KHOSROW SINA -HEDREPENEKLiK/ سینمای تجربه گمشده

KHOSROW SINA -HEDREPENEKLiK/ سینمای تجربه گمشده

7. به دنبال جلسات کنفرانس تحقیقاتی فیلم کوتاه تهران ، با مشارکت فیلمسازان و محققان مانند نقاشی حسن و جید جاواد میر هاشیمی ، یک نمایش اولیه با عنوان “از متن به واقعیت ؛ سینمای مستند” و همچنین یک مدیر اولیه مستند Fora Saina ، یک Co -Co -Drectore Sinirector Sinirector Sinirector Sinirector در این رویداد ، حسن پین ابتدا وضعیت سینمای مستند ایرانی را مورد بررسی قرار داد و آن را با تجربه نسل های قبلی مقایسه کرد.

“هر ساله ، تقریباً هزار مستند در مراکز تلویزیونی و تولید به نمایش گذاشته می شود ، اما فیلم های کمتری می توانند روی تحقیق متمرکز شوند.” فقط دو یا سه فیلم از این معدود افراد ظاهری مستقل و شخصی دارند.

این نقاشی بیشتر بر اهمیت اتصال مستندهای گذشته به هنر و ادبیات تأکید کرد و گفت: “در دهه 1980 و 1980 ، تاها با شعر ، موسیقی و نقاشی رابطه نزدیکی داشت ، مانند طیب ، اصلانی و خسرو سینا.” این باعث شد فیلم های او زبانهای شخصی و استعاری باشد. بسیاری از فیلم های مستند اکنون فقط رویدادها را ضبط می کنند و زیبایی شناسی و خلاقیت کم رنگ است. اگرچه سینمای مستند نه تنها یک رکورد واقعیت است. برعکس ، او باید کارگردان و دنیای شخصی خود را توصیف کند.

در بخش دیگری از سخنان خود ، این فیلمساز بر اهمیت استفاده از استعاره ها و اشکال خلاقانه در روایت تأکید کرد و نمونه هایی از آثار Khosrow Sinai مانند “Haj Misur” و “Sailing” را بیان کرد. وی توضیح داد که سینا نه تنها شخصیت های واقعی را در مقابل دوربین به ارمغان آورده است ، بلکه با همکاری و بازی در نقش های خود ، لایه جدیدی را نیز روایت می کند. امروز ، با وجود امکانات فنی جامع ، شجاعت و تجربی نسل قبلی کمتر قابل مشاهده است. ما باید بتوانیم تحقیق و ادبیات را به یک ساختار سینمایی تبدیل کنیم و فقط فراتر از نمایش واقعیت باشیم.

در بخش دیگری از سخنان خود ، این نقاشی ، که خاطره دوران دانشجویی سینا در اواخر دهه 1980 بود ، در مورد اهمیت تجربی در سینمای مستند بحث کرد.

وی توضیح داد که سینا حتی در آثاری که به نظر می رسد موضوعی ساده مانند یک فیلم درباره یک مجسمه ساز دارند ، فراتر از واقعیت واقعیت است. سینا هرگز آن را در مقابل مجسمه ساز قرار نمی دهد تا روند را نجات دهد. او از خروجی و آثار این هنرمند استفاده کرد و دنیای جدیدی را با روایت استعاری و شاعرانه ایجاد کرد. در یکی از این فیلم ها ، یک کبوتر کنجکاو وارد یک منطقه بسته می شود ، وارد یک دنیای مرده جهانی می شود و سرانجام یکی از آنها می شود. فیلم دوباره پرواز می کند. آخرین موردی که می تواند یک تفسیر سیاسی ، عرفانی یا شاعرانه داشته باشد.

محقق تأکید کرد که این دیدگاه تجربی و خیالی تمایز بین مستندهایی مانند Khosrow Sinai است: ترس از حمله و به دست آوردن اعتماد به نفس بدون ترس از انتقاد. امروز ، اگر همان طرح ها به حاکمان سینمایی ارائه شود ، بعید است که با آن ارتباط برقرار کنید.

در پایان قسمت ، وی افزود: “فیلم های سینا نشان می دهد که معنای عمیقی در مورد زندگی و مردم ایجاد می کند ، حتی با استفاده از یک پرنده کوچک یا یک شیء زنده.” این امروز در سینمای ما کمتر رایج است.

پس از این جلسه ، یادداشتی از محمد نظمی نژاد ، فیلمساز و محقق خوانده شد که نتوانست در این جلسه شرکت کند. در این یادداشت ، وی در مورد موضوع “پرتره” در عکاسی و نرخ با مستند پرتره بحث کرد.

در بخش اول خاطره خود ، تاهامی نژاد در بخش اول درجه خود با اشاره به اولین تعریف از پرتره نوشت:
پرتره موجود در عکس تصویری از صورت یا شخصی است که جلوی دوربین نشسته است. با این حال ، این اصطلاح گاهی به معنای تحقیق موردی است. به عنوان مثال ، یک مستند درباره یک روستا و چهره آن روستا یک مستند پرتره است. زیرا شبیه مرجع است.

وی سپس خطاب به مفهوم “چهره سازی” خطاب و توضیح داد: هنر هنر ارائه یک تصویر قابل شناسایی یا ارائه شخصیت فردی است. تصویری که جزئیات ، شرایط و روحیه شخصیت وی را در زندگی حرفه ای و خصوصی وی منعکس می کند. حتی اگر مدل ناشناس باشد ، هویت آن همچنان به طور مؤثر منتقل می شود. چنین تصاویری معمولاً تلاشی برای مقابله با ثبت نام یا ادغام حافظه بصری افراد در زمان زمان و سیاست های شخصی یا عمومی است.

در زیر ، این رقم می تواند در تلاش مشتری یا تلاش هنرمند انجام شود و برای یافتن جنبه هنری موضوع و درگیری بین تخیل هنرمند حل شود. این مدل ممکن است جوان یا پیر ، مشهور یا ناشناس ، غنی یا متوسط ​​با دیگران به تنهایی یا با دیگران باشد. حتی “partrel خود” یا حتی یک کارتون نوعی پرتره است که در آن صورت خواص صورت را برای یک تفسیر خاص – که گاه خصمانه است – اغراق می کند.

سرانجام ، Ta’aminejad عناصر اصلی پرتره را ذکر کرد:

موضوع (موضوع)

زیبایی شناسی متن (ترکیب ، رنگ ، روشنایی و پس زمینه)

مشابه

نمایندگی (چهره چه چیزی را به تصویر می کشد)

خصوصیات (از جمله درک زبان بدن)

این یادداشت نشان می دهد که تصور می شود که پرتره نه تنها تصویری از چهره Ta’aminejad ، بلکه روایتی بصری از هویت و شخصیت شخص است. تعریف خوبی از سینمای مستند و نگرانی ها.

پس از این جلسه ، سید جاواد میر هاشیمی ، محقق و فیلمساز ، مقاله ای با عنوان “استراتژی های مستند برای تغییر شخصیت: حقیقت در بیوگرافی و افسانه” ارائه داد. در این مقاله ، وی در مورد مشکلات پیچیده مستندها در نمایش شخصیت های فیلم های بیوگرافی بحث کرد.

میر هاشمی توضیح داد که مستندهای بیوگرافی یا بیوگرافی فقط یک داده ثابت نیستند ، بلکه شخصیت همیشه یک فرآیند پویا و همه کاره است که همیشه در رمز و راز است. برای درک صحیح شخصیت ، وی معتقد است که فیلمساز علاوه بر داده های خارجی باید به روانشناسی اجتماعی و روابط انسانی نیز توجه کند.

وی در یادداشتی که در این جلسه خواند ، توضیح داد: “فیلمساز لازم نیست به فیلم وصل شود و شخصیت را توضیح دهد. خود فیلم باید ظاهر شود. فیلمساز باید پایبندی فیلم را داشته باشد و شخصیت را توضیح دهد.
او نمی خواهد نمادی باشد. آینه توپ.

بعداً ، وی به سنت فکری و ادبی ایران اشاره کرد: همیشه اعتقاد به فرهنگ ما وجود داشته است که حق یا درست وجود ندارد. سؤال این است که یک فیلمساز در مقابل شخصیتی که تمایلی به توضیح اسرار زندگی خود ندارد ، چه کاری باید انجام دهد؟ رضایت از مسئله همیشه اولین خواننده Rostam است.

به منظور شفاف سازی بحث ، میر هاشمی ، اعترافات آگوستین ، ژان -جکوک روسو ، الغزالی و گوری جلال آل الحمد نمونه هایی از سنت نوشتن مانند سنگ در تاریخ فکر را گفتند. با این حال ، اخلاق مستند بیان می کند که ما زندگی فرد را با دانش آسیب زا به خطر نمی اندازیم. همانطور که پروفسور تاهامی نژاد گفت ، توصیه “رفتن به کار ، ذخیره و دین در هیچ کجا توضیح داده نمی شود” ممکن است اساس اخلاقی کار ما باشد.

سرانجام ، میر هاشیمی در “میسور حج” Khosrow Sinai شرکت کرد و به یاد معروف رومی بث ، که توسط یکی از دوستان Hac Muhammad Masorah Al -molki خوانده شد ، به یاد آورد:

«چادر گرمایی زاغان در گلشان
بالبالان پنهان و ضرب و شتم “.”

توضیح داد: این شپش از دفتر دوم ماتناوی به معنای سکوت حقیقت هنگام خرد کردن باغ اطلاعات نادان است. با انتخاب این شعر ، سینا دیدگاه خود را در مورد دنیای این هنرمند توصیف می کند. دکتر آگاهی که هنوز در اشعار معاصر مانند شفیسی منعکس شده است.

59243

گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین