اختلال طیف اوتیسم (ASD) و سرطان دو بیماری مختلف با خاصیت خاص و اثرات منحصر به فرد هستند. اوتیسم یک اختلال رشد عصبی است که به عنوان فعل و انفعالات اجتماعی ، ارتباطات و رفتارهای مکرر شناخته می شود ، سرطان در اثر سلولهای غیرقابل کنترل و غیر طبیعی سلول ها ایجاد می شود و یکی از بزرگترین تفاوت ها بین این دو بیماری ، تأثیر این دو بیماری است ، تمرکز بر عملکرد مغز اوتیسم و سیستم عصبی است.
تفاوت عمده دیگر بین این دو بیماری در ریشه ها و عوامل خطر آن نهفته است ، در حقیقت اوتیسم اغلب با عوامل جنینی ژنتیکی و محیطی همراه است ، سرطان می تواند تحت تأثیر ژنتیک ، محیطی ، سبک زندگی و سن باشد و اوتیسم معمولاً در مراحل اولیه زندگی یک اختلال زندگی قابل مشاهده و پایدار است.
با این حال ، شباهت هایی بین اوتیسم و سرطان وجود دارد ، و مطالعات علمی نشان داده است که برخی از ژن های موجود در اوتیسم ، مانند PTEN و MET ، با سرطان نیز مخلوط می شوند و مسیرهای مولکولی متداول مانند mTOR و PI3K/ACT در هر دو بیماری گنجانده شده است و بدتر شدن آنها می تواند منجر به رشد سلول های غیر طبیعی یا ناهمزمایی شود. ژنتیکی و بیولوژیکی ارتباط پیچیده ای بین دو بیماری نشان می دهد.
از نظر مکانیسم های مولکولی ، روشهای مشترک بین اوتیسم و سرطان ، بدتر شدن نشانه سلولی می تواند در این دو بیماری نتایج متفاوتی داشته باشد ، افزایش فعالیت مسیر mTOR ، که در سرطانها رایج است ، در مدل های آزمایشگاه اوتیسم نیز یافت شده است ، و این یافته ها به دانشمندان کمک کرده است تا روش های جدیدی را برای درمان این دو بیماری شناسایی کنند.
ارتباطات ژنتیکی ، بیولوژیکی و مولکولی اوتیسم و اختلال سرطانی
پوریا آدلی ، هیئت مدیره انجمن علوم عکسبرداری ایرانی در مصاحبه ای با گزارشگر IMNA ، اختلال طیف اوتیسم (ASD) و سرطان دو بیماری مختلف است ، اما تحقیقات علمی نشان می دهد که ارتباط ژنتیکی ، بیولوژیکی و مولکولی یک اختلال رشد عصبی است که باعث ایجاد نقص در ارتباطات اجتماعی و الگوهای رفتاری می شود. این دو اختلال ممکن است مکانیسم مشترک داشته باشند.
از نظر ژنتیکی ، مطالعات نشان می دهد که ژنهایی مانند PTEN و MET ، که در اختلال طیف اوتیسم گنجانده شده اند ، در سرطان نیز گنجانده شده اند. این مبنایی را برای تحقیقات بیشتر برای درک مکانیسم های مشترک ارائه می دهد.
هیئت مدیره عکسبرداری ایران از دیدگاه به این موضوع اشاره می کند وابسته به اپیدمیولوژیکیبرخی از خطرات سرطان در بین کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت است: برخی از مطالعات نشان می دهد که کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در معرض سرطانهایی مانند تومورهای مغزی و لوسمی قرار بگیرند ، اما یافته های دیگر نشان می دهد که این خطرات بیشتر مربوط به موقعیت های مرتبط مانند اختلالات مادرزادی است و این تضادها مرتبط هستند.
رابطه بین اوتیسم و سرطان نیاز به تحقیقات جامع دارد
آدلی اظهار داشت که مکانیسم های مولکولی مشترک بین اوتیسم و سرطان توجه زیادی را به خود جلب می کند: مسیرهای mTOR و PI3K/ACT نه تنها در رشد مغز در افراد مبتلا به اوتیسم ، بلکه در رشد غیر طبیعی سلولهای سرطانی نیز هستند و این مسیرها می تواند به هر دو فیزیکدان کمک کند.
وی با بیان اینکه اشتراک ژنتیکی و مولکولی بین این دو بیماری باعث ایجاد پتانسیل درمانی جدیدی می شود ، وی گفت که داروهایی که mTOR یا PI3K را هدف قرار می دهند می توانند به طور بالقوه در درمان علائم اوتیسم مؤثر باشند و اینکه این درمان گسترده می تواند امید جدیدی را برای کنترل بهتر و درمان هر دو بیماری فراهم کند.
هیئت مدیره عکسبرداری ایران گفت: مطالعه رابطه بین اوتیسم و سرطان موضوعی پیچیده است که نیاز به تحقیقات گسترده دارد: دانشمندان می توانند درمان های مؤثرتری را بین این دو بیماری طراحی کنند تا بیماران بتوانند کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند و نیاز به سرمایه گذاری در توسعه داروهای با هدف سلامت جهانی را بررسی کنند.
در این میان ، برخی از داروهای طراحی شده برای درمان سرطان ها و mTOR و PI3K/CCT طراحی شده اند تا هدف قرار دهند و به عنوان درمان های بالقوه برای اوتیسم مورد بررسی قرار گیرند ، و این شباهت در رویکردهای درمانی ، چشم انداز مشترکی را برای کاهش چالش های درمانی هر دو بیماری فراهم می کند.
شباهت دیگر تأثیر روانی و اجتماعی این دو بیماری است. اوتیسم و سرطان هم می تواند تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی افراد و خانواده ها داشته باشد ، منجر به مشکلات طولانی مدت اجتماعی و ارتباطی شود و سرطان می تواند منجر به استرس روانی از ماهیت بالقوه شود که نشان دهنده اهمیت حمایت روانی از بیماران و خانواده های آنها است.
به طور کلی ، اوتیسم و سرطان در طبیعت ، اگرچه از نظر عوامل و اثرات خطر تفاوت های اساسی وجود دارد ، اما شباهت های ژنتیکی و مولکولی دو بیماری محققان را گسترش داده و برای شناخت این شباهت ها و تفاوت ها ، راهی برای توسعه موثرتر در آینده فراهم می کند.