Reyhaneh Eskandari: روزگاری ، حتی خنده طولانی در بافت سینمای ایران معنی داشت. خنده درک شما ، خنده ای که از زندگی بیرون می آید. فیلم هایی مانند “لیلی با من” یا “اجاره” نه تنها مردم را می خندند ، بلکه در مورد لبخند و اشک هایی که مخاطبان را از سالن فرستادند صحبت کردند. اما اکنون ، گویی معادله تغییر کرده است. به نظر می رسد که خندیدن برای افراد امروزه به بیشترین نیاز به افراد نیاز دارد و سینما فقط این نیاز ساده و فوری را فراهم می کند. چه زمانی و چرا مخاطبان سینما از تفکر لذت بردند؟ امروز ، اجلاس جدول فروش کارهای جالب امروز و فیلم های هویت فرهنگی غیر مجلسی یا مکانی که فروش مورد انتظار شروع می شود.
این فقط تغییر سلیقه نیست ؛ این یک زنگ هشدار است زیرا ما یک علامت ، فرهنگ عمومی یا طعم جمعی می نامیم. یک روز ، چه اتفاقی برای روایت های اجتماعی ، انتقادات هنری و زبان طنز آمیز که او نگاه کرد ، جایگزین کمدی کمدی شد؟
مسئله این است که بیشتر آثار امروزی به یک سرگرمی تک زمان تبدیل شده اند که مخاطب پس از تماشای آن به یاد نمی آورد ، دشوار است یا حداقل پس از تماشای. یک روز ، فیلمسازان بزرگ ، علی رغم تغییر نسل و طعم و مزه طعم هنوز دیده و نادیده گرفته می شوند ، سؤال این است: محصولات جدید هنری از این زمینه عمیق اجتماعی و فکری؟
به منظور تجزیه و تحلیل این درس کمرنگ ، ما برای مدت طولانی با شاهین امین ، منتقد سینمای ایران سخنرانی کرده ایم. وی اظهار داشت دلایل نقش سازندگان ، اقتصاد ناسالم ، سانسور و حتی فروپاشی زبان و ادبیات عمومی. در زیر متن این مکالمه را خواهید خواند.
برای شروع بحث ، می توانم توجه کنم که می توانیم بسیاری از فیلم های دهه 1980 ، بارها و بارها 2 و 6 را ببینیم ، اما امروزه بیشتر فیلم ها با سابقه تولید قبل از پایان تاریخ منسوخ شده اند. چگونه وارد این وضعیت شدیم؟
در دهه 1980 ، در دهه 1980 و حتی در اوایل دهه 1980 ، پول هنوز پول اول و غالب جامعه نبود. برخی از مدیران ، ایده ها و سیاست گذاران برنامه در مورد فرهنگ جدی بودند. داشتن یک نگرانی فرهنگی و کیفیت سینمایی آن روزها یک ارزش مهم بود. همه برای فروش و جذابیت سرمایه گذاران ثروتمند خلاصه نشده است. من نمی گویم که این فیلم در آن زمان تولید نشده است ، اما حداقل بخش مهمی از رویداد سینما سینمای بدن می تواند تعادل قابل درک بین نگرانی های فرهنگی و تعادل مسائل اقتصادی را درک کند. در نتیجه ، فیلم های دائمی و میانگین آثار با صلاحیت های لازم بیشتر از امروز بود. اما اکنون ، پول بسیار بالاتر از هر ارزش دیگری بوده و صنعت سینمای سرمایه داری را فتح کرده است.
فالکون امین
این تسلط چگونه اتفاق افتاد؟
اول از همه ، ما می دانیم که سرمایه و سرگرمی بخش مهمی از سینما است. سینما یک صنعت گران قیمت است که مبتنی بر سرگرمی است. با این حال ، هنگامی که سرمایه و درآمد پول قدرت و ارزش مطلق ، طعم و کیفیت و بازده کیفیت و بین سطحی بودن ، کپی کردن و مگا است. سپس به کیفیت همان جریان سرگرمی آسیب می رساند. در این حالت ، سرمایه داری ممکن است پس از مدتی علیه او عمل کند و باعث شود مخاطب از سینما جلوگیری کند.
اما چگونگی سلطنت سرمایه داری فراتر از سینما است. بارها گفته ام که سینما تابعی از متغیرهای مختلف در جامعه است. تجزیه و تحلیل وضعیت سینما بدون جریان اجتماعی باعث اشتباه ما می شود. چرا وضعیت فعلی سینما مانند این است ، نه فقط خود سینما. علاوه بر مشکلات موجود در سینما ، عوامل اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی در جامعه فعلی و ساری در سینما گنجانده شده است.
