فلاپی دایک ، یک هوادار ویرجیل ، ناگهان گروه بازوی کاپیتان تیم ژاپنی را بست -Radaşı Wataro Endo در طول بازی دوستانه لیورپول و یوکوهاما مارینوس. شما اشتباه می کنید! این جنبش نمادین هیچ ارتباطی با روح فوتبال ندارد و یک عمل بازاریابی دقیق تر است.
به گفته انتخابتو ؛ در سالهای اخیر ، وجود بازیکنان ایرانی در فوتبال اروپا ، از شعله های غرور و امید در قلب بازیکنان کشور ما محافظت می کرد. از Khodadad Azizi و Ali Daei تا Test Daei و Mahdi Tarami ، همه لژیونرهای ایرانی نام بایرن مونیخ ، اینتر میلان ، روم را احیا کرده اند ، اما ما اخیراً شاهد کاهش قابل توجهی در توانایی ایران در توجه به استعدادهای ایرانیا هستیم. چه چیزی ما را قادر می سازد از خود بپرسیم که آیا این کاهش فقط به دلایل فنی و فوتبال است یا اینکه در پشت صحنه است که ایران را به یک بازار ناخوشایند برای باشگاه های اروپایی تبدیل کند؟
ژاپن و کره جنوبی ؛ نمونه های موفق بازاریابی در فوتبال
ژاپن و کره جنوبی به دلیل پتانسیل اقتصادی بالای آنها دو کشور موفق علاقه مند به باشگاه های اروپایی هستند. این مطالعه تا آنجا که یک یا دو بازیکن کره ای یا ژاپنی در این لیست انجام شد ، که حتی ممکن است یک دقیقه در طول فصل نباشد ، اما دارایی آنها برای بزرگترین باشگاه های جهان به نعمت تبدیل شد.
داستان Sun Hyung Min کمی متفاوت است. ستاره کره ای تاتنهام یک بازیکن ارزشمند بود که تا آخرین روز به عنوان یک برند کلاس جهانی برای باشگاه بریتانیا ادامه می داد. محبوبیت وی در کره جنوبی به تاتنهام اجازه داد میلیون ها دلار قبل از پیشگام در این کشور بدست آورد و قراردادهای اصلی حمایت مالی را با شرکت های کره ای امضا کرد.
فروش تاتنهام پیراهن تاتنهام در کره جنوبی یکی از منابع اصلی منابع اصلی این باشگاه است ، اما ارز خورشید فقط بخشی از دستگاه چاپ بود. لیورپول ، تاتنهام ، منچستر یونایتد و تیم های باقیمانده با اردوگاه های آموزشی و آکادمی های باشگاه از پخش تلویزیونی ، درآمد روز مسابقه و سایر درآمدهای تجاری هر ساله درآمد کسب می کنند.
Sun Hyung Min ؛ ماشین چاپ پول تاتنهام در آسیا
Sun Hyung Min یک نمونه کامل است. هنگامی که تاتنهام او را استخدام کرد ، نه تنها یک بازیکن و مهاجم سریع بال ، بلکه یک تونل را نیز به بازار ثروتمند و ثروتمند کره جنوبی باز کرد.
پیراهن Sun یکی از بهترین پیراهن های لیگ برتر انگلیس تا روز گذشته باقی ماند و بیشتر فروش آن متعلق به بازار کره جنوبی بود. بیایید بگوییم تاتنهام سالانه فقط 6000 پیراهن در کره جنوبی می فروشد. این باشگاه با حدود 5 یورو در هر پیراهن ، تنها 8 میلیون یورو در سال از فروش پیراهن یک بازیکن در کشورش برنده شد. فقط این رقم می تواند حقوق سالانه چندین بازیکن با کیفیت را پوشش دهد.
هنگامی که تاتنهام سان هیونگ مین را استخدام کرد ، یک تونل به 5 میلیون و بازار ثروتمند کره جنوبی باز شد
تاتنهام در سالهای Sun Hyung Min بارها به کره جنوبی سفر کرد. در طی این سفرها ، ده ها هزار بلیط در چند دقیقه به فروش رسید ، حامیان مالی محلی و بازی های دوستی مانند شرکت هواپیمایی و بیمه برای همکاری به شبکه های کره ای فروخته شد.
درآمد حاصل از یک تور دو هفته می تواند به ده میلیون یورو برسد. حضور Sun باعث شد تا شرکت های بزرگ کره ای مانند لاستیک های سامسونگ و کومو به کلوپ ها یا حامیان مالی لیگ برتر و ارزش لیگ برتر در کره جنوبی افزایش یابد.
فضای سیاه تجاری ؛ چرا بازار ایران برای باشگاه های اروپایی جذاب است؟
حالا برای یک بازیکن ایرانی در مورد این سناریو فکر کنید. باشگاه هایی مانند Bayer Leverkusen ، Rome و Inter Milan با شور و شوق فرمانده آزمون یا مهدی تارامی. می توانید پیش بینی کنید که بعداً چه اتفاقی خواهد افتاد؟
به دلیل فقدان قانون بین المللی حق چاپ در ایران ، بازار با قیمت پایین کیفیت پیراهن های جعلی و آزمایش آزمایش و تارومی فتح شد. در چنین فضایی ، Leverkusen ، یک هوادار ایرانی ، با کسری قیمت اصلی خود ، به راحتی رم یا Intermilan ایتالیا را خریداری می کند.
نتیجه آن برای بخش بازاریابی این باشگاه است و درآمد باشگاه اروپا از فروش پیراهن در یک بازار بالقوه 3 میلیون صفر خواهد بود. یک بازیکن ایرانی نمی تواند پلی برای ورود به بازار ایران باشد و در نتیجه ارزش اقتصادی را برای باشگاه خود ایجاد کند. علاوه بر این ، به دلیل محدودیت های سیاسی و لجستیک ، سفر به یک باشگاه بزرگ اروپایی به ایران امکان بازی دوستانه و ایجاد یک اردوگاه آموزشی امکان پذیر نیست. این به یک باشگاه با یک بازیکن ایرانی نمی رسد.
انتخاب منطقی مدیران ورزش ؛ آیا بهتر است یا فنی؟
ارزش بازار تجهیزات ورزشی کره جنوبی بیش از 6 میلیارد دلار در سال تخمین زده می شود و طبق آمار ، فروش پیراهن و کالاهای باشگاه در بازارهای ژاپنی و کره جنوبی به ترتیب 5 میلیون دلار و 5 میلیون دلار است. امسال حضور باشگاه های اروپایی در تورهای آسیا به فروش بیش از 5 میلیون دلار کمک می کند.
به لطف قوانین کپی رایت ، چنین بازارهایی برای باشگاه های اروپایی بسیار در دسترس و سودآور هستند. در مقابل ، بازار ایران یک “سیاه چاله تجاری” است ، اگرچه به جوانان و فوتبال علاقه مند است. با فرض اینکه تنها نیمی از جمعیت ایران (تقریباً 6000) (تقریباً 6000) می خواهند پیراهن لژیونری محبوب را بخرند ، 5 سود سود و 5 میلیون یورو برای کلوپ های اروپایی وجود دارد.
این تفاوت عظیم در درآمد پتانسیل معادله را برای مدیران ورزش اروپایی تغییر می دهد. در حالی که یک مدیر ورزش بین یک مهاجم با کیفیت ایران و یک مهاجم مشابه ژاپنی است ، یک انتخاب منطقی یک بازیکن ژاپنی است. این بازیکن ژاپنی علاوه بر توانایی های فنی خود ، می تواند نقش یک سفیر تجاری را بازی کند و میلیون ها درآمد در این باشگاه کسب کند ، اما با تمام صلاحیت های فنی بازیکن ایرانی ، او فقط هزینه های حقوق و دستمزد را ترک کرده و به باشگاه منتقل می کند. آیا آن را در Wataro Endo و Sun Hyung Minor قرار داده اید یا به Mahdi Tararemi و فرمانده آزمایش می روید؟