Zainab Kazemkhah: این نمایشگاه شامل مجموعه ای از نقاشی ها به نام دیوار صمغ ، “آفات” و همچنین قطعات موسیقی با ریتم های تاریک و غیر منتظره ساخته شده توسط این هنرمند است. این نمایشگاه به فست فود ، خشونت مسلحانه در کودکی و کاهش صنعتی اشاره دارد که همه آنها لکه های رنگی ، برش و زیبایی های جلا هستند.
“تصاویر آدریان ، از ماشین های زمان و فضا گرفته تا دیوارهای گالری هنری قدیمی ، آسفالت ، دیوارهای رنگارنگ ، خطی و بریده شده مانند نگاه فوری مانند خیابان های سوهو ، سوهو هنوز سوهو است …”
بارودی که به دلیل غرق شدن در شخصیت های خود مشهور است ، همان هیجان را در شخصیت هنرمند خود توصیف می کند. نتیجه آشفته ، صمیمانه و تقریباً جسورانه ناخوشایند است – شاید این دقیقاً دقیقاً باشد.
آیا می توانید در مورد الهام بخش این آثار برای ما بگویید؟
آدریان بردی: البته یک موضوع ثابت از تصاویر شدید در آثار وجود دارد. در عین حال ، خطوط دلتنگی دوران کودکی با دیدگاه عاطفی و تحلیلی وجود دارد. من به انگیزه و واکنش های غریزی خود نگاه می کنم ، چیزی که نتیجه رشد در نیویورک است. فست فود و چیزهایی که در حجم زیادی مصرف می کنیم نیز در این مطالعات منعکس می شود.
آیا حجم منابع ، رنگ ها ، حرکات و سبک ها در طول مجموعه توضیح می دهد؟
در حال رشد در شهر (نیویورک) گاهی اوقات می تواند بیش از حد یا دیوانه کننده باشد ، اما این انرژی من را به نوعی ایجاد کرده است و باعث شده من نقش شخصیت های مختلف را بازی کنم ، زیرا من واقعاً به آنها علاقه مند هستم. آنچه در اشتیاق خود به نقاشی و موسیقی کشف کردم این است که هم کولاژ از تصویر و هم صدا دارند. این فرآیند شبیه به کاری است که من به عنوان یک بازیگر انجام می دهم: ترکیب طعم های رفتار انسان و ترکیب آنها برای ایجاد یک شخصیت.
کدام مضامین در روند ایجاد این نمایشگاه مورد تأکید قرار گرفت؟
ترکیبی از مضامین مختلف. سلاح ها از این ایده ناشی می شوند که “بیایید به کودکان M16 اسلحه اسباب بازی بدهیم و آنها را ترغیب کنند که پدر خود را تحت تأثیر قرار دهند” ، و سپس تعجب می کنیم که چرا کودکان دوست دارند با سلاح بازی کنند. مسئله دیگری که فکر می کنم به درستی و انسانی ، بی خانمان ، پرستاری و مهاجران اساسی مانند مهاجران یا چیزهای متروکه است.
من در نیویورک بزرگ شدم ، جایی که موش ها و موش ها در همه جا هستند. برای من ، این حیوانات نمادی از چیزهای زیادی هستند. وقتی موش ها را در مسیر مترو دیدم ، همیشه با نفرت به آنها نگاه می کردم. فکر می کنم این یک برنامه سیستماتیک برای حذف آنها بود. من این “شخصیت” را در مرکز تجارت خود به عنوان نوعی اعتراض قرار دادم.
شما قبلاً در استودیویی نزدیک به ژان میشل بدیا کار می کردید. شخصی که به عنوان یکی از چشمگیر خود صحبت می کنید. از چه هنرمندان دیگری الهام می گیرید؟
من از بسیاری از هنرمندان الهام گرفته ام. من ممکن است به خوبی نقاشی نکنم ، اما به عنوان مثال Hyrunimus Bush را دوست دارم. کار او مرا مجذوب خود می کند. من همچنین عاشق Vangog هستم. فرهنگ گرافیتی باسک همان چیزی بود که من بزرگ شدم. در ابتدای حرکت. من با تولد این فرهنگ بزرگ شدم ، تولد باسن -نیمه و تحول صنعتی نیویورک به آنچه امروز اتفاق افتاد ، اجتناب ناپذیری رویاهای آمریکایی …
آیا به رویاهای آمریکایی اعتقاد دارید؟
بله ، من معتقدم من یک موقعیت نسبتاً خاص دارم ؛ من فرزند یک مهاجر ، یک هنرمند و یک معلم مدرسه دولتی در کوینز هستم. با این حال ، من توانستم یک حرفه ای موفق را بدست آورم و عشق و قدردانی زیادی از مردم دریافت کردم. از بسیاری جهات ، من فکر می کنم این یک رویای آمریکایی است ، درست است؟
اما در عین حال ، من کاملاً از مشکلات و واقعیت هایی که به دور از موفقیت افسانه است آگاه هستم.
اخیراً ، یکی از منتقدین نوشت که آنها “پاپ و سبک” در مورد کار من بودند. اما این مکان با مخاطب بازی می کند. در این مطالعه منابع سبک تری وجود دارد ، اما من یک بخش عمیق و سنگین انجام دادم. من با این واقعیت بزرگ شدم که خانواده ام همیشه مرا به بیمارستان می بردند و دستم را با آتش بازی سوزاندند ، دستم برای کاهش سوزاندن ، برای خرید یک کارتریج سربار درگذشت … همه ما بخشی از ما هستیم.
