مکانیسم Snapback در بند 2 توافق نامه Brajam و تصمیم شورای امنیت سازمان ملل پیش بینی شده است. براساس این مکانیسم ، هر یک از اعضای شرکت کننده بریگام می تواند این موضوع را به کمیسیون مشترک بریگام و سپس به شورای امنیت هدایت کند اگر ادعا کند ایران با تعهدات ایران مطابقت ندارد.
روزنامه کیهان نوشت: اگر شورای امنیت تصمیمی برای ادامه تحریم ها در مدت 30 روز انجام ندهد (ایالات متحده توسط حق وتو پذیرفته نمی شود) ، تمام مجازات هایی که قبل از توافق دوباره به کار می روند یا به حالت تعلیق در می آیند. این هزینه های سنگین اقتصادی ، سیاسی و حتی حقوقی را کاهش داده و به همراه خواهد داشت.
به همین دلیل ، جمهوری اسلامی ایران باید از ظرفیت فرزندان برای ارسال پیام باز به احزاب مخالف استفاده کند. طرف اروپایی که منفعل است و نسبت به چنین تهدیدی واکنش نشان می دهد ، نتیجه می گیرد که برای فعال کردن مکانیسم ماشه هزینه نخواهد داشت.
با این حال ، از طرف دیگر ، اگر شورای مشورتی اسلامی ، مبتنی بر صلاحیت قانونگذاری ، موظف است توافقنامه سلاح هسته ای (NPT) را در مدت زمان مشخصی محروم کند ، اگر شورای مشورتی اسلامی به وضوح قانونی را بپذیرد که به وضوح تأکید می کند که آیا مکانیسم ماشه فعال شده است. با
چنین قانونی نه تنها در چارچوب قوانین داخلی ایران اعمال می شود ، بلکه از نظر حقوق بین الملل نیز به عنوان قانونی در نظر گرفته می شود. زیرا طرف مقابل حق دارد علیه یکی از طرفین قرارداد علیه اقدام غیرقانونی یا قابل توجه اقدام کند. مهمتر از همه ، چنین قانونی قبل از واکنش به یک رویداد ، بازدارنده ای دارد. یعنی با بیان خطوط قرمز قانونی سیستم ، طرف مقابل از آن عبور خواهد کرد.
مجمع مشاوره اسلامی نه تنها قوه مقننه در چنین زمینه هایی بلکه سنگر برای حمایت از استقلال ملی و حاکمیت است. پیشینی از مکانیسم ماشه نه تنها یک اقدام دفاعی بلکه یک حرکت منطقی و محرک برای تقویت منافع ملی در سیستم بین المللی خواهد بود. اکنون زمان آن رسیده است که از سیاست خارجی خارج شویم و به ابزاری فعال بازدارندگی تبدیل شویم.