گوشت این پرنده شش برابر فسفر بیشتری نسبت به میگو دارد

گوشت این پرنده شش برابر فسفر بیشتری نسبت به میگو

گوشت بوقلمون در سال های اخیر در کشور ما رواج بیشتری پیدا کرده است. این پرنده هم گوشت سفید دارد و هم گوشت قرمز. تقریباً 65 درصد از گوشت بوقلمون را گوشت سفیدی تشکیل می دهد که در ناحیه سینه یافت می شود و 35 درصد مابقی گوشت تیره ای است که در ناحیه ران یافت می شود. این دو نوع گوشت از نظر طعم متفاوت هستند. گوشت سفید سینه و بال آن خوش طعم و شبیه گوشت گاو است، در حالی که گوشت قرمز طبل لطیف تر است و طعم آن شبیه پرندگان وحشی یا شکار است.

بر اساس 100 گزارش در اینترنت، گوشت بوقلمون بدون پوست به طور طبیعی حاوی چربی بسیار کمی است و در هر 100 گرم آن تنها 1 گرم چربی دارد. بیشتر چربی بوقلمون در پوست آن انباشته می شود و گوشت تیره آن چربی بیشتری نسبت به گوشت سفید دارد. به همین دلیل افراد دارای چربی خون بالا بهتر است از گوشت سینه بوقلمون سفید استفاده کنند.

بوقلمون گوشت سفید بدون پوست نیز از نظر چربی اشباع و کلسترول کمتر از گوشت مرغ و گاو است. این نوع گوشت منبع غنی امگا 3 است که با بازکردن رگ های خونی بدن به کاهش کلسترول کمک می کند و از مزمن شدن بیماری ها جلوگیری می کند.

نکته قابل توجه دیگر این است که گوشت بوقلمون فاقد چربی میانی بوده و به دلیل بافت خاصی که دارد بر خلاف مرغ و گوساله و گوسفند هنگام پخت حجم خود را از دست نمی دهد.

به دلیل وجود اسید آمینه تریپتوفان، گوشت بوقلمون به ترشح بیشتر سروتونین در بدن کمک می کند و در نتیجه باعث افزایش احساس شادابی و آرامش در افراد مبتلا به علائم موقت افسردگی می شود. تریپتوفان همچنین به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند و ممکن است به کاهش علائم ام اس کمک کند. علاوه بر این، این اسید آمینه نقش مهمی در بهبود خواب دارد و ممکن است برای افرادی که از بی خوابی مزمن رنج می برند موثر باشد. تریپتوفان در بدن به پروتئین تبدیل می شود که نقش مهمی در افزایش نشاط و انرژی افراد دارد.

مصرف 150 گرم گوشت بوقلمون تقریباً نیمی از نیاز روزانه به اسید فولیک را تامین می کند و در رفع کم خونی موثر است. بوقلمون ها به دلیل داشتن پاهای فعال دارای رگ های خونی زیادی در ران های خود هستند.

این عروق حاوی هموگلوبین های آهن هستند که اکسیژن را به ماهیچه ها می رسانند. بنابراین، هر چه رنگ عضله ران تیره تر باشد، برای کسانی که کمبود آهن دارند مفیدتر است. بوقلمون در مقایسه با گوشت های دیگر حاوی اوره و اسید اوریک نیست.

بوقلمون های پرورش یافته طبیعی و ارگانیک در بدن خود هیچ هورمون و آنتی بیوتیکی ندارند و اگر این گوشت حاوی مواد هورمونی نباشد می تواند سطح تستوسترون بدن مردان را در حد مطلوب نگه دارد و میل جنسی را افزایش دهد. گلبول های قرمز را فعال و افزایش می دهد و از پوکی استخوان جلوگیری می کند.

طبق آزمایشات، فسفر موجود در بوقلمون چهار برابر میگو است که یک محصول دریایی است. همچنین بهتر است بدانید که 80 درصد فاکتور کلسیم سازی در استخوان های بدن فسفر است.

80 درصد کل فسفر موجود در بدن در استخوان ها و 20 درصد در سایر قسمت های بدن یافت می شود. عملکرد فسفر در استخوان شناخته شده است. آنها همراه با کلسیم، کریستال هایی را تشکیل می دهند که روی اسکلت پروتئینی استخوان می نشینند و استخوان را قوی می کنند.