مردم در مورد تجارت شما چه سوء تفاهم می کنند؟
نگاه کنید ، من نیازی به تصحیح درک کسی ندارم ، اما آیا این ظاهر سطحی از انتقاد در قلب این آثار است؟ بنابراین اگر کسی نفهمد ، او نمی فهمد ، اما او در واقع کل کار را از دست داد. برخی از آنها به چیزهایی اشاره می کنند که متناسب با حقیقت نیستند ، و اشکالی ندارد.
من می دانم که در شرایطی هستم که دیدن من به روش دیگری دشوار است. کار من در حال حرکت است ، اما بسیاری از آنها نمی دانند که نقاشی و طراحی زودتر شروع به اقدام می کنند ، یا من سالهاست که کار می کنم. طبیعی است که وقتی کسی چیزی را می شنود ، احساس ناسازگاری داشته باشید ، اما فقط وقتی ذهنیت خاصی پیدا می کند – و من آن را کاملاً درک می کنم.
بیشتر کارهای شما به فرهنگ و آرم های عامه اشاره دارند. اگر بوم کاملاً سفید دارید و فقط ذهن شما الهام می گیرد ، روی بوم چه خواهد بود؟
با الهام از رشد در محله منهتن تحتانی ، جایی که زیبایی زیادی را در قلب فرسودگی پیدا کردم ، به یک روش کار چند منظوره ، چند لایه و رو به زوال رسیدم. کاری که من ابتدا “خراب” انجام می دهم – من تکنیک های مختلفی برای انجام این کار دارم. وقتی به جایی رسیدم که احساس می کنم کار به اندازه کافی “جذاب” است ، سپس وارد عناصری می شوم که به معنای من است و مربوط به حال است. بعضی اوقات من یک ایده مفهومی دارم – به عنوان مثال ، موتورها یا اتومبیل های “کبوتران” – زیرا من در کوینز با مسابقه کشیدن یا مسابقه شتاب بزرگ شدم.
مناطق کاری یا استودیوهای شما چیست؟
من چند مکان مختلف دارم من یک ساختار عالی برای انجام کارهای عالی و ساخت مجسمه طراحی کردم – که ایده زیادی دارم. من سالها در ساحل غربی بوده ام. من همچنین در جنوب فرانسه با دوستانم استودیو داشتم. وقتی در مکان های تیراندازی بودم ، روی کاغذ و کولاژ زیادی کار کردم که نوعی افتتاح بود ، به خصوص در دوره قرنطینه در کاوید در لندن.
آیا فکر می کنید نقش هایی که بازی می کنید بر سبک هنری شما تأثیر خواهد گذاشت
قطعاً تنها چیزی که من در فیلم وحشیانه تجربه کردم ، مجموعه آفات را به یک سریال کامل از یک بازتاب کثیف تبدیل کرد. علاوه بر این ، در دهه 1980 و 1980 ، فیلم هایی که من در ذهنم بزرگ شدم. عناصر سینمای اکشن نیز در تجارت من هستند – فیلم های اساسی اسکورسیزی و البته همیشه “پدر تعمید” الهام بخش وجود دارد.
در مورد دیواره لثه ای که در گالری تنظیم کرده ایدبشر
جالب دوست من جکی چان به دهانه آمد و یک آدامس روی آن گیر کرد … و کسی زنگ زد!
جدی نیست؟! آیا می توانید به من بگویید که ایده دیوار لثه از کجا آمده است؟
بری: صادقانه بگویم ، من بسیار سبک و حس طنز دارم – شما می دانید ، حتی اگر همه نباشند. آنچه من می خواهم سفر است. دیوارهای لثه وجود دارد که در جهان واقعاً عجیب است! برای این مطالعه بسیار عالی است که یک یا دو سال با نمایشگاه های مختلف سفر کنید و سپس می توانم آن را روی دیوار استودیو نصب کنم.
هنگام راه رفتن در این منطقه چه احساسی دارید؟
بری: صادقانه بگویم ، لحظه ای که اکنون واقعاً از آن قدردانی می کنم. این هنر چیزی نیست که من تازه آن را شروع کرده ام یا فقط آن را انجام داده ام. سالها طول کشید تا شغل من با دیگران به اشتراک بگذارم. من با شریک زندگی خود سخنرانی های زیادی کردم (همیشه آنجا بودم زیرا می خواستم خارج از استودیو باشم). چیزهای زیادی وجود دارد که من هنوز با کسی به اشتراک نمی گذارم.
در مورد موسیقی ، من کارهای زیادی برای انجام دادن دارم. من صدایی برای باز کردن یک نمای صدا ساختم. نسخه صوتی این تصاویر با شپش هایی که ساخته ام. به همین دلیل من آن را ارائه کردم ، نه به معنای “دیدن درد” ، بلکه نشان دادن یک سبک خلاق سازگار در تمام کارهایی که متعلق به آن هستم.
موسیقی شما برای افتتاحیه ترکیبی از دامار ، R&B و هیپ هاپ تیره بود. آیا شما در این مورد صحبت می کنید؟
بری: من می خواستم موسیقی بیشتر سازندگان فضایی باشند ، نه کپی. یک ساختار حلقه سنتی بدون شکل سنتی. چیزی در گوشت شامل صدای خیابان ها ، کودکانی است که در زمین های بازی ، شعارهای تبلیغاتی قدیمی و همه چیز بازی می کنند. تمام این عناصر موجود در اثر خزانه داری – حتی قطعات تاریک تر ، زیرا من شپش های لگن را بسیار تاریک می کنم.
به نظر می رسد که در مورد این چیزها صحبت می کنیدبشر
قطعاً من فقط می خواهم خلاق بمانم. احساس می کنم واقعاً خوش شانس و متفکر هستم.
منبع: کالچر
۵۹۵۹
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین