رائد فریدزاده برای نجات سینما چه باید بکند؟/ سینما مشکلات زیادی دارد

مهسا بهادری: در حالی که اقتصاد سینما از ابتدای سال ۱۳۹۸ که سینماها ماه ها به دلیل ویروس کرونا تعطیل بودند با مشکلات جدی مواجه شده بود، تعطیلی سینماها و باقی ماندن فیلم ها در صف اکران تاثیر مخربی بر چرخه ۶۰ روزه اکران داشت. . باز است و 70 روز تعطیلی دارد اما در این بین در سال 1400 فیلمی کمدی به نام دینامیت اکران شد و توانست فروش خوبی در گیشه ایجاد کند.

این وضعیت تا سال 1401 ادامه داشت تا اینکه کارگردانانی که از رکود گیشه ناامید بودند و می خواستند کنترل ها را جدی تر و سخت گیرانه تر از قبل اعمال کنند، شروع به انتشار کمدی هایی کردند که توجه مخاطبان زیادی را به خود جلب کرد. با فیلم هایی که به سینما آوردند به گیشه خوبی رسیدند و سرگرمی کردند اما از نظر فرهنگی و افزایش جهان بینی چیزی برای مخاطب به ارمغان نیاوردند، حتی گاهی منتقدان به این فیلم ها «گیشه»، «زرد» می گفتند. فیلم» و «فیلم خشن».

ناآرامی های سال 1401 بار دیگر وضعیت سینما را زیر و رو کرد و اوضاع را پیچیده تر کرد و باز هم چنین فیلم هایی سینما را نجات ندادند! اما او فقط ایستاد.

هر روز که می گذشت این وضعیت رنگارنگ تر می شد، کمدی ها حاکم می شدند تا جایی که هر ماه یک فیلم کمدی اکران می شد، تعداد فیلم های درام روز به روز کمتر می شد، حتی صدای سازندگان بلندتر می شد و کارگردان ها. دچار مشکل شدند سازمان سینمایی قدیم نتوانست کاری بکند و شرایط را به رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی فعلی سپرد و اوضاع را بدتر از قبل کرد.

کارگردانان سابق سینما دزد فرهنگ بی بدیل ایرانی هستند

حالا بیش از دو هفته از حضور رائد فریدزاده در سازمان سینمایی می گذرد، به همین دلیل با چند سینماگر برای بررسی مشکلات و نیازهای سازمان سینمایی به گفت وگو نشستیم که در ادامه می خوانید.

نگاه اول را عباس رافعی فیلمنامه نویس ارائه کرد که مشکل کنونی سینما را عدم تعادل در اکران آثار می داند. آهسته حرکت کنید زیرا اگر رئیس سازمان سینمایی این وضعیت را به حال خود رها کند اوضاع بدتر می شود. بدتر پول در سینمای ایران باعث شده وضعیت سینما به جایی برسد که همه ناراضی باشند. این بدگویی ها در سینما باعث شد که سینما به این وضعیت بیفتد و قبل از انقلاب اوضاع به فیلم فارسی تبدیل شود و زن ها در کاباره ها دست بزنند اتفاق می افتد. زن ها کف می زنند، مردها می رقصند، وقتی این سینما آینه شفافی در مقابل سینمای ایران نیست و جامعه ایرانی نمی تواند خودش را در این فیلم ها ببیند، این باعث می شود همه فکر کنند جامعه ما این گونه است.

وی نقش سیاست گذاران در اکران فیلم ها را این گونه توضیح داد: به نظر من سیاست گذاران با دادن مجوز ساخت به این فیلم های کمدی به سینمای ایران خیانت کردند و باعث تشویق این نوع نگرش شدند، من نمی گویم اینطور نیست. سینما، اما باید تعادل برقرار شود، یعنی در کنار هر فیلم کمدی، فیلم‌های دیگری هم داشته باشیم.» تا خانواده وقتی می‌خواهند انتخاب کنند، مجبور به تماشای این فیلم‌ها نباشند، نکته اینجاست که این سیاست شکست خورده باید از سوی مدیران جدید ادامه پیدا نکند، یعنی رئیس سازمان سینمایی نباید به مسیر ناموفق قبلی ادامه دهد و کیفیت را فدای کمیت کند به نظر من مدیران سابق دزد فرهنگ بی بدیل ایرانی هستند.

سینما هزینه دارد، دولت باید از آن حمایت کند

خسرو دهقان منتقد سینما اگرچه نیاز واقعی سینما را فقط ایجاد تعادل در اکران نمی‌داند، اما معتقد است که کدام فیلم نمایش داده شود کاملاً به مخاطب بستگی دارد و در توضیح این موضوع می‌گوید: «اگر مخاطب متوسط ​​باشد. قرار بود تصمیم بگیریم که آیا این داستان نقشی داشته است، تیراژ کتاب ها باید 14 میلیون باشد نه 250. پس بیننده عادی باید زندگی عادی خودش را داشته باشد، مخاطب روشنفکر هم زندگی فکری خودش را دنبال می کند، وضعیت به همین منوال است. در تاریخ سینمای جهان، هر کسی زندگی خود را دارد، بگذارید یک مثال ساده بزنم، اگر یک خواربارفروشی دارید، “شما سکس را بیرون می ریزید و همه به آنچه می خواهند می رسند. درست مثل سینما، این در را باز کنید برای همه امکان دیدن فیلمی که دوست دارند وجود دارد، در واقع باید برای مخاطبان مختلف امکان پیدا کردن فیلمی که دوست دارند وجود داشته باشد، نه ایجاد لذت.

وی با اشاره به بحران مالی سینما گفت: هزینه های سینما وجود دارد و دولت باید از آن حمایت کند و تهیه کننده دولتی هم نباید از آن سوء استفاده کند تا وضعیت کمی بهتر شود و اگر آقای فریدزاده به این نکات توجه کند، باید به آن توجه کند. می تواند وضعیت سینما را کمی بهتر کند.»

بخش مهمی از وظیفه سازمان سینمایی کنترل این افراد و مطالبات آنهاست.

در این میان رضا درسکار منتقد سینما به دو موضوع مهم پرداخت که رائد فریدزاده در صورت پیگیری این ماجرا می تواند به سینمای ایران کمک کند و اوضاع را بهبود بخشد. وی در این خصوص می گوید: «وظیفه مهم سازمان سینمایی کنترل این افراد و مطالبات آنهاست، اگر فیلم کمدی اکران شود هیچکس با آن فیلم مشکلی ندارد اما در سینما مشکل وجود دارد. ” عدم تعادل در سینما، زیرا این یک اشتباه است که سینما برای همه است. سختی دوم این است که گروهی در سینما به دنبال سودجویی در سینما هستند که سینمایشان بی فرهنگ و بی فرهنگ است و این افراد حتی با رفتارهای ناپخته خود برخی جشنواره ها را تخریب می کنند.

وی ادامه داد: هر دو موردی که نام بردم مشکل دارند، یکی آنهایی که فیلم های پرفروش می سازند، دیگری مدعیان فرهنگی هستند و اگر رائد فریدزاده بتواند از شر این دو گروه و زیاده خواهی آنها خلاص شود، این هم می شود. بخشی از فیلم مشکلات سازمان سینمایی حل می شود. اگر دولت به وعده ها و شعارهای خود عمل نکند، کار سینما پیشرفت نمی کند. بخش بزرگی از سینما آسیب دیده و نیازمند کمک است و برای ترمیم این آسیب نیاز به رسیدگی و همچنین عدالت خواهی توسط آقای فریدزاده با کمک منتقدان، مدرسان، اندیشمندان و اندیشمندان است. مورخان سینما می توانند این داستان را بگیرند و چیزی بگویند: «مرحوم پدر، عمل گرا باش و مانند حاکمان دوره قبل فقط به خودی ها خدمت نکن».

۲۴۵۲۴۵