تیروئیدیت: علل، علائم، درمان و پیشگیری

بعدی- تیروئیدیت التهاب غده تیروئید است که در قاعده گردن و در کنار نای قرار دارد. این بیماری که به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود، در افراد میانسال (30 تا 50 سال) و به ویژه در زنان بیشتر دیده می شود.

بر اساس این گزارشتیروئیدیت انواع مختلفی دارد، از جمله تیروئیدیت هاشیموتو (التهاب مزمن، خود ایمنی) و تیروئیدیت تحت حاد (معمولاً به دنبال عفونت ویروسی).

علائم شایع تیروئیدیت

علائم تیروئیدیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. بزرگ شدن غده تیروئید، درد و حساسیت به لمس: این علائم در اکثر افراد مبتلا رخ می دهد.
2. تب: تب همراه با التهاب غده تیروئید.
3. درد فک یا گوش: گاهی اوقات درد می تواند به فک یا گوش نیز سرایت کند.
4. پرکاری تیروئید: ضربان قلب سریع، تحریک پذیری، لرزش و کاهش وزن سریع از علائم پرکاری تیروئید هستند.

علل تیروئیدیت

علل مختلفی می تواند منجر به تیروئیدیت شود، از جمله:

1. اختلالات سیستم ایمنی: به ویژه تیروئیدیت هاشیموتو و تیروئیدیت پس از زایمان.
2. ویروس ها: ویروس هایی مانند اوریون و آنفولانزا می توانند باعث التهاب در غده تیروئید شوند.
3. عفونت باکتریایی: عفونت باکتریایی غده تیروئید (نادر).
4. عوامل تشدید کننده: بیماری های اخیر مانند سل، بارداری، سابقه خانوادگی بیماری تیروئید یا سابقه اختلالات تیروئید.

پیشگیری از بیماری تیروئید

هیچ پیشگیری خاصی برای تیروئیدیت وجود ندارد. با این حال، توجه به سلامت عمومی و پیگیری های پزشکی ممکن است در کاهش خطر ابتلا به این بیماری مفید باشد.

نتایج مورد انتظار در تیروئیدیت

تیروئیدیت معمولاً با درمان قابل درمان است و بسیاری از افراد بهبود می یابند. برخی از افراد می توانند به تنهایی بدون نیاز به درمان بهبود یابند. پیگیری منظم پزشکی پس از درمان توصیه می شود.

عوارض احتمالی تیروئیدیت

اگر تیروئیدیت به طور مناسب درمان نشود، می تواند باعث از دست دادن دائمی عملکرد تیروئید شود و نیاز به جایگزینی مادام العمر هورمون تیروئید داشته باشد.

اصول کلی درمان تیروئیدیت

تشخیص تیروئیدیت ممکن است شامل آزمایش خون، اسکن تیروئید رادیونوکلئید و سونوگرافی (نادر) باشد. درمان بستگی به نوع تیروئیدیت دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درمان دارویی: بسته به نوع تیروئیدیت، داروهای ضد تیروئید یا هورمون های تیروئید تجویز می شود.
2. جراحی: در صورت لزوم، برای کاهش فشار روی نواحی مجاور گردن یا تخلیه آبسه (که نادر است).

داروهای تیروئیدیت

1. داروهای ضد تیروئید یا جایگزینی هورمون تیروئید: برای درمان تیروئیدیت.
2. مسدود کننده های بتا آدرنرژیک: برای کنترل علائم پرکاری تیروئید.
3. آنتی بیوتیک ها: برای مبارزه با عفونت در صورت لزوم.
4. داروهای کورتیکواستروئیدی: برای کاهش التهاب (نادر).
5. آسپرین با دوز بالا: برای کاهش التهاب.
6. مسکن ها: برای کاهش درد در صورت لزوم.

فعالیت در طول تیروئیدیت

پس از بهبود علائم، فرد می تواند فعالیت های عادی خود را از سر بگیرد. بهتر است تا زمان بهبودی از فعالیت های شدید خودداری کنید.

چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد؟

1. علائم تیروئیدیت: اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علائم تیروئیدیت را دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
2. در طول درمان: در صورت بروز علائمی مانند تب، قرمزی غده تیروئید، خستگی شدید یا علائم جدید و غیر قابل توضیح.
3. عوارض جانبی داروها: داروهای تجویزی که برای درمان تیروئیدیت استفاده می شوند ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که نیاز به مداخله پزشک دارد.