از دیدگاه شما ، وضعیت فرهنگ عمومی در این راستا چقدر بازی کرده است؟
این نقش بسیار محکمی دارد. فرهنگ و طعم عمومی ما در 5 سال گذشته کاهش یافته است. چون خوراک خوبی نیست. دستگاه هایی که باید سعی در افزایش لذت های عمومی داشته باشند و سعی در کسب بودجه بزرگ داشته باشند ، در واقع برعکس بودند. فقط برای 4-5 سال گذشته به روند برنامه های تلویزیونی و سریال های تلویزیونی توجه کنید یا برخی از موسیقی ، رمان نویس ها و سایر تولیدات فرهنگی هنری را در نظر بگیرید. چند سال گذشته است که نام یک رمان توسط زبان خوانندگان بالقوه غرق نشده است. حتی اگر یک داستان خوب نوشته شود ، یاد نمی گیرد. آیا به یاد دارید که رمان ایرانی هر سال در 5 سال گذشته ترجیح داده می شود؟ حتی یک رمان محبوب اما با کیفیت با روایت و نثر جذاب؟
هنگامی که طعم عمومی سقوط می کند ، سطح انتظار کاهش می یابد. اگر مخاطب از نظر متن و ساختار یک خوراک فرهنگی خوب داشته باشد ، طعم آن افزایش می یابد. متأسفانه ، این فرایندی است که کیفیت را در زمینه فرهنگ موجود و زرد نادیده می گیرد.
حتی ادبیات عمومی در معرض آفات جدی قرار داشت. بیشتر ادبیات ، انجمن های رسمی ، کارگران بصری ، فضای سایبر و غیره. این زشت و زشت شده است. متأسفانه ، برخی از گروه های مرجع فکر می کنند که باید از این ادبیات برای افزایش تأثیر سخنان خود استفاده کنند.
دلایل اصلی این وضعیت چیست؟
تعدادی از عوامل مختلف تأثیر داشتند. منابع اقتصادی و معیشت ، تبعیض ، تنش های مختلف سیاسی و اجتماعی و آینده آینده باعث خستگی ، سرخوردگی و خستگی می شود. به طور طبیعی ، در چنین فضایی ، بسیاری از بینندگان برای خلاص شدن از شر و خندیدن حداقل یک ساعت به سینما می روند. احتمالاً چند ساعت بعد آنها فیلم را فراموش می کنند. در حقیقت ، مجموعه ای از فضای جامعه ، سیاست های فرهنگی آژانس های مربوطه ، عدم کفایت سرمایه داری و سینما باعث شد تا مخاطبان را در این راستا قرار دهند.
حسابرسی در این فرآیند چقدر مؤثر بود؟
حسابرسی باید حداقل باشد. هنگامی که گسترده ، لذت بخش و جناح است ، باعث بی ادبی می شود. این یک قانون بسیار ساده در سراسر جهان است. هنگامی که حسابرسی بسیار شخصی می شود ، اجازه می دهد چیزی باشد و برای دیگران ممنوع باشد. اعتیاد مردم تعیین می کند که چه چیزی اعمال شود ، نه قوانین خاصی. سازنده همچنین به جاده ای می رود که دچار مشکل نمی شود. من هیچ دیدگاه بنیادی ندارم ، اما می گویم که معیارها باید واضح و مینیمالیستی باشد بدون اینکه با اکثریت جامعه مغایرت داشته باشد.
چه می شود اگر آنها بخواهند امروز فیلمی مانند “اجاره” بسازند؟ آیا مجوز ساخت وجود دارد؟
من به احتمال زیاد آن را انجام نمی دهم. همانطور که من به آن فکر نکرده ام ، فیلم هایی مانند “آبادانی” ، “نرگس” ، “پوست شهر” ، “هامون” ، “سگ” ، “من یک آهنگ 5 ساله دارم” و موارد دیگر. تمام مناطق اجتماعی ، از جمله فرهنگ ، برای رشد به تنوع و کثرت نیاز دارند. سریال های تلویزیونی مانند “میوه ممنوعه” ، “دین” و حتی “روزهای عجیب” دیگر نمی توانند ساخته شوند.
تصویر “اجاره”
آیا سرمایه و منابع ناشناخته در کاهش کیفیت تولید مؤثر هستند؟
کاملا یکسان است. اقتصاد غیر قابل احترام منبع فساد است.
فکر نمی کنید این قابل پیش بینی باشد؟
هشدارهای آگاه ، دلسوزانه و پیش بینی کننده ای وجود داشت. با این حال ، در پنج سال گذشته ، من فکر می کنم که سیاست گذاران ممکن است ناشی از عدم تسلط بر آنچه مقامات مهم و مؤثر و فرهنگی است ایجاد نشود.
۵۹۲۴۴
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین