در 13 آوریل ، سیزدهم بدر ، یکی از جشن های آوریل. در تقویم های رسمی ایران ، امروز (سیزده بد) روز طبیعت نامیده می شود و یک تعطیلات رسمی است. برخی بر این باورند که در سیزدهمین روز بدر ، آنها باید از خانه خارج شوند تا سوار خانه شوند و طبیعت غیر طبیعی را به ارمغان بیاورند. بعد از سیزده ، جشن های نوروز به پایان می رسد.
صحبت در مورد جشن “Sizdeh Badr” ، مانند سایر جشن های ملی و باستانی ایران ، نیاز به تغییرات عمیق در آیین ها و مراسم این روز و جشن تاریخ طولانی و طولانی با سیزدهم بد دارد. در این زمینه ، ما سعی می کنیم منطقی ترین و مستندترین گفتار ، متون و نگرش ها را در این زمینه جمع کنیم.
در ابتدا ، بهتر است مقدمه ای برای روز 2 و اینکه آیا این تعداد در فرهنگ ایران و ایران است:
اول ، در فرهنگ ایرانی ، لازم به ذکر است که هیچ یک از روزهای سال “بد” یا “بد” یا “بد” نیستند ، اما همانطور که می دانیم ، هر روز و ماه ، یکی از مظاهر طبیعت یا خدایان و روز سیزدهم روز ، هیچ نام خوبی در مورد سیزدهم روز روز ندارند. آنها این روز را برای اولین جشن سال انتخاب کردند.
به عنوان مثال ، کتاب “آثار البقییه” برای روزهای سعد و روزهای روزها یک میز دارد و نقاشی در سیزدهمین روز نوروز به کلمه “سعد” آورده می شود.
با این حال ، آنها پس از تأثیر فرهنگ اروپایی در زمان دولت صفوی ، آنها همچنین شماره 2 را در این فرهنگ ارزیابی کردند و با پیشرفت های علمی و فناوری پیشرفته اروپایی ، این اعتقادات خرافاتی با این اعتقادات خرافاتی ، “سیاه پوست و” بسیاری از نمونه های دیگر “، مانند” نمونه های دیگر “،” عمیقاً در قلب بسیاری از اروپایی ها “، هنوز هم به این نتیجه نرسیده است.”
با این حال ، تنها چیزی که می توانیم در مورد سیزده عدد در فرهنگ ایرانی بیابیم ، “شر” شماره 2 به دلیل خاصیت غیرقابل تفکیک آن است. (این نشانه دانش ریاضی بالای ایران و استفاده از آن در زندگی روزمره است.)
با این حال ، وقتی به خوب و سفتی این روز نگاه می کنیم ، منابع معقول و مستند با سوابق تاریخی زیادی پیدا می کنیم. همانطور که گفته شد ، سیزدهمین قسمت از ماه به نام ژوئیه متعلق به فرشته یا آمشاسند در متون پهلوی و اوستا تیشر ، یا الهه و اشراف سپاه (مقدس) و جشن بزرگ ژوئیه ژوئیه است.
علاوه بر این ، همان مراسم ، که ما در مورد کتیبه های سامر و بابل می دانیم ، در مراسم سال نو سومری و بابل ، آکیتو ، دوازده روز و سیزدهمین روز از یک جشن برگزار شد. بنابراین تصور می شود سیزده BADR حداقل چهار هزار سال سابقه دارد.
سیزده
As mentioned, thirteen Badr holding methods and rituals and rituals of the thirteen are very different and common here, but as we know, April 13, the second period of the crops and the second period of the crops and the Iranian people to honor and honor the tish and desert plants, joy and song writing and desert plants and desert plants and dishes, food and dishes, special meals and food collection.
فروپاشی ایده های شر و تاریک ، از جمله خوشبختی و خنده ، نمادی از سازش ، آبیاری سفره های نوروز ، هدیه آب و چمن آب و ماهیت طبیعت طبیعت طبیعت مرد و زن.
چمن یکی از مراسم سیزده -بکر را گره زد
در ایران باستان ، افسانه آفرینش و موضوع مرد اول و پادشاه اول و دانش کیوومار از اهمیت زیادی برخوردار است. در اوستا چندین بار صحبت شد و او را پادشاه اول و اولین بشریت خواند.
“حمزه اسفاهانی” “سنی مالک آرس و آل -نبیا” در کتاب 1 تا 2-2.
اولین مرد روی زمین ، پارسیان را “گل پادشاه” نامید ، زیرا پادشاهی او در گل نبود ، بنابراین او از او به نام پسر و دختر مشی و ماشین ماند و آنها در سیزدهمین روز نوروز ازدواج کردند و هجده فرزند را در پنجاه سال ایجاد کردند.
از آنجا که هیچ شباهتی بین چهارشنبه و مدرن نوروز در چهارشنبه و تهران و روشهای اصلی و قدیمی آن وجود ندارد ، روز جاری بدر نامی برای یک جشن قدیمی دارد و شبیه آیین های قدیمی ما نیست. جشن سیزده جشن ، مانند بسیاری دیگر از آیین های ایرانی ، عمیقاً از سبک اصلی و قدیمی خود دور بود و تاریخ تاریخی در ایران ندارد.
در گذشته ، اگر مادران و پدران ما امروزه سبزیجات نوروز را به بیابان ها برده اند و جهان و گیاه را در آغوش جهان در آغوش می گیرند ، ما یکدیگر را پرتاب خواهیم کرد و تجزیه می شویم.
سیزدهم پیشینیان ما روزی برای ستایش و دعا برای باران بیش از حد سال آینده ، بزرگداشت و تصفیه طبیعت و تجلی و اکوسیستم های مقدس بود. امروز روز تخریب و نابودی طبیعت است!