بعد- فال گرفتن از آثار ادبی یکی از باورهای قدیمی این کشور است. با گذشت زمان، ساکنان این سرزمین ها شروع به صحبت در مورد نویسندگانی کردند که فکر می کردند حق دارند صحبت کنند. اما با گذشت زمان تنها حافظ در فرهنگ عامه ما ماندگار شد.
سینه پر از درد، در زدن پماد تردید نکنید
دوست خدا از تنهایی زنده شد
آسایش چشمان شما از سپهر تیزرو است
باتلر، یک لیوان به من بده تا بنوشم
باهوش گفتم خندید و گفت
جهان نگران مشکلات مالی است
به خاطر آن شمع چاگول در چاه صبر سوختم
شاه ترکان به حال ما اهمیتی نمی دهد
عشق ورزیدن بی خطر و آرامش بخش است
بگذار ریش تو قلبی باشد که می خواهد با درد تو را درمان کند
در کوی رندی جای اهل ذوق و زیبایی نیست
مسیر نباید مسیر بدبینی و غم باشد، بلکه مسیری باشد که دنیا را بسوزاند
آدمی را در دنیای خاکی نمی توان یافت
باید دنیای دیگری و مردم جدیدی ساخت
برخیز و پس سمرقند را ترک کن
ملتم وقتی می آید که حال و هوای مولیان را استشمام کند
گریه حافظ قبل از طرد عشق آنقدر قدیمی است که
این دریا را خورد، دریای خام با شمع
فرهنگ لغت: ساب روزی: روز سخت/شاه ترکان: حُسرو خوبان/خاطر: دل
تعبیر عرفانی:
کسانی که از عشق بهره ای نمی برند و از چرخ فانی سود می جویند به جایی نمی رسند. از سوی دیگر تنها کسانی می توانند وارد غار تکریم شوند که درد و ناراحتی درد معشوق را تسلی بدانند.
تفسیر شعر:
سعی کن با ابراز محبت به دوستت از جام دوستی مست شوی. اینگونه می توانید خلقت او را دوست داشته باشید.