به گزارش خبرگزاری انتخابتو از مرکز خبری جشنواره حقیقت، در چهارمین روز از نوزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت، جمعی از اهالی فرهنگ، هنر و سینما و مدیران رسانه و مستند گرد هم آمدند تا از سال ها تلاش و عشق فرهاد ورهرام پیشکسوت سینمای مستند ایران قدردانی کنند.
انرژی ورهرام به طیف وسیعی از علاقه مندان انرژی می دهد
در ابتدای این مراسم محمد حمیدی مقدم، دبیر نوزدهمین جشنواره سینما-غکریت از آشنایی دیرینه خود با فرهاد ورهرام گفت و از ویژگی های منحصر به فرد این مستندساز گفت.
وی با اشاره به اولین برخورد خود با آثار وراهرام در سال های دور گفت: از زمانی که دانشجو بودم و در حال تحصیل بودم، اولین تماسم بدون آشنایی با استاد و تنها با دیدن یکی از مستندهای ایشان شکل گرفت و شخصاً فرهاد ورهرام را در آنجا کشف کردم و متوجه شدم که او چه مستندساز بزرگی است.
دبیر جشنواره بزرگداشت ورهرام در سال های بعد را برنامه ای با محوریت آثار ماندگاری چون «تراز» ارزیابی کرد و تاکید کرد که این آشنایی و همکاری در طول سالیان متمادی ادامه داشته است.
حمیدی مقدم در بخشی دیگر از سخنان خود به ویژگی های اخلاقی و حرفه ای ورهرام اشاره کرد و گفت: درسی که از او در عرصه سینما، هنر و زندگی اخلاقی می توان گرفت این است که او چقدر روی کار خود محجوب و متمرکز است.
وی از ورهرام به عنوان فردی یاد کرد که علیرغم همه چالشهای تولید مستند از جمله مشکلات بودجه که یک موضوع جهانی بود، همیشه پرانرژی، خلاق و سازنده باقی ماند.
مدیر جشنواره خاطرنشان کرد: این انرژی نه تنها طیف وسیعی از علاقه مندان را بسیج می کند، بلکه به ما انرژی می دهد تا ایده بدهیم و تولید کنیم.
حمیدی مقدم در پایان با اشاره به آخرین ساخته ورهرام درباره جنگ 12 روزه، با بیان اینکه او الهام بخش بسیاری از سینماگران بوده است، گفت: از شما سپاسگزاریم. شما الهام بخش و انگیزه می دهید. آرزو می کنیم سالیان سال در خانواده سینمای مستند سربلند و شادمان باقی بمانید.
وی با اشاره به عشق عمیق ورهرام به ایران افزود: برای ما بمان، برای سینمای مستند بمان و هر کاری می کنی این عشق به ایران و حضور در این سرزمین را افتخار بدان.
در ادامه سعدی غلامی از اهالی اورومان به بیان خاطراتی از فرهاد ورهرام و حضور این جانباز در روستایشان در دوران جوانی پرداخت.
پیام هوشنگ مرادی کرمانی به ورهرام
پس از این پیام هوشنگ مرادی کرمانی به این مستندساز به شرح زیر خوانده شد:
«امروز از مراسم یادبود دوست عزیزم فرهاد ورهرام مطلع شدم و سال ها به عنوان هیئت داوران جشنواره رشد فیلم های زیبا و عمیق، دوست داشتنی و ماندگار او را تماشا کردم.
چون مریض هستم دیگر نمی توانم در این مراسم شرکت کنم، اما قلب و ذهنم آنجاست.
از صمیم قلب به آنها تبریک می گویم، برایشان آرزوی سلامتی و آرزوی ساخت فیلم های مستند بیشتر و ماندگار دارم.
هوشنگ مرادی کرمانی، تهران، 22 دی 1404».
وجود ورهرام یکی از بزرگترین موهبت های سینمای مستند ایران است
سپس ارد عطارپور کارگردان و تهیه کننده مستند با بیان خاطرات و تحلیل آثار این نام ماندگار سینمای مستند ایران به نقش بی بدیل او در ثبت هویت و زندگی اقوام و مناطق کمتر دیده شده کشور پرداخت.
عطارپور با ابراز خوشحالی از حضور در این مراسم گفت که شخصیت ورهرام آنقدر گسترده است که می توان ساعت ها درباره او صحبت کرد.
او فکر می کرد که چهره ورهرام و نگاه همیشه مضطرب او به افق دور شبیه روحی است که فیلم هایش را به حرکت در می آورد.
عطارپور با تعجب از قوام و کیفیت کار ورهرام گفت: در این سال ها از هر فیلم او شگفت زده شده ام. فیلمهای او مملو از وقایع نگاریهای مردمی است که زندگی اقوام مختلف را نشان میدهند. افرادی که شناسنامه ایرانی ندارند اما به صورت ملموس در فیلم هایشان ثبت شده است.
او به طور خاص از “سیاهان جنوب” نام برد که نماینده جامعه ای هستند که هیچ کس از دریای عرب به خلیج فارس سفر نکرده است و آقای وهرام به آن اشاره کرد.
این مستندساز با اشاره به فیلم «تراز» و کتاب «تارا» به شخصیت «کنیز» پرداخت که در پایین ترین سطح طبقات اجتماعی قرار دارد. او همچنین به ضبطهایی از «بزرگان عشایر» و حتی «لطفی» کارمند شرکت نفت که ورهرام پس از بیش از 70 سال در آخرین روزهای زندگیاش به تصویر کشیده بود، اشاره کرد.
عطارپور تاکید کرد: این روند مستندسازی همچنان ادامه دارد. حضور باشکوه او یکی از بزرگترین برکات سینمای مستند ما و یکی از بزرگترین سرمایه های سینمای ایران است.
عطارپور با اشاره به ادامه فعالیت های وراهرام در طول تاریخ پرتلاطم ایران گفت: او درد، گرما، پریشانی و فقر را تحمل می کند، فیلم می سازد و به ما می گوید انفعال و خشونت راه حل خوبی نیست و باید ادامه یابد.
وی با اشاره به شعر حافظ «در رگ تاک هزار باده بی تاب است» ابراز امیدواری کرد که شرایط برای «هزار طرح و اندیشه» در ذهن ورهرام که هنوز به مرحله اجرا در نیامده است، فراهم شود.
عطارپور از تصمیم گیران خواست تا از نظرات و تبلیغات ورهرام حمایت کنند: فیلم های شناسنامه او حتی بسیاری از مردم سیستان و بلوچستان را که از گرفتن شناسنامه محروم بودند، قادر به دریافت شناسنامه کرد.
وی در پایان مسئولیت بی نظیر ورهرام را ستود و گفت: تا به حال ندیده ام در سینمای ایران فردی با این احساس مسئولیت کار کند. او زندگی، فرزندان و خانوادهاش را وقف ایران کرد، بدون اینکه خود را یک پان ایرانیست یا ملیگرا معرفی کند. ورهرام عاشق ایران است. او ما را با جاهای کشورمان آشنا کرد تا بفهمیم کجا زندگی می کنیم، نقاط قوت و ضعف کشورمان کجاست.
سخنان عطارپور با تشویق طولانی حضار مواجه شد و بار دیگر بر جایگاه فرهاد ورهرام به عنوان یک قصه گوی واقعی و عاشق سرزمین ایران تاکید کرد.
تخصص واقعی زندگی هنری و هنری ورهرام است.
در ادامه مراسم بزرگداشت فرهاد ورهرام، کاوه سپندار نوازنده به بیان خاطراتی از آشنایی دیرینه خود با این مستندساز چیره دست پرداخت و به تأثیر عمیق شخصیت و شخصیت وی بر وی اشاره کرد.
سپندار با اشاره به ریشه آشنایی های خانوادگی گفت: از طریق پدرم با استاد فرهاد ورهرام آشنا شدم. او و پدرم در دوران خدمت پدرم در کردستان و در جبهه مقابل دشمن بعثی با هم دوست بودند.
وی این دوستی را مایه مباهات دانست و گفت: زمانی که در کردستان مستند ساختند و تشریف آوردند، در کنارشان بودم و سعی کردم یاد بگیرم.
سپندار با تواضع و احترام مقام ورهرام را پذیرفت: گرچه تخصص من موسیقی است، تخصص من زندگی هنری و هنری اوست. زندگی به دور از انواع مزخرفات و حواشی، به دور از انواع مشکلاتی که متاسفانه امروزه بسیاری از افراد آن را تجربه می کنند.
این نوازنده جوان با ابراز احساسات عمیق خود گفت: این افتخار بزرگی برای من است و در حال حاضر با افتخار برنامه ای اجرا می کنم.
بعدها کاوه سپندار و برادرش دقایقی به اجرای موسیقی پرداختند.
ورهرام سرشار از زندگی است
در ادامه مراسم بزرگداشت فرهاد ورهرام، زینت ماریا یکی از سوژه های فراموش نشدنی فیلم های این مستندساز با روایتی شاعرانه و احساسی روی صحنه رفت و از شخصیت خاص و منحصر به فرد خود گفت.
مریجایا سخنان خود را با جملاتی عرفانی آغاز کرد: «با زن های عزیزمان چه کنیم/ دیوانه می شود، هر دو دنیا ببخشید/ تو دیوانه ای، هر دو دنیا…» و با طنز ادامه داد: خیلی حرف می زنم و حالا می گویند خوب حرف می زنم. اما صحبت از فرهاد ورهرام سخت است.
ماریا با اطمینان مدعی شد: حالا غیر از من، ورهرام را خیلی دوست دارم، فکر می کنم دیگران هم موافق باشند. ورهرام آدم خاصی است، سرشار از زندگی، عشق و هر جا که باشد این انرژی مثبت وجود دارد. ورهرام همیشه می خندد چون مردم غم هایشان را وقتی کنارش هستند فراموش می کنند.
وی با اشاره به شوخ طبعی ورهرام افزود: نمی دانم چقدر همه را لمس می کند اما همیشه سرزندگی و سرزندگی دارد.
مریا با ابراز احساسات عمیق خود گفت: اگر روزی خدای ناکرده برایش اتفاقی بیفتد و من زنده باشم واقعاً باور ندارم که بمیرد. من اصلا از مردن خوشم نمیاد
انتخاب سند، انتخاب «ترک»، «شناخت زمین» و «ارتباط با مردم».
نوبت به ورهرام رسید و سخنرانی او در این یادواره با تواضع و طنز خاصی همراه بود و نکات مهمی را در مورد نگرش وی به سینمای مستند و قدردانی از همکارانش بیان کرد.
فرهاد ورهرام ضمن تشکر از دست اندرکاران و حضار، سخنان خود را با یادآوری غم از دست دادن دو مستندساز جوان آرش کردسالی و شهرام میراب اقدم آغاز کرد و از مهران زینت بخش که این فیلم را در کهریزک فیلمبرداری کرد قدردانی کرد.
وی با اشاره به موضوع «تقدیر زنده و مرده» به صورت طنز خاطره ای از مراسم یادبودی که به همراه سعید پورصمیمی و احمدرضا درویش در خانه سینما برگزار کردند، گفت: دو روز بعد از مراسم، رابرت صفریان و رخشان بنی اعتماد که در جشنواره ای خارج از کشور حضور داشتند با من تماس گرفتند. ظاهراً خبر را اشتباه شنیده اند و می خواستند مطمئن شوند که من مرده یا زنده ام! همسرم از وین تماس گرفت و گفت بعد از مراسم یکی از دوستانش با لباس مشکی به کافه رفت و حالم را پرسید. ظاهراً پایان را با یادبود اشتباه گرفته اند.
ورهرام در ادامه با صراحت گفت: من اهل سینما نیستم. من زیاد با سینمای داستانی ارتباط ندارم، به خصوص در سال های اخیر، کتاب، عکس و دوستان را ترجیح می دهم. انتخاب سند برای من ناخودآگاه به معنای «رفتن»، «آشنایی با سرزمین» و «ارتباط با مردم» بود.
وی با بیان اینکه مهمترین مرحله تولید مستند، مرحله پس از فیلمبرداری است، تاکید کرد: وقتی فیلم تمام شد آن را به تدوینگر می سپاریم که هر کاری دلش بخواهد انجام دهد و در پایان می گوید: من فیلم کارگردان را تدوین کردم!
او تاکید کرد که هدفش در مستندهایش نشان دادن رابطه طبیعت، انسان و زندگی آنگونه که هست با همه شرایط درونی و بیرونی آن بوده است.
ورهرام متواضعانه افزود: فضای جشنواره ای در فیلم های من وجود ندارد، من به هیچ وجه سعی نکردم مردم را به سالن جذب کنم، اما کمتر کسی می تواند ادعا کند که فیلم های آنها بیشتر از من دیده می شود، این که فیلم های من به مخاطبان زیادی می رسد همیشه درهای بسته را در همه جا به روی من باز کرده است.
وی در ادامه از تمامی کسانی که او را جزئی از خانواده خود دانسته اند و در سراسر ایران از وی حمایت کرده اند تشکر و قدردانی کرد و به ویژه از زینت مریه و سعدی غلامی یاد کرد. وی همچنین از محمد حمیدی مقدم و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برای برگزاری این رویداد تشکر کرد.
ورهرام پیشاپیش گفت: من چند بار به آقای حمیدی مقدم گفتم خوب یا بد ما سال ها کار کرده ایم. حالا بهتر است پایین بیاییم و نگاهی به فیلمسازان جوان دهه شصت به بعد داشته باشیم. آنها بسیار درجه یک هستند و افتخارات بیشتری نسبت به من برای سینمای ایران به ارمغان آورده اند و جوایز بین المللی و ملی را کسب کرده اند. فکر میکنم دوران ما رو به پایان است و باید فضا را برای دیده شدن مردان جوان باز کنیم.
جایزه فیروزه سینماحکریت به فرهاد ورهرام اهدا شد
سپس نوبت به فرهاد ورهرام رسید که به مراسم افتخاری رسید که انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند این عنوان را به او اهدا کرد.
در ادامه محمد حمیدی مقدم نشان فیروزه ای جشنواره سینما-غکریت را به این مستندساز باتجربه داد.
در پایان نیکنام حسین پور مدیر روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که فرهاد ورهرام را در ساخت فیلم مستند «سی سخت» همراهی می کرد به رسم یادبود به این فیلمساز اهدا کرد.
در این مراسم مستندی به کارگردانی مهدی باقری که به دوران کودکی فرهاد ورهرام از کودکی تا امروز می پردازد در دو قسمت برای مخاطبان به نمایش درآمد.
نوزدهمین جشنواره بین المللی فیلم از 19 تا 25 آذرماه در پردیس سینمایی ملت برگزار می شود.
59243
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین