علی زرنگار با ایجاد فضایی محدود اما پرتنش، بیننده را به تفکر درباره ارزش های انسانی و مسئولیت اجتماعی تشویق می کند. این فیلم نقد غیرمستقیم ناکارآمدی نظام‌های اجتماعی است و روایت آن پژواک زندگی روزمره مردمی است که با واقعیت‌های خشن روبرو هستند.
یکی از نقاط قوت فیلم که قابل توجه است، تدوین هنری آن است که ریتمی دقیق و حساب شده ایجاد می کند که به خوبی با روایت هماهنگ است. تغییرات ظریف در زمان صحنه ها و استفاده از برش های مختصر و هدفمند، حس اضطراب و تنش را در طول فیلم تشدید می کند. تدوین نه تنها به پیشبرد داستان کمک می کند، بلکه تنش های درونی و جمعی شخصیت ها را به زیبایی منعکس می کند و مخاطب را در تصمیم گیری های دشوار درگیر می کند.
فیلمبرداری دقیق و کادربندی سنجیده، تدوین را تکمیل کرد و فضای بصری فیلم را به سطح بالاتری رساند. این عناصر تکنیکی و همچنین کارگردانی ظریف و بازی متقاعد کننده بازیگران، Cause of Death: Unknown را به اثری ماندگار و تاثیرگذار در سینمای مستقل ایران تبدیل کرد.
با وجود اکران محدود و نمایش های ناعادلانه، Cause of Death: Unknown نشان داد که سینمای مستقل هنوز زنده است و می تواند تاثیرگذار باشد. این اثر تنها یک فیلم نیست، بلکه جلوه ای از مقاومت و اصالت در سینمای امروز ایران است.
علت مرگ: ناشناخته اثری است که نه تنها به دلیل داستان و محتوا، بلکه به دلیل روند تولید و شرایط انتشارش شایسته تحسین است. این فیلم به ما یادآوری می کند که سینمای اجتماعی به تنهایی می تواند قدرت عمیق و موثری داشته باشد. تماشای این اثر فرصتی است برای بازنگری در جامعه ای که در آن زندگی می کنیم و از فیلمسازانی که در مقابل روندهای حاکم ایستاده اند قدردانی کنیم.
محمد سجادیان، فیلمساز
۵۷۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین