در حقوق ایران زندانیان چه کسانی هستند؟

بعدی-مهجور در حقوق ایران فردی است که به دلیل سن یا زوال عقل نمی تواند وظایف قانونی خود را انجام دهد، قانونگذار حمایت ویژه ای از این افراد می کند. این افراد در یک دسته قرار می گیرند: خرده پا، احمق و دیوانه که در این مقاله به هر یک از آنها می پردازیم.

تسلط به حقوق به چه معناست؟

بر اساس گزارش فردا، همه مردم به دلیل اینکه انسان هستند به طور بالقوه قادر به داشتن حقوق و وظایف هستند. مثلاً هرکسی حق مالکیت دارد. در اصطلاح حقوقی به آن «اهلیت تماتعه» می گویند. واجد شرایط بودن برای مزایا به این معنی است که افراد می توانند واجد شرایط باشند. اساساً همه مردم حق برخورداری از لذت را دارند.

اما زندگی در یک اجتماع علاوه بر داشتن حقوق، مستلزم اجرا و اجرای برخی اعمال حقوقی (مانند عقد قرارداد با دیگران، ازدواج، طلاق، نوشتن وصیت نامه و …) است. بنابراین افراد علاوه بر توانایی بهره مندی از حقوق و تکالیف باید توانایی و صلاحیت انجام معاملات حقوقی را نیز داشته باشند. این توانایی و صلاحیت را در اصطلاح حقوقی «تناسب استیفا» می گویند.

شایستگی یعنی توانایی انجام کاری. دو نوع صلاحیت وجود دارد:

1- تناسب برای برخورداری: تناسب لذت به معنای توانایی داشتن حقوق است. امکان ندارد شخصی که حق منفعت ندارد این حق را داشته باشد. بهره مندی از کمک از بدو تولد شروع می شود و تا زمان مرگ ادامه می یابد. حتی در موارد قبل از تولد، مانند ارث، به شرط اینکه جنین زنده متولد شود، حق منفعت وجود دارد. اصل بر این است که همه حق بهره مندی دارند مگر در موارد استثنایی.

2- اهلیت استیفا: اهلیت استفاده از حق را اهلیت استیفا می گویند. توانایی داشتن حق همیشه با توانایی اعمال آن همراه نیست. ممکن است شخصی حقی داشته باشد اما نتواند از آن استفاده کند. به عنوان مثال، ممکن است یک کودک زمین داشته باشد اما نتواند آن را بفروشد یا اجاره دهد. مسئولیت تحصیل آن بر عهده والدین یا قیم کودک است. کسانی که این شرایط را ندارند قانوناً مهجور نامیده می شوند.

صلاحیت استعفا 3 رکن دارد:

1- بلوغ: بلوغ در لغت به معنای رسیدن است. بزرگسال فردی است که دوران کودکی را پشت سر گذاشته است و قوای جسمانی و غرایز جنسی او به اندازه کافی رشد یافته است. در فقه ملاک های مختلف بلوغ ذکر شده است، اما قانون مدنی ملاک سن را مطابق نظر مشهور فقهای امامیه پذیرفته است. طبق تبصره 1 ماده 1210 قانون مدنی، سن بلوغ برای پسر 15 سال قمری و برای دختر 9 سال قمری است.

2- رشد: رسیدن کودک به سنین نوجوانی برای سنگبار شدن کافی نیست، بلکه رشد نیز شرط است. هدف از رشد داشتن توانایی مدیریت منطقی دارایی است. در قانون مدنی سن خاصی برای اثبات رشد مشخص نشده است اما در قانونی به نام قانون رشد مددجویان 18 سال تمام شمسی به عنوان شاخص رشد پذیرفته شده است.

بنابراین، اگر خلاف آن ثابت شود، فردی که به سن 18 سال شمسی می رسد، رشید است و فردی که به این سن نرسیده است، سفیه محسوب می شود، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.

3- عقل: به معنای قدرت استدلال در امور محیطی است. جنون در برابر عقل قرار می گیرد.

در حقوق ایران زندانیان چه کسانی هستند؟

در حالی که هاجر در لغت به معنای ممنوعیت است، در اصطلاح حقوقی به معنای منع شخص از مالکیت و حقوق مالی و انجام اعمال حقوقی مانند ازدواج است. بنابراین، افراد ممنوع الخروج، زیر سن قانونی و یا کم توان ذهنی نمی توانند آزادانه امور خود را اداره کنند و بنابراین نیازمند حمایت قانونگذار هستند.

1- سنگ تکیه گاه: به معنای معرفی فرد به عنوان مهجور به دلیل محدودیت های جسمی و روحی است. سنگ محافظ برای حفظ حقوق و منافع صغیر (نابالغی)، صوفیه (عدم رشد) و مجنون (عدم عقل) تجویز می شود. اساس سنگ پشتیبان فقدان یا ضعف ذهن یا اراده است.

2- سنگ شک: در اینجا در مورد مهجور شک داریم و می خواهیم از حقوق اشخاص ثالث در مقابل مهجور حمایت کنیم. در واقع مبنای قانونی چنین سنگ هایی فقدان اراده یا نقص نیست. ورشکستگی نمونه ای از این نوع سنگ است. ورشکسته حق تصرف در اموال خود را ندارد زیرا تصرف آن خلاف حقوق طلبکاران او است.

در صورت استفاده مطلق، اصطلاح سنگ به معنای سنگ حمایت است، نه سنگ شک.

صغیر و هاجری

1- صغیر نابالغ: شخص نابالغی که قدرت درک و فهم ندارد و خوب از بد و منفعت از ضرر نمی تواند تشخیص دهد و اراده قانونی ندارد. در واقع صغیری که قضاوت نمی کند، فردی است که از بیع و خرید اطلاعی ندارد، یعنی نداند بیع موجب خلع ید و خرید موجب تملیک می شود.

2- فرزند خردسال: اگرچه به سن بلوغ نرسیده است، اما کودکی است که دارای قدرت درک و استدلال نسبی است، خوب از بد، منفعت را از ضرر تشخیص می دهد و دارای اراده قانونی است. در قوانین ما سن خاصی به عنوان سن تبعیض تعریف نشده است و در هر موردی قاضی باید تشخیص دهد که آیا صغیر به سن تبعیض رسیده است یا خیر.

معاملات حقوقی جزئی قابل حسابرسی و غیر قابل حسابرسی

طبق ماده 1212 قانون مدنی، اعمال صغیر نسبت به اموال و حقوق مالی خود باطل است و صغیر می تواند مال را مجاناً از قبیل قبول هبه کند.

طبق ماده فوق اقدامات حقوقی صغیر به دلیل فقدان اراده باطل است. در واقع فردی که اراده قانونی ندارد نمی تواند اقدام قانونی انجام دهد و حتی اگر ظاهراً در حال انجام عمل حقوقی باشد باید آن را باطل دانست.

اقدامات جزئی به 3 دسته تقسیم می شوند:

1- اعمال کاملاً مضر: اصولاً باطل است.

2- اعمالی که کاملاً منفعت داشته باشد مانند قبول هدیه صحیح خواهد بود.

3-اعمال با احتمال منفعت یا ضرر: اگر این اعمال بدون اذن ولی یا ولی انجام شود باطل است که در این صورت باید انجام شود.

عقد غیرقابل اجرا به معنای عام هر قراردادی است که اثر حقوقی نداشته باشد، اما به معنای خاص، عقدی ناقص است که قابلیت فسخ را دارد و با اضافه شدن بعدی به تصویب، قانونی می شود. . در واقع انجام نشدن تکلیف مشخص نیست، اما در صورت اجرای عمل، معامله صحیح تلقی می شود و عواقب قانونی خود را بر جای می گذارد و در صورت اجرا نشدن، باطل می شود.

از آنجایی که حالت نجاست در صغیر قبل از پاک است، یعنی صغیر ابتدا غیرقابل کنترل است و سپس به مرحله حسابرسی می‌رود، حکم می‌کنیم که اگر در ممیزی یا غیرقابل کنترل بودن صغیر شک وجود داشته باشد، قابل تفتیش نیست. و شخصی که ادعای بی اعتباری معامله انجام شده توسط صغیر را دارد قابل حسابرسی نیست. از آنجایی که ادعای او منطبق بر اصل است، نیازی به ارائه مدرک ندارد.

حدود مجنون و حجر او

1- دیوانه شدن دوره ای: چنین شخصی گاهی دیوانه می شود و گاهی دیوانگی اش از بین می رود.

2- جنون تطبیقی ​​(دائمی): چنین فردی دارای جنون مستمر و دائمی است.

اقدامات حقوقی دیوانه کننده

بر اساس ماده ۱۲۱۳ قانون مدنی، مجنون کامل و مجنون ادواری نمی‌توانند حتی با اذن ولی یا ولی خود حقوق مالی و مالی را به دست آورند، اما اعمال حقوقی او در غیاب صحیح است. جنون در فردی که به طور دوره ای مجنون است.

بر اساس این ماده، هر چند معاملات حقوقی دیوانه باطل است، اما از آنجایی که مجنون ادواری گاهی در دوره آفازی قرار می گیرد و در این ایام سلامت خود را به دست می آورد، معاملات حقوقی که در این مدت انجام می دهد صحیح و معتبر است. آفاکا ثابت و مسلم است.

غیر رشید و هدی حجر

کلمه “احمق” مترادف با حماقت است. در قانون مدنی احمق به کسی گفته می شود که عاداتش اسراف و دارایی هایش غیرعاقلانه باشد.

باید به خاطر داشت که سفیه کسی است که عموماً و غالباً نابخردانه مال خود را در اختیار داشته باشد و اگر گاه گاه از روی نابخردانه مال خود را تصرف کند یا به ندرت در معاملات مورد تدلیس قرار گیرد، بی خرد محسوب نمی شود.

صغیر معمولاً به شخصی اطلاق می شود که پس از بلوغ به رشد کافی نرسیده یا پس از آموزش این رشد را از دست داده است، در حالی که خردسال به فردی اطلاق می شود که هنوز به بلوغ نرسیده است اما تا حدودی قدرت درک و درک را دارد. سود و زیان معاملات را شناسایی و تسویه می کند.

اقدامات قانونی غیر اخلاقی

صلاحیت هاجر صفیه محدود به امور مالی است، اما او می تواند در امور غیر مالی مانند طلاک صفیه نیز اقدام قانونی کند. ماده 1214 قانون مدنی مقرر می دارد که معاملات و تملک اموال صغار بدون اذن ولی آنها صحیح نیست اعم از اینکه این اذن قبل از عمل بوده باشد یا بعد از آن. با این حال، انواع کالاهای رایگان حتی بدون اجازه معتبر هستند.

بر اساس مقاله مذکور، رفتارهای احمقانه به 3 نوع تقسیم می شود:

1- افعال کاملاً زیان آور: باطل و بی اثر است حتی در صورت اذن والدین یا قیم.

2- اعمال منفعت: نیازی به اذن پدر و مادر یا قیم ندارد و به اراده قانونی سفیه معتبر است.

3- مواردی که احتمال منفعت یا ضرر وجود دارد: اعمالی است که توسط ولی یا ولی انجام نمی شود.