریخی و میراث فرهنگی ما نیز از بین می رود. این موضوع مانند زنجیره ای است که اگر به آن توجه نکنیم و چاره اندیشی نکنیم، بخش بزرگی از ایران از بین می رود».